Oké, ik moet er nu toch echt aan geloven.., ik moet een top 5 favoriete games ooit maken. Dat is best lastig, want ik vind zoveel leuk! Ik speel graag platformers, puzzelgames, casual games en sommige shooters. En dan heb ik nog steeds niet alle genres opgenoemd denk ik, dus er is veel te veel om uit te kiezen. Maar ik zal dan maar een selectie maken van de vijf leukste games, waar ik leuke herinneringen aan heb en de games die ik nu ook nog wel eens installeer of uit de kast haal.
Rayman
Op mijn verjaardag kreeg ik van mijn vader een PlayStation en daar mocht ik een spelletje bij uitzoeken, dat werd Rayman. Rayman was de eerste game die ik echt zelf had en dus niet van iemand had geleend of die ik bij anderen thuis speelde. Rayman is een vrolijk wezentje die met zijn helikopterharen en opwindvuist de wereld moet redden van de baddies die door Mr. Dark overal zijn verspreid. Ik heb zoveel plezier beleefd aan deze game, maar ook zo ontzettend veel frustratie. De game werd naarmate je steeds verder kwam uiteraard ook steeds moeilijker en dat heb ik geweten. Ik heb me toch een potje zitten mopperen op Rayman, al deed ik het natuurlijk altijd gewoon zelf. Het leuke was dat de game spannend was, maar niet eng. Ik hoefde nergens echt van te schrikken, want het ziet er natuurlijk hartstikke cartoony uit. En als je zo jong bent als ik toen was (ik denk 8 of 9) is dat best wel cool als je zoveel slechteriken kan verslaan. Ik kan me nog goed herinneren dat ik dan op internet (ADSL bij mijn opa thuis) ging zoeken naar cheats. Ja, ik weet het, dat moet niet. Maar 99 levens is zo fijn als je nog niet zo goed bent… Overigens vind ik de nieuwere Rayman Origins en Rayman Legends ook erg gaaf en speel ik die nog regelmatig.
Rollercoaster Tycoon
Het gegil van bezoekers, crashende achtbanen en gek worden van alle attracties die één voor één kapot gingen. Rollercoaster Tycoon heeft mij heel wat uren achter de PC weten te houden. Beginnend met Forrest Frontiers en dan steeds moeilijkere parken gaan spelen, terwijl ik eigenlijk nooit heel veel verder ben gekomen dan de eerste zes of zoiets. Objectives werden steeds lastiger, dus ging ik maar gewoon aan het bouwen in andere parken die ik al gehaald had en eigenlijk gewoon heel lekker liepen. Dat scheelde wat denkwerk en strategisch bouwen. Tegenwoordig speel ik dan Rollercoaster Tycoon Classic via Steam en die zet ik nog regelmatig even aan. Gewoon een beetje rotzooien met de inrichting en aankleding van je park en er dan achter komen dat al het geld alweer op is en ook niet volstroomt, dus weer opnieuw moeten beginnen. Ik was wel erg blij met de komst van deze nieuwe editie, want het was soms lastig om de oude Rollercoaster Tycoon te installeren en er dan ook nog voor te zorgen dat het werkt. Ik hecht ook erg veel waarde aan het uiterlijk van de eerste en tweede Rollercoaster Tycoon. Ik heb de derde in de reeks nooit gespeeld en ook heb ik me niet gewaagd aan Rollercoaster Tycoon World. Rollercoaster Tycoon blijft voor mij de relatief simpele bezoekers die af en toe je paden helemaal onder kotsen met de vaak best gedetailleerde attracties en decoratie.
De Sims
Ja mensen, ik ga nu gewoon zeggen dat ik de hele franchise van De Sims eigenlijk bij de top 5 neerzet (al hoeft De Sims 3 niet persé mee te doen, maar daar kom ik zo wel even op terug). Ik zag De Sims voor het eerst bij mijn neefjes en nichtjes op de PC. Die hadden al een relatief goede PC waar dit goed op draaide, maar die van mij was nog redelijk ‘crap’ en basic. De Sims ging dus echt niet draaien, dus altijd als ik bij ze was greep ik de kans om even De Sims te spelen. Later kreeg ik een betere PC en had ik dan ook De Sims geïnstalleerd. Ik denk dat ik bijna alle uitbreidingspakketten had en oh wat was ik blij toen De Sims 2 werd aangekondigd. Daar kon nog zoveel meer! Je kon ineens niet alleen maar een complete outfit en een hoofd wisselen, maar je kon gewoon van alles aanpassen! Zoooooheee, dat was toch wel geweldig hoor. Ook voor De Sims 2 heb ik alle uitbreidingen een voor een gekocht en ik heb inmiddels daar ook The Ultimate Collection van in mijn Origin bibliotheek staan. Toen kwam De Sims 3 en dat was wel een beetje een domper, want ik vond de altijd zo leuke Sims er ineens een beetje eng uitzien, te realistisch en toch ook weer niet. Ik vond ook heel veel Sims op elkaar lijken, terwijl ze niet eens familie waren. De open wereld was ergens leuk, maar de laadtijd was soms ook zo belachelijk lang, zeker na heel veel uitbreidingen. De Sims 4 vind ik echt wel heel erg leuk en het mag dan wel lang duren met uitbreidingen en het tijd vullen met allerlei verschillende pakketten is ook misschien niet altijd leuk, maar we kopen het toch allemaal wel. Het is gewoon leuk! Nu met seizoenen is er weer iets van het Sims verlanglijstje afgegaan, ben benieuwd waar ze nu dan weer mee komen. 
Theme Hospital
In Theme Hospital run je een ziekenhuis en moet je patiënten diagnosticeren en behandelen met de juiste behandelkamers. Ook moet je het personeel managen, alles schoon houden en natuurlijk voldoende budget hebben om het hele circus, uhh ziekenhuis, te onderhouden. Ik speelde het spel voor het eerst op de PC bij mijn neefje thuis, maar hij kwam uit voor de PlayStation, dus kocht ik het daarvoor. Dat werkte toch een stuk minder soepel en was nogal wat geklier met het maken van kamers. Later kocht ik weer een PC versie en dat was een heel stuk beter. De eerste levels zijn goed te doen, daar moet je alleen denken om al je patiënten en personeel. Als je verder komt moet je ook rekening houden met repareren van alle apparatuur, aardbevingen en noodgevallen waarbij je heel veel patiënten tegelijkertijd moet behandelen. Nu speel ik de game nog steeds wel eens, want het blijft hilarisch en heerlijk hysterisch. Bizarre namen voor aandoeningen, kwaad personeel en mensen die poepende geluiden maken als ze op de wc zitten en dat alles ondersteund door heerlijk rustgevende jazz. Ik ben heel benieuwd naar Two Point Hospital, want dat zou een moderne versie van Theme Hospital moeten worden.
Burnout Paradise
Ik hou van racegames. Ooit met Rally Cross, Formula 1 ’98 en Toca Touringcar Championship begonnen, later Burnout voor de PlayStation 2. Toen was daar Burnout Paradise voor de PlayStation 3 en had ik even mazzel dat mijn vriend (nu man) een PlayStation 3 wilde kopen. Dus ik hem maar vertellen hoe leuk Burnout is en dat hij racegames ook wel leuk zou vinden. De auto’s gingen loeihard, maakten een heerlijk geluid en je kon zelfs gewoon in een open wereld rondrijden zonder ook maar iets te hoeven doen. Niets bleek minder waar, want we hebben samen de game helemaal uitgespeeld dus alle challenges, parkeergarages, jumps, hekjes, auto’s, road rules. We hebben toen zelfs moeite gedaan om de online challenges allemaal te halen, maar daar zijn we na een tijdje mee opgehouden. De game heeft ook een hele vette soundtrack en voor je gevoel ga je gewoon veel harder als je goede muziek luistert. We hebben de remastered versie voor de PlayStation 4 ook gekocht en inmiddels is onze zoon ook verkocht, want af en toe wil hij gewoon even ‘lekker hard racen’.
