Column: Tips om je koopziekte in de hand te houden

Laat ik met de deur in huis vallen, ik heb het niet makkelijk de laatste jaren. Waar ik vroeger zo blij was om gamejournalist te zijn om heerlijk te schrijven over een van mijn favoriete hobby’s, en daarvoor games te krijgen voor recensies, ben ik nu een slachtoffer geworden van diezelfde games.

Hoe? Ik ben me de afgelopen jaren steeds meer gaan specialiseren in het zogeheten toys-to-life-genre. Kortom; de games met poppetjes. Eerst hadden we Skylanders en Disney Infinity, maar nu zijn er ook nog Amiibo en straks LEGO Dimensions-figuren. (en ik verzamel ook nog LEGO Minifigures!) Het is heel erg lastig om dat allemaal te willen sparen.

Ik vergelijk het graag met van die ‘speciale tijdschriften’ die je eens in de zoveel tijd hebt. Ik geloof dat er op dit moment eentje in de winkel ligt om je eigen poppenhuis bij elkaar te sparen ofzo, maar ik kan me nog herinneren dat we hem thuis vroeger een keer hebben aangeschaft toen het ging over dinosaurussen (waarbij je een glow in the dark T-Rex bij elkaar kon sparen). Die tijdschriften zijn altijd spotgoedkoop. Tenminste, het eerste nummer alleen, want als je eenmaal begint, dan wil je natuurlijk alles hebben en dan betaal je daar gaandeweg steeds meer voor.

Nu worden die figuren gelukkig niet steeds duurder, maar het is wel zo dat als je eenmaal die starterkit hebt, het daar meestal niet bij blijft. Terwijl ik dit typ staan naast me twee Disney Infinity 3.0-figuren uit de starterkit, terwijl ik in mijn hoofd ervan droom om Yoda eindelijk op die Infinity Base te kunnen zetten. En daarna Minnie Mouse, en daarna.. enzovoorts. Heel erg lastig, want elk poppetje kost om en nabij de vijftien euro en je kunt er dus redelijk blut van raken.

Van Amiibo zijn er inmiddels zelfs zoveel dat je meer dan 1000 euro kwijt bent als je ze allemaal wilt sparen. Op een bepaald moment moet je je dan afvragen of je liever een Amiibo hebt, of een dak boven je hoofd. De enige manier om van die poppetjes te genieten zonder ze in een kartonnen doos te moeten meezeulen terwijl je van de ene naar de andere goot gaat, is om jezelf restricties op te leggen. Daar ben ik een half jaar geleden mee begonnen en dat helpt redelijk goed.

Eerst kocht ik bijvoorbeeld Amiibo van games waar ik niet heel veel mee had, puur omdat ze heel zeldzaam zijn en daardoor mooi zijn om te verzamelen en in de verpakking te houden. Maar, eigenlijk ben ik helemaal niet het type dat iets dertig jaar bewaart om het vervolgens te willen verkopen. Daar ben ik dus mooi mee gestopt. Ik mag van mezelf alleen poppetjes kopen als ze aan alledrie deze regels voldoen:

1. Is hij normaal geprijsd? (op Bol.com stikt het van de gestoorde tweedehandsverkopers die sommige Amiibo voor 100 euro aanbieden)
2. Vind je de game/film waaruit dit personage komt heel erg fantastisch?
3. Ziet de figuur er heel erg tof uit en zou je hem bij wijze van spreken in een vitrine zetten omdat je hem zo mooi vindt?

Je voelt het al aankomen; niet alle regels kunnen altijd van toepassing zijn. Skylanders zijn bijvoorbeeld niet van films of series, dus daarbij kijk ik vooral naar hoe leuk ik hem eruit vind zien. Er is ook nog een extra regeltje, en die is als ik op vakantie ga. Als ik reis, dan ga ik altijd bij gamewinkels naar binnen om te zien wat ze in huis hebben. Op die manier kon ik een Wii Fit Trainer kopen in Zuid-Afrika voor de normale prijs (toen dat nog een dingetje was, voordat Nintendo aankondigde meer Wii Fit Trainers te laten maken), en kon ik vorige week in Canada een prachtige Ganondorf uit Zelda scoren. Daar was hij namelijk nog volop in voorraad.

Het voordeel aan vooral figuren shoppen op reis is dat je niet vijftien poppetjes kunt kopen; je hebt maar zoveel ruimte in je koffer. Ik mag er dus altijd 1, maximaal 2 kopen als ik in het buitenland ben. Waar ik normaal alleen een beetje rondkeek uit nieuwsgierigheid in videogamewinkels, bang om een game te kopen die regiolocked was, kan ik nu altijd iets leuks meenemen uit een gamewinkel. Zeker in het buitenland zie je vaak heel andere Amiibo in de schappen staan dan hier juist volop aanwezig zijn.

Een andere restrictie die je jezelf kunt opleggen, is dat je alleen figuren mag vragen voor je verjaardag, Valentijnsdag, Sinterklaas en Kerstmis, of dat je alleen een figuur mag kopen bij elke kilo die je afvalt of aankomt, of dat je slechts een figuur per maand mag kopen, ongeacht de game. Of je koopt een kastje om ze in tentoon te stellen waarin maar een x aantal poppetjes passen. Het is best leuk om te spelen met je zelfdiscipline op deze manier, hoewel het heel erg moeilijk is als je eenmaal in de winkel staat en niet kunt kiezen tussen twee Infinity-figuurtjes van je dromen.. Probeer er altijd maar een te kopen en beloof jezelf om die andere dan op een later moment aan te schaffen.

Mijn methode is niet briljant, dat weet ik, maar misschien krijg je er inspiratie door om je portemonnee iets beter in de gaten te houden. Wat ook een goede tip is, is om van te voren een verlanglijst te maken met figuren die je echt wilt hebben. Zorg dat je die lijst altijd bij je hebt, zodat je op een moeilijk moment even kunt spieken of je die figuur echt leuk genoeg vindt. De allerbeste tip is en blijft om het bij een franchise te houden, kies dus dit jaar voor alleen Skylanders bijvoorbeeld. Mij lukt dat niet, want ik ben veel te nieuwsgierig naar alle verschillende games, maar als dat jou wel lukt, dan hoor ik graag hoe dat bevalt, heldin!

Sterkte de komende maanden, lotgenoten.

Groetjes van een koopzieke Kempenaar