Soldiers of the Universe is een story driven first person shooter, oftewel een FPS game met een verhaal voor de PC gemaakt door Rocwise Entertainment. Toen ik hoorde over dit spel was ik erg geïnteresseerd. Ik speel zelf graag first person shooters, maar speel dan matches tegen andere spelers en er zit eigenlijk nooit een verhaallijn in de shooters die ik speel, zoals Counter Strike, Rainbow Six etc. Nu speel je het dus niet zozeer om de beste te worden of om te winnen, maar om missies te halen.
Je begint met een cut scene en daar wordt de basis voor de missies gelegd. Je speelt als Hakan en wordt gebeld door je vader, hij verteld dat er een coup gepleegd wordt in Turkije en je hoort hoe je vader vermoord wordt. Hakan wil wraak en gaat samen met de Akinci Warriors militaire operations leiden en zo kom je terecht in een helikopter met je mede soldaten. Het verhaal is een beetje apart en propagandisch, maar dit is van korte duur. Er is een voorstel rondje in de helikopter, wat een beetje laat is lijkt mij. Uiteindelijk blijkt dat je net zoveel aan deze mede-soldaten hebt als aan al je projectgroepjes tijdens je studie: helemaal niks. Ze doen bijna niks, staan gigantisch in de weg en voegen weinig toe. Af en toe zijn ze handig om te weten welke kant je op moet, maar vertrouw er niet op dat als zij vooruit gaan het clear is, want dat is bijna nooit zo. Blijf dus alert en vertrouw alleen jezelf. Ze zijn trouwens eigenlijk alleen maar nuttig, omdat ze je kogels bijvullen door op E te drukken als je naast één staat.
Hier staat mijn buddy Hawk dus vol in de vuurlinie, bijzonder dat hij niet dood gaat, maar hij zorgt er ook voor dat ik geen clear shot heb.
Je wordt gedropt in Cizre en krijgt eigenlijk geen tutorial, het is gewoon gaan. Je hebt verschillende guns, waaronder een pistol, auto rifle en sniper, ook heb je 5 granaten. Het komt erop neer dat je steeds dekking zoekt en de terroristen om je heen dood schiet, een headshot gaat het snelste, maar is niet noodzakelijk. Ze zitten echt overal en soms schieten ze je al hard raak van heel erg ver weg dus het was af en toe zoeken waar het vandaan kwam. Je hebt een radar/compas waar in oranje is aangegeven welke kant je op moet en je ziet daar ook je buddies weergegeven. Je health kan regeneraten als je veilig staat en dat gaat ook vrij snel, dus wordt je beschoten zoek dan even dekking anders ga je dood. Zou je dood gaan dan moet je bij het vorige checkpoint opnieuw beginnen en die liggen soms vrij ver uit elkaar waardoor je het liever voorkomt. Het is geen makkelijk spel, ook al kan je vier moeilijkheidsgraden kiezen is de makkelijkste optie al vrij pittig. Je moet goed kunnen aimen en snel zijn anders ben je zo dood, vooral omdat je van heel erg ver al dood geschoten kan worden. De recoil is vrij realistisch en dus echt iets waar je op moet letten en daarnaast wordt je aim belemmert door ademen en moet je dus af en toe goed timen. Als je beschoten wordt kun je eigenlijk niet terug schieten, wat het realistisch maakt, maar ook irritant. Nieuwe missie kan ook betekenen dat je andere guns hebt, dus raak niet teveel gehecht, want je zult steeds opnieuw moeten wennen. Wat wel leuk is dat er overal tonnen met explosieven staan en als je daar op schiet dan ontploffen ze en zo kan je ook terroristen killen.
De besturing is wel aardig zoals je zou verwachten en zoals de meeste first person shooters werken, al was een tutorial wel fijn geweest om te zien wat je allemaal kan, want hoe je die granaat in je handen krijgt was voor mij een raadsel tijdens het spelen. Ook is inzoomen en bukken niet in toggle mode, dus je moet het ingedrukt houden en kan je niet leunen. Aangezien je het moment dat je in zicht bent hard geraakt wordt zou het fijn zijn dat je kan leunen vanachter je cover, maar dat is niet mogelijk. De graphics zijn niet geweldig, misschien raken we ook wel een beetje verwend met spellen zoals Rainbow Six en Destiny 2, maar het deed voor mij niet af aan het spel zelf. Vooral van de filmpjes vond ik de graphics erg lelijk, tijdens het spelen vond ik het eigenlijk prima, maar ik heb dan ook heel wat jaren Counter Strike 1.6 gespeeld, ik kan daar aardig doorheen kijken. Er is een co-op optie, maar ik zie dat niet echt groot worden aangezien je dit spel wel echt moet spelen om het verhaal en als je tegen elkaar wil spelen zou ik toch eerder een ander spel opstarten.
In mijn crosshair een enemy en mijn buddy met het blauwe ruitje boven hem is er vrolijk langsgelopen.
Amber haar oordeel:
Ik was benieuwd naar dit spel, maar had niet echt een idee vooraf en het heeft mij verrast. Ik denk dat als je er veel van verwacht dat het dan misschien alleen tegen kan vallen. Ik vond het wel heel erg leuk om te spelen, meestal speel ik shooters altijd met anderen, omdat ik het alleen minder leuk vind, maar zo is alleen spelen best vermakelijk. Wel werd het na een tijdje saai, omdat je constant hetzelfde doet, maar een dag later kon ik vol frisse moed weer verder gaan. Het is wel een heel erg moeilijk spel en zeker niet voor mensen die eigenlijk geen shooters spelen, want die zullen denk ik constant dood gaan en dan is de lol er snel af. Het verhaal zelf is niet erg origineel en verdwijnt ook het moment dat je begint met schieten en dat vind ik lastig. Voor dat het een spel is die claimt een story driven first person shooter te zijn is het verhaal erg mager, wat kwalijk is aangezien het hun selling point is. Daarnaast denk ik dat het voor vele gamers van nu er niet mooi genoeg uitziet. Voor mij was het misschien een beetje nostalgie naar oudere games, maar als je het vergelijkt met games van nu dan lopen de graphics ver achter.
+ First person shooter
+ Verschillende guns
+ en – Moeilijk
– Magere verhaallijn
– Graphics
