De Nederlandse gamestudio SneakyMammoth, dat eerder werkte aan Axethrower, komt met een heel verslavend platformspel: Tic-Toc-Tower. In deze game ben je Robot Gentleman, een personage dat in een toren terecht is gekomen, waarin je in elke kamer steeds 10 seconden hebt om het de deur naar de volgende kamer te halen.
Het toffe daarvan is, dat de levels willekeurig gegenereerd worden. Kortom, je komt in sommige speelsessies meerdere malen in dezelfde kamer terechtkomen. Hans, een van de twee heren achter SneakyMammoth heeft me wel toevertrouwd dat het moeilijkheidsniveau wel enigszins oploopt. En tijdens mijn speelsessie kwam ik daar ook op pijnlijke wijze achter. Soms is er een klein 8-bitblokje in het scherm waarvan je denkt dat het in de achtergrond hoort, maar dat je nodig hebt om hoog te springen naar de deur.
Kom je in tijdnood, dan is er hoop, je kunt namelijk in elk level een klokje vinden om op te pakken. Echter zijn deze wel pas geldig in de volgende kamer. Uiteraard ligt dat klokje niet op de weg naar de deur, dus het is echt een keuze of je deze vastgrijpt of niet. Vreselijk irritant als je een half uur lekker gaat om vervolgens op een heel knullig momentje je tijd te zien aflopen. Hoewel je vooral vaak sterft door dood te gaan. Je kunt dan weer respawnen, want het enige doel is; die deur halen binnen de tijd.
Zelf omschrijft SneakyMammoth het als een huwelijk tussen WarioWare en Super Meat Boy. Wat ik er zo charmant aan vind, is niet alleen die vlugge platformactie, want die kende ik al uit 10 Second Ninja, maar het feit dat de levels zo verschillend zijn. Soms sta je ineens in een zwart-wit level, dan ineens ben je heel erg ingezoomd, of is het donker en moet je je weg maar vinden. Het hoofdpersonage heeft geen verhaallijn, het is gewoon een steampunk-mannetje dat die toren door moet. Prima, het hoeft in een game als deze niet heel diepgaand te zijn.
Ik had heel veel moeite om deze game te laten liggen. Het is heel erg fijn om je eigen records te proberen te verbreken, maar soms frustreer je jezelf natuurlijk ook de pan uit. Aan de ene kant hoop je tijdens het spelen dat je een einde haalt en dat het afgelopen is, omdat het zo stressvol is, maar aan de andere kant blijf je aan de game denken zodra je staat te koken of op een andere manier verder gaat met je leven. Ik hoop dan ook dat de mannen van SneakyMammoth een telefoon- of een 3DS-versie overwegen, want deze snelle game is perfect voor onderweg.
Maar thuis kan hij ook op andere wijze heel vet zijn, hij is namelijk niet alleen singleplayer. In de multiplayer kunnen vier man tegelijk aanschuiven om met dezelfde soort mannetjes (in andere kleuren) hetzelfde te doen als jij. Het is heel grappig om er een wedstrijdje van te maken wie er eerder is. En het wordt heel chaotisch in het zwart-witte level, want je weet dan niet meer wie wie is. ARGH WIE BEN IK IK HEB HIER GEEN TIJD VOOR ARGH!?
Wanneer Tic-Toc-Tower precies zal verschijnen is nog onbekend, hij is nu in Steam Greenlight. Ik blijf het fascinerend vinden hoe een kleine, simpele game als Tic-Toc-Tower toch diepe indruk achterlaat. Geen sterk verhaal, geen graphics die je wegblazen, gewoon een lekker nuchtere Nederlandse game met een gemeen glimlachje en een hart van goud.
