Rain of Reflections is de debutgame van de Zweedse, kleine indiestudio Lionbite Games. Drie jaar lang hebben zij aan deze futuristische cyberpunkgame gewerkt, met een team van maar acht mensen. De game zal in verschillende hoofdstukken uitkomen, maar Lionbite Games wil graag benadrukken dat we hier niet van een episodische game spreken. Elk hoofdstuk wordt namelijk als een volledige game beschouwd en vormen samen één groot geheel. Klinkt ambitieus in de oren!
In Rain of Reflections duik je in een dystopische wereld, waarin jouw beslissingen de toekomst bepalen. Vooralsnog is er nog maar één hoofdstuk uitgebracht. In Chapter 1, genaamd Set Free, staat het personage Wilona centraal en is dit ook het personage dat je bestuurt. Zij is een wetenschapster die werkt aan een oplossing voor de wereldwijde onvruchtbaarheidsepidemie. Er is nog maar één op een natuurlijke wijze geboren kindje, waarop natuurlijk geëxperimenteerd wordt. Wilona begint echter te twijfelen aan de moraliteit van deze experimenten die zij uitvoert op het laatst geboren kind en hiermee begint zij aan een levensgevaarlijke reis.
Permanente consequenties
Dat jouw beslissingen de toekomst bepalen en dus invloed hebben over het verloop van de game, wordt al gelijk vanaf de eerste interactie met Wilona’s moeder, Aurora, duidelijk. Er zijn verschillende opties mogelijk, tijdens de dialogen. Zeg je precies de juiste woorden, dan heb je moeders gerustgesteld en is er niets aan de hand. Zeg je echter net precies het verkeerde en wat moeders niet wil horen, dan zijn de rapen gaar. Aurora zorgt ervoor dat het appartement van Wilona in lockdown gaat en hier begint je eerste rebelse actie.
Daarnaast is het tijdens de dialogen soms ook mogelijk om door te vragen en zo extra informatie te winnen. Dit geeft dan ook zeker wat meer diepgang in de gesprekken die je voert met de mensen om je heen. En niet alleen de woorden, die nauwkeurig uitkiest, hebben invloed op het verloop van het verhaal. Ook jouw acties zullen hieraan bijdragen. Heb je snel last van keuzestress, dan is deze game niet helemaal voor jou weggelegd. Of het nodigt juíst uit voor meerdere playthroughs! Er is in ieder geval zat variatie mogelijk, als ik de achievements mag geloven. Voor elke keuze in de game, is er wel een verschillende achievement en telkens als er één omhoog popte, wekte dat bij mij juist nieuwsgierigheid op wat voor gevolgen een andere keuze gehad zou hebben.
Een futuristisch schaakspel
Rain of Reflections begint als een rustige point-en-click-game, waarbij je het hoofdpersonage met de muis bestuurt en met elke muisklik van A naar B begeleidt. Let goed op je omgevingen, want er valt een hoop informatie te winnen door te klikken op bepaalde interactieve objecten. Qua gameplay is dit segment van de game vergelijkbaar met bijvoorbeeld Life Is Strange.
Dat de game ook een turn-based-game is, komt naar voren tijdens de Encouters, die je gedurende het spel meemaakt. De camera zoomt uit en je krijgt het level van bovenaf te zien; het speelveld is nu een soort grid. Elke beurt krijgt ieder personage twee Action Points tot zijn of haar beschikking. Deze punten kunnen worden gebruikt om voort te bewegen, of om bepaalde acties uit te voeren. Let echter goed op de plaatsing van je personage, dit kan namelijk cruciaal zijn. Sta je open en bloot op het veld, dan zal je Motivation dalen. Motivation is in Rain of Reflections het equivalent voor de traditionele healthbar. Motivation zal namelijk ook dalen als er op je geschoten wordt. Als Wilona’s Motivation op raakt, dan is het spel voorbij. Raakt de Motivation van je tegenstanders op, dan zullen zij proberen het speelveld te verlaten en zijn zij nu uiterst kwetsbaar zijn voor dodelijke aanvallen. Je Motivation is ook weer op te krikken, door bijvoorbeeld een objective te halen of ammunitie te vinden.
Het is aan jou de keus hoe je elke Encounter aanpakt; baan jij je liever een weg door de levels zonder slachtoffers achter te laten, of ruim je liever iedereen uit de weg? Hierdoor is elke Encounter weer een uitdaging en wordt de game soms erg spannend, als jouw tactiek toch niet helemaal waterdicht blijkt te zijn. Gelukkig heeft Wilona wat handige snufjes tot haar beschikking om te voorkomen dat ze ontdekt wordt. Zo heeft ze een cloak bij zich, waarmee ze zichzelf onzichtbaar kan maken. Deze cloak moet echter wel opgeladen worden en door de levels heen krijg je de mogelijkheid om oplaadpunten te gebruiken. Dit is echter optioneel. Je loopt immers meer risico ontdekt te worden, als je een omweg maakt om bij deze oplaadpunten terecht te komen.
De meest gevaarlijke Encounter is een Confrontation. Het is hier zaak om aanvallen te ontwijken en je zo verdekt mogelijk op te stellen. Je krijgt natuurlijk ook de mogelijkheid om terug te vechten, maar ook daar komt wat tactiek bij kijken. Ben je met een partner, dan is het slim om de twee personages zo goed mogelijk samen te laten werken. Het is daarnaast ook mogelijk om één van je Action Points te gebruiken om de ander wat moed in te praten.
De game wordt hiermee een soort futuristisch schaakspel, waarin veel opties mogelijk zijn.
Gevarieerd hackingsmechanisme
Het beste element van Rain of Reflections is misschien wel het hackingsmechanisme. Het is duidelijk dat het team van Lionbite Games hier veel aandacht in gestopt heeft en iets unieks neer wilde zetten. Tijdens de game kom je van alles tegen dat gehackt kan worden; computerterminals, huishoudelijke robots en deuren. Het is zelfs mogelijk om geluidsfrequenties te hacken en op te pikken.
Het hackingsmechanisme is op te delen in drie verschillende soorten mini-games:
- Firewall: een puzzel waarbij je een blok roteert, om deze uiteindelijk te plaatsen in een silhouet.
- Breach: dit is als het ware een soort hackingvoetbalspel. Je begeleid hierbij een balletje naar een virtueel goal. Dit klinkt makkelijker dan het is!
- Comms: het hacken van geluidsfrequenties.
Bij elke mini-game heb je maar een beperkt aantal zetten die je kunt gebruiken om de puzzel te voltooien. Het is bij sommige puzzels echter mogelijk om dit aantal bij te vullen, waardoor je een grotere kans van slagen hebt en er wat minder druk op het hacken ligt. Wat mij betreft, is Breach de leukste en meest uitdagende puzzel van de drie.
Filmische en sfeervolle setting, maar niet zonder gebreken
Bij het opstarten van de game wordt gelijk de toon gezet. Mooie, maar zware melancholische muziek wordt gepaard met een regenachtig menu. De soundtrack is, naast het hackingsmechanisme, denk ik wel één van m’n favoriete elementen van de game. Ook op cinematografisch vlak is de game goed uitgewerkt. Het is soms alsof je in een interactieve sci-fi-film speelt, waarbij jouw input van belang is. Je kunt zelfs in de opties ervoor kiezen om de game in cinematic mode te spelen, waarbij zwarte balken onder en boven zichtbaar worden. Het onderwerp van de game – een wereld waarin de mensheid onvruchtbaar is geworden – zal dan ook niet onbekend zijn bij vele filmliefhebbers (neem bijvoorbeeld de film Children of Men). Er zitten echter wel wat technische mankementen in de game, die afdoen aan deze mooie filmische sfeer die neergezet wordt. De animaties zijn bijvoorbeeld niet altijd even vloeiend, zo is het soms frustrerend om Wilona door bepaalde levels heen te laten wandelen, zonder ergens achter te blijven hangen. De voice acting laat soms ook te wensen over. Het is daarnaast ook niet altijd even duidelijk waarom personages bepaalde acties uitvoeren en kan het verhaal hierdoor verwarring oproepen. De game doet hierdoor een poging gelaagd over te komen, maar er lijkt cruciale achtergrondinformatie informatie, waardoor de game de speler vaak in het donker laat tasten. De personages hebben hierdoor niet heel veel diepgang. Hopelijk zullen de volgende Chapters de boel ophelderen.
Lisa’s oordeel:
Rain of Reflections is een sfeervolle, ambitieuze game en ik vind het dan ook erg bijzonder dat een team van maar acht man dit heeft kunnen creëren. Lionbite Games heeft een hoop goede ideeën bijeen weten te brengen in de game, al vraag ik me soms af of ze niet teveel hooi op de vork hebben genomen en zich misschien iets meer hadden moeten beperken. Het verhaal en de personages leken de nodige diepgang te missen, wat kwam doordat er cruciale achtergrondinformatie ontbrak. De hoe’s en waaroms waren hierdoor niet altijd even duidelijk.
Waar de game echter wel op uitblinkt is de combinatie van genres (point-en-click en turn-based), de Encounters/Confrontations met vijanden, het Motivation-systeem en het ontzettend vermakelijke hackingsmechanisme. Natuurlijk mag de prachtige soundtrack ook niet ontbreken in dit lijstje.
Helaas was Chapter 1: Set Free wel wat aan de korte kant (speelduur van plusminus drie uur). Hierdoor voelde de game meer als een soort introductie aan, wat misschien niet heel gek is. Een introductie op iets veel groters, wellicht? Mijn interesse is in ieder geval gewekt. Laat de volgende Chapters maar komen!
+ Gevarieerd hackingsmechanisme 
+ Motivation-systeem
+ Soundtrack
+ Encounters/Confrontations zijn uitdagend
+ Interessant verhaal, maar…
– …het lijkt alsof er cruciale informatie mist
– Haperende animaties
– Erg korte speelduur
