In mijn denkbeeldige mithril hemd en gezelschap van mijn eigen trouwe steun en toeverlaat durf ik de wereld van Shadow of Mordor, speciaal voor jullie te betreden.
In de aanloop van de release werden we regelmatig getrakteerd op mooie beelden in de Shadow of Mordor trailers. Zoals je onlangs in mijn special kon lezen zijn de Tolkien fans vaak erg afwachtend en sceptisch wanneer er een game uit komt gebaseerd op hun favoriete schrijver. Ook ik was erg benieuwd naar de vertolking in deze game en ik moet zeggen ik werd niet teleurgesteld. Je volgt het verhaal van Talion en zijn geestige, die komt me ergens bekend van voor, metgezel.
Huilbuien en de wanhoop nabij!
Wanneer je net als ik soms best veel games achter elkaar speelt merk je dat de ene game wat makkelijker is dan de ander. Nu heb ik niet snel emotionele breakdowns bij games maar als ik ze heb dan zijn ze heavy. Shadow of Mordor is een game die ervoor zorgde dat ik weer heel even een moment had van wanhoop. Maar goed, ik denk dat dit zo bedoeld is aangezien het zo ook moet voelen om in Mordor rond te lopen. Ik start de game op en tot dusver is er nog niets aan de hand. In een korte intro leer ik hoe ik moet slaan, sluipen en blocken. Mijn eerste gevecht in de intro gaat me gemakkelijk af dus, ik krijg de valse hoop dat dit een game word die ik wel even doe. Intro is afgelopen en we gaan over naar de echte game. De eerste quest doet me duizelen en ik voel al een zenuwachtig gevoel bij me opkomen. Mijn hemel hoe ga ik dit ooit overleven? Ik zet mijn targetmarker op de eerste quest en probeer me door de ontzettend gedetailleerde Orks en Uruks heen te slaan en… ik faal. De woorden fudge en chips ontsnappen vanuit mijn mond, je leert scheldwoorden om te zetten als je eenmaal een kind rond hebt lopen die alles nazegt. Ik haal mijn schouders op en terwijl ik zie dat mijn vijand sterker word, zucht ik even diep en start overnieuw. Dit gebeurt me zo’n beetje de eerste gevechten van de game tot ik besluit dat het even tijd wordt om een pauze te nemen. Emotionele vragen komen voorbij zoals, “wat als ik nu nooit deze vijanden kan verslaan?” Gelukkig weet ik dit om te zetten, want ik wil gewoon heel graag het verhaal binnen de game weten. Vervolgens zet ik een grote stap over mijn trots heen en kijk met puppy ogen mijn vriend aan, die ondertussen de game op de PC speelt en vraag hem om een beetje steun. Nadat ik er een nachtje over heb geslapen, wat tips van mijn vriend heb gekregen en van een collega hoorde dat hij ook in het begin wat moeite had met de game, kon ik er vol frisse moed weer tegenaan. Zoals we bij ons in huis altijd zeggen Never give up!
Hoe moet het dan wel?
Het vechten binnen Shadow of Mordor lijkt verdacht veel op het vechten binnen de Batman games. In plaats van vooral zoveel mogelijk slagen te geven met je zwaard moet je echt de aanvallen die je doet timen. Het is ook erg belangrijk dat je de aanvallen van de hordes vijanden om je heen op tijd blokkeert. Gelukkig wordt dit wel op tijd aangegeven als je aan het spelen bent. Wanneer je jezelf in een gevecht bevind probeer je niet al te veel af te laten leiden door de vijanden om je heen. Zorg ervoor dat je de main man zo snel mogelijk, letterlijk en figuurlijk, een kopje kleiner maakt. Zodra je dit hebt gedaan verdwijnen al je andere vijanden als sneeuw voor de zon. Probeer ook niet net zoals ik in iedere game doe alle vijanden te verslaan. Je begint met 3 a 4 vijanden en al snel heb je een hele rattenbende rondom je heen staan en dan niet van het lieve soort zoals de ratjes van Heather. Orks zijn niet echt de slimste wezens in Mordor maak daar gebruik van. Je kan ze heel makkelijk besluipen en stilletjes omleggen zodat niemand het merkt. Je kan ook gewoon snel langs ze heen rennen en wanneer je teveel opgemerkt wordt even een struik in duiken. Klinkt dat je bekend? Precies net zoals in de games van Assassin’s Creed. Dus ze hebben bij Shadow of Mordor een aantal herkenbare inspiratiebronnen gehad voor hun game. Persoonlijk vind ik dat niet zo erg zeker niet omdat ik speel voor het verhaal en ik de graphics echt ontzettend mooi vind.
Onverslaanbare vijand
Zoals je in mijn eerste alinea kon lezen zag ik dat mijn vijand sterker werd nadat hij mij had vermorzeld. Dit is niet het enige wat er gebeurd nadat Talion, jij dus, bepaalde acties uitvoert. Binnen deze game hebben ze namelijk een uniek concept ontwikkeld wat ze the Nemeses noemen. Wanneer er iets gebeurt positief of negatief veranderd er iets binnen de game met je vijanden. Je komt terecht in the Nemeses waar je een legertje nog niet bekende vijanden ziet van Uruks en Orks. De ene met een belangrijkere titel dan de ander maar allemaal een essentieel onderdeel binnen de game. Hun rollen binnen de game veranderen. Ze kunnen of sterker worden, een belangrijkere titel krijgen oftewel promotie door verraad maar ook gewoon verslagen worden. Wil je er zeker van zijn dat ze niet terug komen? Dan luidt mijn volgende advies: Off with their heads! Het leuke aan dit systeem is dat de game zo vernieuwend blijft en andere uitkomsten kan hebben. Wanneer je de eerste keer the Nemeses betreedt, kan je wel het gevoel bekruipen dat je deze creepy dudes nooit kan verslaan. Gelukkig zitten er een aantal gluiperige Orks tussen die heel graag jou helpen om zo ook zelf hogerop te kunnen komen.
Maak wijze beslissingen.
Terwijl je vijanden groeien, groei je zelf ook. Iedere stap die je zet en iedere vijand die je verslaat of quest die je voltooid zorgt ervoor dat je sterker wordt. Je hebt verschillende manieren om sterker te worden. Dit doe je door een puntensysteem en hoe verder je komt hoe meer punten je moet inleveren om bepaalde krachten te unlocken. Dit is een herkenbaar systeem voor vele gamers en waarbij het belangrijk is dat je van te voren al bedenkt hoe je wilt groeien en vechten. Uiteraard kan je ook je materiaal versterken en speciale krachten toekennen door speciale Runes toe te passen op je wapens.
We’ll be nice to them, if they be nice to us.
Er is een personage van Tolkien waar ik altijd door gefascineerd ben geweest en dat is Smeagol aka Gollum! Voor mij is Smeagol aka Gollum een mooie weerspiegeling van de materialistische maatschappij. Aan de ene kant willen we graag dat we sociaal zijn en verlangen we naar warmte en vrede. Maar dan is er nog een duistere kant, een die iedereen in zich heeft en dat is de hebzuchtige en materialistische kant. Om niet al te ver door te gaan in mijn theorieën en af te wijken van wat ik eigenlijk wil vertellen, er zitten leuke zij-quests in de game. In een van de quests heb je de hulp van Gollum nodig en kom je zo stukje bij beetje meer en meer achter het verhaal binnen de game. Zoals je kon lezen heb je een geestige metgezel die helaas niets meer weet van wie hij was en hoe hij in deze wereld terecht is gekomen. Dankzij Gollum en wat visioenen kom je stukje bij beetje erachter wie deze ontzettend belangrijke persoon is die jou helpt door een paar ontzettend handige spirituele krachten. Fans van Tolkien gaan dit heel erg leuk vinden maar meer verklap ik lekker niet!
Mordor is groot!
De wereld waar je in speelt is groot en open. Naast de hoofd quests zijn er verschillende mini quests die je kunt ontluiken. Iedere afgeronde quest heeft weer een gevolg en brengt je een stapje dichterbij jouw doel, wraak te nemen en zo rust te krijgen! Dit op zichzelf is al best uitgebreid en zorgt voor voldoende game plezier, maar je kan ook op zoek gaan naar speciale artefacten. Ieder artefact zorgt ervoor dat jij meer achtergrond informatie krijgt of gewoon een herinnering van iemand anders door krijgt. Binnen de game zijn herinneringen en visioenen ontzettend belangrijk want deze zorgen ervoor dat je weet wat je volgende doel is. Nu is het alleen nog jouw taak om je doelwit uit te schakelen en soms moet je daar best een eind voor lopen. Gelukkig heb je torens die je kunt unlocken waardoor je kan fast travelen binnen deze donkere grote wereld vol met Orks, Uruks en Caragors.
Conclusie:
Ondanks mijn eerste breakdown vind ik de game erg leuk om te spelen nadat ik mezelf bij elkaar had geraapt. Er zit enorm veel uitdaging binnen de game en het Nemeses systeem is wanneer je het eenmaal door hebt erg leuk en spannend. Ook het vechten gaat je naar verloop van tijd steeds beter af ook al zal je wellicht de eerste paar keer even slikken. De graphics zijn verbluffend mooi en erg gedetailleerd. We hebben de game ook op de PC en dit is voor het eerst dat ik persoonlijk niet echt een heel groot verschil zag tussen de Xbox One versie en de PC versie. Voor mij is dit een van de succesvollere door Tolkien geïnspireerde games ooit uitgebracht. Ik zeg geïnspireerd omdat het natuurlijk niet helemaal een op een uit de boeken komt. Ze hebben op een logische en verrassende manier ingespeeld op bepaalde stukken van de verfilming van Tolkien’s boeken.
Sam’s Score:
Gameplay: 9.5/10
Fun: 9/10
Levensduur: 9/10
Graphics: 9.5/10
Originaliteit: 9/10
Totaalscore volgens reviewer: 9.2
