De vita-versie van Assassin’s Creed III is al gereviewed, maar die is helemaal anders dan de ‘grote’ versie van de game. We zijn geen vrouw, maar wederom een man (meerdere zelfs). Het begin is zeer sterk, maar hoe zit het met de rest?
Ik wil toch even uitwijden over het begin, want dat is zeer indrukwekkend. Je wandelt als de edelman Haytham Kenway een theater in, waarbij het de bedoeling is dat je een van de bezoekers besteelt. Gelukkig is het er niet eentje die tussen de plebs zit, maar eentje met zijn eigen skybox om het zo maar te zeggen. Je moet daarheen komen door je klim- en springskills te gebruiken en dat is handig. Er is wel eerder al uitgelegd hoe dat werkt in een soort tutorial, maar om het in het ‘echt’ in praktijk te brengen blijft spannend. Nadat je de medaillon in handen hebt gekregen, breekt er een enorme chaos uit in het theater en moet je er snel weg zien te komen.
Vervolgens belanden we op een schip, zo’n prachtig exemplaar als het Fluitschip of een ander VOC-achtig gevaarte. Hier leer je je gevechtsskills te gebruiken op een stel bijdehante scheepsjongens. Het is niet moeilijk of erg boeiend om je op het schip te bewegen, zoals je gewend bent als je de franchise Assassin’s Creed vaker hebt gespeeld, is er weer dat groene ruitje dat je precies vertelt waar je naartoe moet. Wat die beginscenes dan zo bijzonder maken? De graphics. Wat ziet die zee er adembenemend uit en datzelfde geldt voor het schip, de kleding en de bewegingen van de mensen. Ook bepaalde maniertjes, zoals bijvoorbeeld iemand die zijn handen af en toe tot een vuist balt enzovoorts, overal is aan gedacht en dat bij elkaar levert een goede bijdrage aan de sfeer.
De sfeer is geweldig. Terwijl je op dat schip staat dat in een storm verzeild raakt, zie je de golven steeds hoger komen en terwijl je stil op de bank zit, lijkt het alsof de deining in de onderbuik te voelen is. Ik ben altijd enorm zeeziek als ik me op een boot begeef, maar ik ben blij dat het zo overtuigend is, dat glinsterende zeewater. Kortom, het begin is ijzersterk, maar hoe zit dat met de rest van de game?Misschien is het gewenning, maar later in de game lijkt er iets minder nadruk te liggen op die allermooiste graphics. Op zich zonde, maar aan de andere kant heb je dan ook wel iets anders aan je hoofd. Sommige gamers zullen het feit dat de game vaak erg sturend is, misschien niet zo waarderen aangezien het een open wereldgame is. Gelukkig voor mij behoor ik niet tot die categorie. Ik ben geen fan van open werelden, ik wil graag weten waar ik aan toe ben en het is in deze Assassin’s Creed heel duidelijk wat de bedoeling is. Is dat soms niet saai? Een klein beetje wel, maar het is altijd weer aan jou om dingen op de handigste manier aan te pakken en dat biedt wel wat uitdaging maar de game blijft aan de makkelijke kant, net als zijn Vita-variant.
Het is wel belangrijk om voor Assassin’s Creed goed de tijd te nemen, want dat is ook wat de game absoluut van je vraagt. Je zou uit het feit dat de game niet belachelijk moeilijk is onterecht de conclusie kunnen trekken dat je er zo doorheen bent, maar dat is niet het geval. Het voelt steeds als een soort film, want er zitten veel tussenfilmpjes in, het verhaal is heel goed en je hebt net als in The Lord of the Rings echt het gevoel op avontuur te gaan met Connor, dé man uit deze Assassin’s Creed. Ik wil niet teveel over deze mysterieuze man verklappen, want sowieso is Assassin’s Creed een game om vooral zelf te ervaren, of misschien kan ik zelfs zeggen: zelf mee te maken.
Connor heeft een heel eigen wapen en dat is de tomahawk, een bijl met een gat erin. Een heel stoer wapen, dat goed past bij zijn pijl en boog, die hij ook meedraagt. Helaas was het doelwit van Connor niet altijd een mens, maar ook regelmatig een dier. Ik ben niet zo dol op jagen, zelfs niet als het virtueel is, dus daar had ik moeite mee. Verder heb ik me wederom heel erg vermaakt met het sluipen, het balen van steeds beruchter worden en de interactie met andere personages in de game. Vooral het historische en die geweldige sfeer zorgen ervoor dat Assassin’s Creed III wederom heel sterk is. Je wordt echt even uit 2012 gezogen, ver weg van iPads, smartphones en Justin Bieber en je waant je helemaal in de 16e eeuw. En eerlijk is eerlijk, het is ook wel eens lekker om geen brave secretaresse te zijn, maar een spannende sluipmoordenaar. 
Laura’s score:Gameplay: 8 /10Fun: 9 /10Levensduur: 9 /10 Graphics: 9 /10Originaliteit: 8 /10Totaal volgens reviewer: 8,6
