De sci-fi sandbox game Darkout is klaar voor het grote publiek. Althans, de eerste stage is inmiddels verkrijgbaar via Steam. Maar is het publiek er klaar voor?
Ik vind het altijd weer spannend als ik een spel ga spelen uit een genre die ik niet vaak kies. Soms kunnen spellen me verrassen en soms weet ik meteen weer waarom ik dat genre links laat liggen. Ik stap er open minded in en ik laat het op me af komen.
Darkout is een 2D- side scrolling sci-fi sandbox game, met survival, RPG en strategie elementen. Ik start de game op en mag meteen een paar keuzes maken. Personage, kleur van mijn pakje en of ik een kleine, normale of grote wereld wil. Dan gaan we van start. Je belandt in je eentje in een futuristische wereld die donker gekleurd is met neonlichten. Je ruimteschip is naar de haaien en je hebt geen flauw idee waar je bent. De tutorial leidt je door de beginselen van de game heen. De bedoeling is om veel materialen en grondstoffen te verzamelen, zodat je dingen kunt gaan maken en bouwen. Hout hakken, bloemen plukken en fakkels verspreiden, het is allemaal mogelijk. Je doet er verstandig aan snel een huis te bouwen, waarin je middels een bed ook kan rusten. Dan kun je je HP ten alle tijden aanvullen en dat is toch wel handig.
Want het blijkt al snel dat je niet het enige leven op dit stukje planeet bent. Overdag gaat het nog. Het is vooral de donkere nacht, waarin het gevaar schuilt. Al snel kom je in aanraking met zwevende kwallen die je beschieten. En ook over de grond kruipt van alles rond, wat je liever niet in je buurt wilt hebben. Op zich kosten de vijanden in het begin je niet superveel HP, maar ze kunnen je ook raken als je in je craftmenu bezig bent. Dat vind ik echt jammer, want zeker in het begin ben je wel wat tijd kwijt aan het rommelen in de menu’s. Uiteraard kies ik een plek waar geen vijanden zijn, maar die flauweriken volgen me. Qua graphics vind ik het er allemaal wel goed uit zien. Dat donker gecombineerd met neon vind ik persoonlijk erg mooi. Wanneer je bomen weg kapt, komt er meer licht vanaf de lucht. Als je personage loopt, kloppen de graphics. Wel vind ik het lastig om te zien als je bijvoorbeeld een boom omhakt of je raak slaat. Daarbij duurt het best wel even voordat die boom omver ligt. Dat is natuurlijk wel realistisch, maar vervelend als je niet eens weet of je wel raak slaat.
De menu’s zijn zoals het hoort. Je hebt veel keuzes en opties wat je met spullen kunt doen en waar je ze wilt laten. Je maakt van grondstoffen een bruikbaar materiaal, daarmee bouw je een voorwerp. Die zet je weer ergens anders neer om ze te combineren en dat kun je uiteindelijk in de game gebruiken. Persoonlijk vind ik het allemaal wat veel, maar dat zal komen dat ik ook geen groot fan ben van dit soort spellen. Ik hou meer van action-adventure. Twee soorten geweren, eventueel wat granaten en gaan. Op internet zijn de meningen verdeeld over deze game. De één vind het een geweldig mooie game, de ander vind het een slap aftreksel van Minecraft en Terraria. Ik denk dat het eraan ligt of je het leuk vind om in een open wereld je eigen gang te gaan en daarbij open staat voor een nieuwe speler op de markt. Persoonlijk kan deze game mij niet boeien. Daarvoor haalt het zoeken, verzamelen en craften te veel het tempo uit deze game. Daarbij is het verhaal nou niet bijzonder origineel of spannend. Ik weet in ieder geval wel weer waarom ik dit genre links laat liggen.
