Eerder dit jaar schreven we al een preview over West of Dead, dat zich toen nog in de bètaversie bevond. De western-twin-stick-shootergame is inmiddels volledig uitgebracht, dus tijd om te kijken hoe de game zich verhoudt tot de voorgaande versie.
West of Dead is ontwikkeld door Upstream Arcade en uitgegeven door Raw Fury. Het speelt zich af in het duistere wilde westen in het vagevuur (Purgatory) van Wyoming, in het jaar 1888. Purgatory is een plaats waar kruitdamp, zonde en verdoemenis, wendigo’s en heksen dagelijkse kost zijn. Het is een chaotische wereld, die constant verandert en de vorm aanneemt vanuit de herinneringen, cultuur of overtuigingen van de zielen die er doorheen gaan. Een interessante opzet dus.
Zoals we in de preview al vertelden, stapt de speler in de laarzen van de overleden cowboy William Mason en daalt af in de duistere wereld van Purgatory. Met zijn herinneringen zet hij een reeks gebeurtenissen in gang die mythische gevolgen hebben. Leuk is ook dat Mason is ingesproken door Amerikaanse acteur Ron Perlman (bekend van onder andere Hellboy en Sons of Anarchy). Zijn stem past perfect bij de grimmige sfeer van de game. Het ontwerp van het hoofdpersonage doet denken aan een cowboy-versie van Ghost Rider. Net als laatstgenoemde heeft Mason een schedel als gezicht en staat deze continu in brand.
Het eerste wat mij opviel in West of Dead, is hoe ontzettend sfeervol de game is. De laaggestemde westerngitaar, gecombineerd met een zware drumkick met tamboerijntjes, die je hoort past ontzettend bij de grimmige westernsfeer die de makers van de game proberen neer te zetten. De lage, rauwe stem van Ron Perlman past daar ook ontzettend goed bij. Daarnaast is het kleurgebruik ook cruciaal voor dit westerngevoel; er is vooral gebruikgemaakt van aardkleuren. De game is verder erg donker, waardoor je als speler net als hoofdpersonage Mason geen idee hebt waar je je precies bevindt en welke kant je op moet. Dat klinkt als iets negatiefs, maar dat is juist de charme van een roguelike game. Het hoofdpersonage weet immers ook niet waar hij is en wat er van hem verwacht wordt. Beetje bij beetje kun je echter de herinneringen van Mason herstellen. Gedurende de game zul je namelijk Remnants tegenkomen, die willekeurig worden gedropt door vijanden. De levels worden daarnaast procedureel gegenereerd, wat ook typisch is voor een game van dit genre, waardoor elke speelsessie weer anders is. Mocht je doodgaan in het spel, dan zul je namelijk niet weer precies dezelfde route moeten afleggen.
Het is verder ook mogelijk om Mason te upgraden. Dit is echter niet heel uitgebreid en vrij basic. Je kunt enkel uit drie soorten upgrades kiezen, toughness, perception en resourcefulness, waarmee je onder andere je health kunt opkrikken en de schade die je kunt aanrichten vergroot.
Mason kan twee wapens met zich meenemen – een pistool in de ene hand en een geweer in de andere – waardoor je altijd goed uitgerust bent voor welke vijand ook. Daarnaast is er ook nog ruimte om bijvoorbeeld bijlen mee te nemen, die je naar je vijand kunt gooien, of zelfs dynamietstaven. Je hoeft je verder geen zorgen te maken over het herladen van je wapens, dit gaat namelijk automatisch. Probeer dit moment echter wel goed te timen, want voor je het weet sta je in het vizier van een vijand en word je overhoop geschoten, omdat je zelf nog in het herladingsproces zit. Gaandeweg zul je verschillende soorten geweren tegenkomen, die in de kamers verstopt liggen, of die je vindt door het openmaken van een kistje. Daarnaast zijn er ook traders in het spel, waar je het een en ander kunt kopen.
Er zijn twee soorten valuta in de game. Vijanden droppen namelijk iron, waarmee je je wapens kunt upgraden en bij traders verschillende items kunt kopen, maar je verzamelt gedurende de game ook “sin”. Hiervoor zul je naar een heks moeten gaan, die je hiervan kan verlichten. Je zuivert jezelf hiermee, als het ware. Deze verzamelde “sin” zul je verder kunnen spenderen aan nieuwe items, waaronder health flacons, wapens en abilities. Laatstgenoemde draag je ook met je mee en geven je een tijdelijke boost, nadat ze geactiveerd zijn.
Eerder benoemde ik al dat het spel erg donker is, maar hier en daar zul je toch lichtbronnen tegenkomen. Hier zul je dan ook tactisch gebruik van moeten maken, iets wat ik een ontzettend gave gamemechaniek vond. Kom je in een kamer met vijanden, dan is de kans groot dat niet heel de kamer gelijk verlicht is. Baan je een weg door de schaduw en zet je plots deze lichtbron aan, dan zal je vijand tijdelijk verblind zijn, waardoor je makkelijk toe kunt slaan. Vijanden die in het donker staan kun je overigens niet doden. Heb je eenmaal je vijanden in het vizier, of achter je aan, zorg dan wel dat je in beweging blijft. De game kan namelijk ontzettend onvergeeflijk zijn, wat soms tot enige frustratie kan leiden. Als Mason komt te overlijden, zul je weer helemaal vanaf het begin moeten beginnen. Je hebt er dus geen baat bij om zomaar schietend een kamer binnen te rennen, in de hoop dat je wat raakt. Je zult gebruik moeten maken van objecten waar je dekking achter kunt zoeken, zodat je een veilige plek hebt om te herladen en een plan van aanpak kunt bedenken. Doe dit echter wel snel, want deze objecten kunnen kapotgeschoten worden. Leuk is ook dat je meerde vijanden in één keer kunt neerschieten, mits je dit goed timed en zorgt dat ze achter elkaar komen te staan. Dit nodigt uit om verschillende speelstijlen uit te proberen.
De camera zit de speler soms echter wel in de weg, je kunt niet zelf alvast een stukje vooruit kijken, om te anticiperen op wat komen gaat. Daarnaast helpt het ook niet mee dat de game toch af en toe last heeft van wat gamebrekende bugs. Bij het uitspelen van een level, krijg je de mogelijkheid om deze te verlaten en je weg te vervolgen naar het andere level. Ik kwam echter ergens terecht in het donker, wat Mason niet overleefde. Hierdoor werd ik genoodzaakt de game weer opnieuw te beginnen en werd ik weer teruggezet naar het eerste level. Je zult dit soort bugs relatief weinig tegenkomen, maar als het gebeurt, is het wel erg vervelend.
Wat de besturing betreft is het vrij recht toe recht aan. Je kunt alle kanten op bewegen, springen, dashen en over sommige objecten heen glijden. Hoewel de besturing en de mogelijkheden dus vrij basic zijn, voelt deze echt heel soepel aan als je de knoppen eenmaal onder de knie hebt. West of Dead voelt hierdoor aan als een ontzettend dynamische en vlotte game, waarbij het tempo hoog ligt. Je zult de game niet snel spelen om even tot rust te komen, maar wel als je wat uitdaging zoekt. Het is echt een kwestie van vallen en opstaan en je zult van je fouten moeten leren.
Het wilde westen is nog nooit zo duister geweest.
West of Dead is nu verkrijgbaar op PC (Steam), PlayStation 4, Xbox One en Nintendo Switch.
Lisa’s oordeel:
West of Dead is een heerlijk grimmige westerngame, dat ontzettend soepel en vlot speelt. Wat ik erg gaaf vond, was het gameplaymechaniek om met licht te spelen. Dit kwam zowel de sfeer ten goede, als de gameplay zelf. Het voelde vernieuwend en brengt ook zeker een extra tactisch element met zich mee. De combinatie van het tactisch moeten nadenken over je aanpak, en het vlotte tempo van de game lijkt tegenstrijdig, maar werkt ontzettend goed. Daarnaast vond ik de grafische stijl van de game ook effectief; het is alsof je in een grimmig westernstripboek beland bent. De game is verder uitdagend, wat enige frustratie met zich meebrengt, maar wordt steeds leuker als je eenmaal door hebt hoe de gamemechanieken werken en je kan anticiperen op je vijanden.
Tip: speel de game met een controller.
+ Uniek gebruik van licht
+ Sfeervol
+ Vloeiende gameplay
+ Soundtrack
+ Uitdagend…
– …maar de game is onvergeeflijk en kan dus frustrerend zijn
– Weinig upgrademogelijkheden
– Vast camerastandpunt
– Bugs
