De eerste game van de Braziliaanse ontwikkelaar Swordtales is Toren en ik heb de game voor jullie gespeeld.
Toen ik de game voor het eerst zag dacht ik, dit ziet eruit als een game die ik graag wil spelen! De sfeer leek me prachtig, ik val voor de romantische lichteffecten alsof het altijd een zonnige schemeravond is. Daarnaast een vrouwelijke karakter om mee te spelen, met een lief maar toch vastberaden gezicht.
De eerste keer dat ik de game opstartte baalde ik een beetje van de graphics. Hoewel de omgeving mooie stukken heeft, zie ik best veel jammer puntjes. Zo is mijn lieve Moonchild, je hoofdkarakter, een beetje hoekig en wapperen haar haren als een plakkaat om haar heen. De korte filmpjes tussendoor en de lichteffecten maken het een klein beetje goed.
Wanneer ik rond wil gaan lopen gaat het opnieuw mis. De besturing is om te gillen! Geloof me dat heb ik regelmatig dan ook gedaan. Ik mis een controller besturing bij deze game. Om je een voorbeeld te geven, als je een leuk pentagrammetje wilt tekenen met zand, wat je uit je handen laat vallen, is het niet fijn dat je niet even met je muis de hoek wat netter krijgt. Je bent echt overgeleverd aan WASD met lopen en de camera draait ook geregeld in een andere hoek, waardoor je net even anders moet lopen.
Gelukkig is Toren een game voor het verhaal en zitten er wat zen-momentjes tussen gebouwd. Na wat misstappen ben ik blij als ik weer even een meditatie moment heb bereikt, waarbij een oude oosterse monnik in lotus houding me even wat wijze lessen geeft in poëzievorm. Deze cryptische levenswijsheden vind je of uber chill of je denkt, wees toch eens duidelijk man en zeg nu gewoon wat je bedoelt! Een banaan is een banaan en geen kromme verrijking van je kaliumgehalte. Persoonlijk kan ik dat soort dingen wel hebben en mag het soms wel een beetje vaag en zweverig zijn.
Terwijl je Moonchild een Toren moet beklimmen, dankzij een levensboom die moet groeien door jouw daden, groeit ze bij iedere levensles die ze doorstaat. Naast puzzels, lastige vragen, opoffering en behendigheidsoefeningen, ligt er ook nog een draak op de loer die je ‘even’ moet verslaan. Stap voor stap leer je steeds meer en groei je tot een oude vrouw. Hierna komt het moment suprême en heb je een mooi poëtische wijze les achter de rug met hier en daar prachtige beelden.
Sam’s oordeel:
Voor een eerste game is Toren niet echt slecht, maar misschien wel een beetje teleurstellend. De besturing op de PC was niet handig ingedeeld zeker niet als je alleen je toetsenbord wilt gebruiken. WASD om te lopen en dan Z,X en spatie moeten gebruiken voor acties is niet handig. Het verhaal is mooi en het idee van het karakter ouder en wijzer te laten worden in de game is leuk. De game is ook vrij kort, maar goed als een gedicht langer dan twee pagina’s is haak ik ook af.
+ Leuk stukje poëzie.
– Besturing is een ramp en er zitten best wat glitches in.
Kopen als je: deze Braziliaanse ontwikkelaar wilt steunen met hun eerste game en je wel van zweverige games houdt.
