Review: Tearaway (PS Vita)

Schattigheid! Het is iets waar ik vaak op let in games. In Tearaway hoef ik er niet op te letten, want daar is alles wat je ziet schattig. Zelfs je eigen gezicht dat in de zon wordt geprojecteerd via de camera heeft iets aandoenlijks.

Tearaway is de nieuwe PlayStation Vita-game van de makers van LittleBigPlanet, MediaMolecule. Nu vond ik al in LittleBigPlanet Vita dat er goed gebruik werd gemaakt van wat de Vita ons allemaal bracht qua vernieuwing, maar Tearaway is wat dat betreft de overtreffende trap. Je bent aan het trommelen om je Iota of Atoi (de vrouwelijke of mannelijke hoofdpersoon) hoger in het level te krijgen, je duwt je vingers tegen het achterscherm om ze vervolgens door de spelwereld heen te zien duwen en door je vingers op het touchscreen te zetten kun je bijvoorbeeld cadeautjes openmaken die je door de hele wereld heen kunt sparen.Wat is namelijk het verhaal bij Tearaway? Die Iota of Atoi (afhankelijk van welke je zelf kiest, maar in principe zijn ze eigenlijk hetzelfde) hebben een boodschap die ze graag bij je willen afleveren. Jij bent de zon, dus het is de bedoeling dat ze op de een of andere manier omhoog lopen. In die tocht omhoog kom je allemaal rare wezens tegen die je grappige opdrachtjes geven, maar ook gemene ‘Scraps’. Die Scraps zijn een soort papierpropjes die je proberen aan te vallen. Ze zijn eigenlijk best simpel, maar later in de game kom je ook vliegende varianten tegen. Wat ik zo tof vind aan deze vijandjes, is dat je niet zomaar op ze kunt springen zoals in Mario (sterker nog, in het begin van dit spel kun je niet eens springen). Ook heeft het geen zin om naar ze toe te lopen en ze te slaan, want deze gamewereld is zo lieflijk dat echt geweld eigenlijk niet voorkomt. Het enige dat je kunt doen is wachten tot ze op je springen, net op tijd weg stappen en het op zijn kop liggende Scrapje oprapen en wegsmijten.

Heb je dat gedaan, dan is hij dood en krijg je daarvoor in ruil confetti. Wat muntjes zijn in Mario, is confetti in deze wereld. Wat ik namelijk nog helemaal niet heb verteld, is dat Tearaway bestaat uit papier. Helemaal. Alles is papier. Je hoofdpersoontje is van papier, de vijanden, de grond waarop je loopt, de bloemetjes die uberschattig tot leven komen als je voorbij loopt: alles is van papier. Zelfs de rimpels die in het water verschijnen als je er doorheen wandelt, zijn van papier gemaakt.Het meest aandoenlijk zijn de eekhoorntjes die onderweg altijd blij te maken zijn met eikeltjes. Soms heb je de eikeltjes echter nodig om verder te komen, zoals wanneer er een soort weegschaal is waarbij je aan de ene kant van de schaal juist gewicht kwijt moet om hem omhoog te brengen. Het spelen voelt allemaal heel natuurlijk en er is niet zoveel uitleg nodig. Je kunt je heerlijk onderdompelen in deze papieren wereld en echt even ontsnappen uit de harde realiteit. Alles in Tearaway is aandoenlijk, lief en vredig en dat zorgt ervoor dat je een hele positieve ervaring hebt waar je steeds weer naar terug wilt.En daarmee zijn we aangekomen bij het eerste grote nadeel dat ik aan deze game heb kunnen ontdekken, namelijk dat hij wel wat kort is. Even een dagje gamen en je bent er wel doorheen. Dat heeft er ook mee te maken dat het spel zo makkelijk is. Je racet er zo doorheen want elke keer dat er iets mis gaat, dan wordt je na een keer opnieuw proberen alweer bij het volgende checkpoint gezet. Hoewel je dus een hele toffe reis meemaakt met je hoofdpersonage, is die reis eigenlijk wel erg makkelijk. Zonde, want zelfs als een kind dit spel speelt, dan wil die natuurlijk wel uitgedaagd worden.

Uiteraard kun je onmogelijk alle confetti en alle cadeautjes in een keer binnenhalen, dus de game heeft nog wel wat replaywaarde als je hem op 100 procent wilt halen. Ik heb absoluut de intentie om zover te gaan, want ik heb ontzettend genoten van mijn avontuur met Atoi. Er zitten namelijk ook hele leuke knip-opdrachten in het spel en de mogelijkheid om je figuurtje op te pimpen met leuke stickers maakt Tearaway ook extra aantrekkelijk.Voor ik het vergeet nog een laatste ding wat ik ontzettend kon waarderen. Ik mag dan niet goed zijn in knutselen en de crea-bea uithangen, ik doe het wel heel graag. Behalve een virtuele game is Tearaway ook in het echte leven terug te zien. In de gamewereld kom je namelijk soms blanco voorwerpen tegen. Als je er een foto van schiet, dan krijgen ze kleur en zie je pas echt wat het moet voorstellen. Die figuren zijn vervolgens in een online account opgeslagen, zodat je ze in het echt op de computer kunt downloaden en printen.

Ja, de items die je in deze game op de kiek zet (mits ze wit zijn), komen in de echte wereld online te staan als papercraft. Dus lekker printen en in elkaar zetten die schattige diertjes en voorwerpen. Je kunt ook precies zien welke je al hebt en welke je nog moet, dus daar heb je weer een extra reden gevonden om deze game op de volle honderd procent te willen uitspelen. Maar ja, Tearaway had mij daartoe natuurlijk allang overtuigd door die stuiterende eekhoorntjes.
Laura’s Score
Gameplay: 7/10
Fun: 8/10
Levensduur: 8/10
Graphics: 9/10
Originaliteit: 8/10
Totaalscore volgens reviewer: 8.0