Het heeft iets meer dan een jaar geduurd, maar het complete seizoen van Life Is Strange 2 is inmiddels afgerond met de recent uitgekomen vijfde en tevens laatste episode. Eerder kon je al in aparte reviews lezen wat wij van episode 1 en episode 2 vonden. In deze review behandelen we het complete seizoen en de game in zijn algeheel.
Na het succes van de eerste game in de franchise, en diens prequel Life Before The Storm, is het niet meer dan logisch dat ontwikkelaar DONTNOD entertainment aan de slag is gegaan met een nieuw deel in de Life Is Strange-serie. Om spelers alvast warm te maken en een voorproefje te geven, werd er een gratis game vrijgegeven onder de naam The Awesome Adventures of Captain Spirit. Deze game speelde zich af in het universum van Life Is Strange 2 en bevatte ook een personage dat later nog terug zou komen. Net zoals het eerste deel, is Life Is Strange 2 opgedeeld in verschillende episodes en werden deze één voor één uitgebracht. Met episode 5 is het hele seizoen inmiddels compleet en het verhaal van de twee broers afgerond.
The Wolf Brothers
In Life Is Strange 2 staan er twee hoofdpersonages centraal, namelijk de Amerikaans-Mexicaanse broers Sean en Daniel Diaz. De twee broers wonen bij hun vader, maar na een tragisch ongeluk besluit de 16-jarige Sean dat het veiliger is om weg te vluchten. Daniel blijkt namelijk over telekinetische krachten te bezitten. Samen met zijn 9-jarige broertje, slaat hij dan ook op de vlucht en verlaten ze de stad. Samen trekken ze richting Mexico, maar de reis daar naartoe gaat niet gepaard zonder gevaar. Sean ontfermt zich over zijn kleine broertje en samen noemen zij zichzelf “the wolf brothers”. Sean komt er al snel achter dat het niet zo gemakkelijk is om altijd maar als vaderfiguur op te treden, hij is immers zelf nog steeds een kind. Wie heeft daarnaast ooit aangeleerd hoe om te gaan met iemand die telekinetische krachten bezit?
De band tussen de twee broers is de kracht van deze game. Daniel’s reacties en gedrag halen soms het bloed onder je nagels vandaan, maar is een realistische weergave van het gedrag van een 9-jarig jochie. Life Is Strange 2 slaat hiermee de spijker op z’n kop en je gaat je hierdoor steeds meer als Sean voelen, met het bijbehorende verantwoordelijkheidsgevoel naar Daniel toe.
Aangezien jij dit keer niet degene bent die bovennatuurlijke krachten bezit, is de game is minder voorzien van actie, ten opzichte van de eerste Life Is Strange-game. Dit doet echter niet af aan de ervaring die de game wil neerzetten. Persoonlijk vind ik het verhaal van Sean en Daniel beter in elkaar zitten, dan dat van Max en Chloe uit het eerste deel. Er zitten echter wel wat momenten in de game die wat traag zijn. Dit voelt als een manier om een episode uit te rekken en langer te doen laten voelen dan dat ‘ie in werkelijkheid is. Aan de andere kant worden dit soort momenten ook gebruikt om de band tussen de speler en de personages te versterken.
Keuzes, keuzes
Zoals we inmiddels gewend zijn van de Life Is Strange-franchise, zijn de onderlinge relaties van de personages en het verhalende aspect het belangrijkst in deze games. Laatstgenoemde wordt gevormd door de keuzes die jij maakt in de game. Keuzes dienen gemaakt te worden tijdens dialogen, maar ook tijdens bepaalde acties. Steel je bijvoorbeeld wel of geen eten om te overleven? Naast zo goed mogelijk voor je kleine broertje proberen te zorgen, zul je ook keuzes moeten maken wat betreft de opvoeding. Vaak krijg je de optie om de situatie met wat humor te benaderen, of om Daniel wat serieuzer aan te pakken. Deze keuzes hebben allen invloed op het verloop van het verhaal en het gedrag van Daniel. Daarnaast gebruikt hij zijn bovennatuurlijke krachten te pas en te onpas, wat niet altijd even handig en verantwoord is. Het is aan Sean, en dus de speler, om zijn kleine broertje te leren hiermee om te gaan.
Hoe klein of onbenullig zo’n keuze lijkt, de kans is groot dat je de gevolgen in een later stadium van de game zult merken. Bij het maken van een keuze, krijg je direct al te zien of het invloed heeft op Sean of Daniel. Aangezien de broers zichzelf “the wolf brothers” noemen, bestaat het symbool dat gebruikt wordt uit twee wolven; de grote wolf staat voor Sean en het kleine wolfje Daniel.
In tegenstelling tot de eerste Life Is Strange-game, zijn er dit keer wel zeven verschillende eindes te behalen.
Serieuze onderwerpen
Voor degenen die bekend zijn met Life Is Strange, zal het geen verrassing zijn dat het verhaal een plotselinge wending kan (of zal) krijgen en dat de game duistere, maar ook serieuze onderwerpen durft aan te snijden. Dat is ook het geval in Life Is Strange 2. Zonder teveel van het verhaal te verraden, krijgen de twee broers te maken met racisme en anti-immigranten, met de nodige vooroordelen die hierbij te pas komen. Dit zorgt in de eerste episode al voor ongelooflijk veel spanning, maar zet ook tot nadenken; het zijn onderwerpen waar we vandaag de dag helaas nog te maken hebben. De game gaat daarnaast ook onderwerpen als alcoholisme, drugsgebruik en politiegeweld niet uit de weg. Dit zorgt ervoor dat elk personage dat je tegenkomt een interessante ontmoeting is. Er is sprake van meer diepgang. Zeker in tegenstelling tot de eerste game in de franchise.
Sfeervolle omgevingen
Op grafisch vlak is de game een enorme vooruitgang, wat zijn voorgangers betreft. Echter kan deze mij nog steeds niet helemaal overtuigen. De omgeving, vooral de bossen, zijn daarentegen erg mooi vormgegeven en ontzettend sfeervol, maar de gezichten van de personages blijven zo emotieloos. En dat terwijl het spel juist op dat vlak een impact wil maken. De bewegingen en lipsynchronisatie zijn daarnaast ook wat houterig en soms te statisch.
Qua gameplay valt er weinig op te merken aan de game; het doet wat het moet doen en volgt vooral basisprincipes.
Lisa’s oordeel:
DONTNOD Entertainment heeft het weer voor elkaar gekregen om een meeslepende, emotionele achtbaan uit te brengen in de vorm van een game. Life Is Strange 2 bevat dan wel iets minder actie dan zijn voorganger, maar persoonlijk vind ik het verhaal sterker in elkaar zitten. Vooral de band tussen de broertjes Sean en Daniel is de kracht van de game. Naarmate de game vorderde, begon ik mij steeds meer als Sean te voelen en kreeg ik een sterk verantwoordelijkheidsgevoel naar Daniel toe. Knap vind ik ook dat de game serieuze onderwerpen durft aan te kaarten. Dit zet je aan het denken en zorgt voor spannende, meeslepende momenten. Van de grafische stijl van de personages ben ik echter nog steeds geen fan, al is er zeker vooruitgang geboekt als je het vergelijkt met de eerste Life Is Strange-game. De omgevingen zijn daarentegen wel erg mooi ontworpen en zorgen voor veel sfeer.
De zeven verschillende eindes die te behalen zijn, zorgen voor een vrij hoge herspeelbaarheid van de game. Zorg maar dat de doos met tissues klaarstaat!
+ geloofwaardige personages
+ elke keus heeft zijn gevolgen
+ meeslepend verhaal
+ grafisch er op vooruitgegaan…
– … maar nog steeds niet overtuigend
– soms wat traag
– ik ga op deze manier wel heel snel door mijn tissues heen
De complete editie van Life Is Strange 2 is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en PC.
Voor mijn review heb ik game gespeeld op PlayStation 4 Pro.
