Memory Monday – The Sims

The Sims 4 mag dan binnenkort weer een uitbreiding krijgen, het is me net even te stil rond die game. Zelfs binnen de redactie hoor ik eigenlijk maar weinig over die Simlish sprekende figuurtjes die ons al zoveel jaren entertainen. Vandaar dat ik in deze aflevering van Memory Monday terugga naar het begin: The Sims uit het jaar 2000.

Hoewel sommige mensen beweren dat The Sims er van nummer 1 tot en met 3 steeds bijna hetzelfde uitzag, bewijzen screenshots dat dat toch echt wel anders is. The Sims 1 was zelfs best wel lelijk! Er waren ook aanzienlijk minder mogelijkheden dan tegenwoordig, en het was een hele simpele versie van de levenssimulator die we nu kennen. Het was meer een soort van eerste levensbehoeftensimulator.

Ik vind het altijd grappig om screenshots te zien uit de eerset Sims-game, omdat het zo lelijk was dat het mooi was. En omdat ik me er zoveel uren mee heb vermaakt. Het gezellige pianomuziekje, het bouwen van zwembaden en dan het trapje weghalen; ik genoot ervan. Om eerlijk te zijn weet ik soms niet meer of het nou The Sims was of The Sims 2, want ik heb beide games helemaal platgespeeld en ben met veel te veel van die expansions in de weer geweest.

Het mooie aan The Sims is dat iederene er iets anders uithaalt. De ene kan zich uren storten op het maken van een replica van het Witte Huis, terwijl een ander juist gefocust is op het namaken van zijn hele familie. Zelf vind ik het vooral leuk om de Sims te laten leven en ze mooie carrieres te geven vol leermomenten. Is dat iets persoonlijks, ongetwijfeld. Ik ben een heel ongeduldig mens dat graag hard werkt en iets presteert, dus dat ik juist dat uit mijn game haal, verbaast me niet.

Maxis is inmiddels een soort half opgedoekt, wat erg spijtig is. Niet alles aan The Sims was even briljant, maar de games bevatten zoveel detail en de wereld van dit virtuele poppenhuis is zo origineel; de liefde straalt ervanaf. Dat geldt voor het grappige taaltje Simlish, maar ook voor termen als woohoo’en en de grappige stofwolkjes die van de Sims afkomen wanneer ze ruzie maken.

Ik zal altijd een speciaal plekje voor The Sims in mijn hart hebben, hoewel de kans groot is dat ik er nooit meer zoveel uren in zal steken als toen ik nog op het MBO zat en wat meer tijd om handen had. Het bouwen van huisjes, het samenstellen van ‘bekende’ Sims en het veelvuldig gebruiken van Motherlode en Rosebud; ik kreeg er nooit genoeg van. Het is alleen jammer dat The Sims 4 me minder weet te boeien dan die eerste, o zo simpele game.