Nog voordat er ook maar een scene gefilmd was werd de film al volledig afgebrand. Mede dankzij hoofdpersonages in de film die niet in lijn lagen met de verwachtingen van diegene die opgegroeid zijn met de animatieversie uit 1989. Naarmate de productie volgde werd ook de kritiek groter. Tot een sprookje werkelijkheid werd en de film te zien was voor het grote publiek. Wat volgde waren veelal lovende reacties. De Female-Gamers-redactie wilde hier natuurlijk zelf een oordeel over vellen en was aanwezig bij de live-action-remake van Disney’s the Little Mermaid. Het oordeel kun je in deze review lezen.
Veel meisjes zijn opgegroeid met de klassieker de Kleine Zeemeermin. De animatiefilm mag zich dan ook scharen onder één van de favorieten uit het Disney-oevre van menig inmiddels dertiger. Meteen vanaf het eerste moment dat de film van start gaat giert het kippenvel over heel je lijf. Ook al weet je grotendeels wat er te gebeuren staat is het continue weer een verrassing welke pracht en praal in de onderwaterwereld op het grote scherm verschijnt. Het verhaal is alom bekend: een zeemeermin die zich niet thuis voelt in de wereld waarin zij is opgegroeid. Zij is meer dan nieuwsgierig aan al het pracht en praal dat zich aan de oppervlakte en op het land voordoet. Niets liever zou zij een mens willen zijn met benen, lopen over de straten en te zijn bij haar geliefde prins Eric die zij heeft gered van de verdrinkingsdood.
Het geheel voelt zo vertrouwd en toch heel nieuw. De magie wordt in iedere scene opnieuw tot leven gebracht met hier en daar de nodige aanpassingen. De film duurt een dikke drie kwartier langer dan de animatie, maar ergens vraag je je sterk af waar die extra tijd hem nu in zit. In ieder geval niet in de paar nieuwe liedjes die je voorgeschoteld krijgt en waarvan er ook twee uit het origineel ontbreken, waaronder het welbekende Les Poisson. De film vliegt voorbij en persoonlijk heb ik mij totaal niet geërgerd aan hoe de diverse zeewezens tot leven zijn gebracht. Natuurlijk kan er kritiek op zijn, maar vraag je maar eens sterk af op welke andere manier je dan wel dit zou moeten realiseren.
Vanaf het moment dat Ariël samen met Flounder ten tonele verschijnt maakt je hart een absoluut vreugdesprongetje en vanaf dat moment weet je al zo goed als zeker wat er verder gaat gebeuren in de film. We zijn positief verrast over hoe de welbekende liedjes zoals ‘Part of Your World’ en ‘Under the Sea’ tot leven zijn gebracht. Nog steeds nodigen ze uit tot uitgebreid meezingen. Een absolute glansrol is weggelegd voor Awkwafina (Jumanji: the Next Level) voor het inspreken van de gevleugelde Scuttle. Dikwijls verschijnt er een grote lach op je gezicht vanwege de humor die dit personage met zich meebrengt. Toch is het wel bijzonder dat de zeemeeuw is veranderd in een soort van Aalscholver en getransformeerd is van een mannelijke stem naar een vrouwelijke. Het doet echter niets af aan de film en wellicht is het wel een verbetering? Daarnaast is het Melissa McMarthy die toch eigenlijk wel de grote ster van de film is met haar vertolking als Ursula. Een perfecte casting kunnen we wel zeggen. Onze Ursula die perfect tot leven is gewekt. Niet geheel onbelangrijk is dat je ook nog een heel klein stukje nostalgie uit de animatie terug ziet in de vorm van Jodi Benson, jawel de originele stem van Ariël.
Uiteraard hebben we wel wat puntjes van kritiek: we missen meer van Ursula’s zussen. Zeg nou zelf: één van de zussen, Indira in dit geval, wordt gespeeld door Simone Ashley. En deze kennen we van, jawel, Bridgerton seizoen 2. Onterecht dat zij slechts 3 a 4 minuten in beeld verschijnt gedurende de gehele film. Dan hebben we ook nog wat iconische momenten uit de animatiefilm waarvan we absoluut verwacht hadden dit in de film terug te zien, maar op de één of andere manier net wat afgeraffeld leken. Één daarvan is het iconische einde op de grote boot met huwelijksjurk en de andere de ondergang van het meest gehate personage in de film genaamd Vanessa. Stiekem vraag ik mij af waarom er voor deze manier gekozen is. Al met al is het een schitterende film waarbij je op het laatst toch nog probeert te vechten tegen de traan die zich a la Maxima in je ooghoek probeert te wurmen. Bravo voor Disney, bravo voor Halle Bailey en bravo voor Rob Marshall die ondanks alle bakken ellende een prachtige film neer hebben weten te zetten.
Linn’s conclusie: al met al zijn we zeer verheugd over de verfilming van één van onze all-time favorieten uit het Disney-oeuvre. De film mag zich absoluut in de Top-3 beste live-action remakes scharen. Stiekem willen we gewoon allemaal Part of that world van Ariël zijn.
Hopelijk duurt het niet lang voordat we the Little Mermaid op Disney+ kunnen verwachten en kunnen we nogmaals genieten van de magische momenten. Toch hopen we stiekem dat we meer van deze onderwaterwereld te zien krijgen, wellicht een losse remake van het tweede deel en het derde deel. Gezien we te weinig te zien hebben gekregen van de zes zussen van Ariël en zij verdienen zeker meer speeltijd en met name vanwege de plotse verandering in de namen van de zussen. Zit hier een belangrijke gedachtegang achter? We gaan het in de toekomst meemaken. Tot die tijd is het wachten op de streamings-release waarna we nog vele malen gaan genieten van dit ultieme feel-good Disney-sprookje naar het verhaal van Hans Christian Andersen.
Eind-conclusie: Disney’s the Little Mermaid is de grote droom van kleine meisjes die letterlijk tot leven komt. I want more, I wanna be where the mermaids are…
Met dank aan The Disney Company en Kinepolis Nederland
© Disney
