Zolang als ik mij herinner ben ik al gek op Mario, minder gek was ik op mijn verlies. En met regelmaat smeet ik dan ook de controllers naar de ‘kijkdoos’. Ik lieg niet wanneer ik u zeg dat mijn ouders mij voortdurend wegtrekken voor de buis omdat ik écht, maar dan ook écht niet tegen mijn verlies kon.

Ik was een jaar of acht, misschien wel jonger toen ik ‘verslaafd’ raakte aan RollerCoaster Tycoon. Het zag er lang niet zo fancy uit als RollerCoaster Tycoon 3 (ik smijt hier ook maar met een voorbeeld), maar dat maakte voor mij als klein kind niet zoveel uit. Ik kon echter nog niet zo goed met het spel overweg en moest regelmatig mijn grote neef J. opbellen om mij te komen helpen met het bouwen van een achtbaan. Dat stopte op den duur ook want “hij had ook andere dingen te doen, hij is al ouder”.

Toen brak er ergens mijn RuneScape periode aan. Ik was pak ‘m beet elf jaar oud, en ik maakte alleen een account aan om zo een gemeenschappelijke interesse te hebben met mijn crush. Zo iemand was ik. Helaas vond hij er niet veel aan en stopte een jaar later met spelen, ik stopte echter pas jaren later.

Tegenwoordig speel ik alleen ‘spelletjes’ wanneer de tijd er voor het oprapen ligt. Soms verlang ik wel een beetje terug naar het zorgeloze leven waar ik uren lang achter mijn computer of GameBoy te vinden was. Ik hoor de deurbel nog klinken en mijn buurmeisje N. naast me klinken “maar Romy, buiten spelen is toch veel leuker? Ga mee!”, maar neen, ik bleef mooi achter mijn computer.

About xKatara

Kaas heeft mijn leven overgenomen.

View all posts by xKatara

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.