Super Mario 3D World op Wii U? Check! Mario? Check! Luigi? Check! Princess Peach? Check! Toad? Check? Bowser? Check! Pink Prize? Check!We hoeven hier niet geheimzinnig over te doen, deze nieuwe Mario game op Wii U is een dikke Pink Prize-winnaar. Normaal zou ik in mijn review netjes chronologisch gaan vertellen wat ik zo geweldig en minder geweldig aan de game vind, maar dat ga ik voor het gemak eens helemaal omgooien. Ik ga je vertellen waarom je deze game moet hebben, want er is bijna niets op dit nieuwe Mario avontuur aan te merken.
Vier personages kiesbaar.Heb jij Super Mario Bros 2 gespeeld? Dan weet je waarschijnlijk nog wel dat niet elk personage daarin hetzelfde was. Luigi had van die gekke beenbewegingen waardoor hij hoger kon springen dan de rest. Toad was juist veel sneller dan de anderen en Peach had altijd even dat zweefmomentje in de lucht als je dat wilde. Mario was gewoon Mario. Maar goed, zo houden we ook van hem. In deze nieuwe Mario-titel heb je weer uit hetzelfde dreamteam te kiezen en mocht je van verandering houden, dan kun je voor het level op ‘random’ drukken waardoor de computer willekeurig een personage voor je kiest. Heel erg leuk dat deze verschilletjes tussen de personages zitten, want zo kun je in principe deze game vier keer met net even een andere twist spelen.Het poezenpak.Hoewel ik het later nog over power-ups ga hebben, noem ik deze even apart. Al voordat ik de game ook maar een seconde had gespeeld, was ik al weg van het poezenpak. Het ziet er niet alleen snoezig uit, het kan ook nog een heleboel. Zodra je een belletje oppakt, verandert je personage in een katje en daardoor kan hij of zij tegen muren aanrennen en krabben tegen vijanden. Dat is natuurlijk best een verschil met hoe het personage normaal is; weerloos tegen vijanden, tenzij erop wordt gesprongen. Het leukste aan het poezenpak is om op de grond te zitten in de aanvalshouding en dan op iemand anders te springen. Niet zozeer dat het veel uitmaakt met hoe je het anders doet, maar het ziet er zo grappig uit dat ik me er minutenlang mee heb vermaakt. Ik denk dat het poezenpak Mario voor stoere mensen misschien onaantrekkelijker maakt (want schattiger), maar ik ben er echt helemaal weg van.Eens een ander verhaal.Voordat je nu denkt dat er plotseling een heel diepgaand verhaal in een Mario spel zit, dat is niet het geval. Toch is het nu eindelijk eens niet zo dat de prinses gered moet worden. Je moet Sprixies redden, wat een soort elfjes zijn die verschillende kleuren jurkjes en haar hebben. In alle werelden kom je Sprixies tegen en steeds sturen ze je naar de volgende wereld (tot de laatste zevende wereld natuurlijk). Je moet ze daarvoor echter wel eerst even redden uit het kasteeltje, maar dat zul je met veel plezier doen. Kasteeltjes zijn tegenwoordig veelal rijdende machines in plaats van vaststaande gebouwen, dus dat is ook wel een grappige mix van de diverse kastelen die we in de laatste 25 jaar met Mario hebben gezien. Ze staan gewoon nog steeds op een wereldkaart die flexibel gebruikt kan worden. Je hoeft niet langer op het lijntje te lopen, want je kunt gewoon over de hele wereld wandelen. En zo gemakkelijk bij extra goodies komen, zoals de bekende paddenstoelenhuisjes en casino-fruitkastconstructies. Ook zijn er leuke nieuwe elementen, zoals een huisje waar je mini-leveltjes kunt doen en steeds meer groene sterren verzamelt.Veel replaymogelijkheden.De groene sterren die ik net noem, zijn nodig om bijvoorbeeld kastelen te unlocken. Je kunt niet zomaar naar binnen wandelen, je moet er wel wat voor doen. Elk level bevat drie van die sterren. Maar via die huisjes die je op de wereldkaart kunt vinden, kun je op gemakkelijke wijze snel een boel sterren scoren. Vroeger had je die Yoshi-munten om in elk level te verzamelen en nu zijn dat de groene sterren geworden. Het is misschien wat makkelijk, een verzamelelement, maar het is een hele zoektocht om alle sterren te vinden en te pakken te krijgen, dus het maakt de game wel uitdagender.
Zeer kindvriendelijk.Verder is Super Mario 3D World trouwens heel kindvriendelijk. Misschien iets te, mocht je een Mario-fan van het eerste uur zijn. De game is lang niet meer zo moeilijk als vroeger en heeft bijvoorbeeld de mogelijkheid tot het pakken van het witte Tanooki-pak als je een paar keer faalt in een level. Dankzij dit pak heb je dezelfde krachten als wanneer je een ster hebt gepakt. Je kunt dus wel doodvallen in een ravijn, maar niet gedeerd worden door vijanden. Een andere reden waarom Mario kindvriendelijk is, is omdat hij goed te co-op te4 spelen is. Je kunt met tot vier personen tegelijk door de spelwereld heen gaan en je kunt elkaar daar natuurlijk bij helpen. Als iemand een bepaalde sprong niet kan maken, dan kan de ander verder springen en gaan. De achterblijver wordt vanzelf in een bel gestopt, die later weer lek geprikt kan worden (door op de springknop te drukken). Handig, want hierdoor is het niet meer nodig voor de andere speler om iemand uit de bel te bevrijden. Scheelt een heleboel ongemakkelijke valmomenten.Moeilijkheid wordt vergroot door co-op.Je kunt elkaar in principe goed helpen door co-op, maar het is ook iets wat het spel aardig lastiger kan maken. Ik ben altijd gewend om Mario spellen in mijn eentje te spelen, waarin ik er eerst doorheen race om vervolgens nog een keer te spelen om die sterren te verzamelen. Toen ik met mijn vriend speelde, moest ik echt mijn best doen om niet al door te rennen. Bovendien krijg je als je de renknop ingedrukt houdt, het probleem dat je de ander soms per ongeluk oppakt. Dat kan voor hilarische taferelen zorgen, maar ook voor ruzie. Het is soms namelijk een uitdaging om iemand goed los te laten. Sorry vriendje, ik heb je vaak in een ravijn laten storten. Een extra lastigheid dus.Een heel groot aantal power-ups.Mocht je toch in je uppie spelen, maar zou je graag het gevoel hebben dat je niet alleen bent? Dan kun je bijvoorbeeld de kersjes pakken. Die zorgen ervoor dat je poppetje verdubbeld. Het is aan de ene kant natuurlijk heel handig, maar ik merkte dat mijn hersenen er best moeite mee hadden om twee personages tegelijk te besturen. Vooral als je een sprong naar een platform moet maken (wat in deze platformgame natuurlijk gigantisch vaak moet), dan moet je echt even uitkienen hoe je iedereen op een goede plek krijgt. Iedereen, want er zijn meerdere kersjes op te rapen waardoor je met steeds meer versies van jezelf rondstapt. Grappig om een heel legertje Luigi’s naast elkaar te zien paraderen. Maar wees erop voorbereid dat je ze gemakkelijk kwijtraakt, juist omdat je je ogen niet overal op gefocust kunt houden. Het is handig om ze wel te bewaren, want er zijn soms weegmomentjes waardoor je goodies krijgt als je nog genoeg kloontjes over hebt. Ook zijn er vele oude vette power-ups terug, zoals mijn geliefde boomerangpak. Heerlijk om rijen met vijanden achter elkaar weg te boomerangen! Of met het nieuwe Goombah-blok op je hoofd te lopen en je zonder problemen tussen de Goombah’s te kunnen mengen.Veel schattige, grappige nieuwe vijanden.Een van de grootste verrassingen vond ik de vijanden. Er zitten zulke leuke, frisse, nieuwe figuren in. Ik weet nog niet de namen helaas, maar er zijn een soort blokjes met petjes op en trompettertjes eraan die erg grappig zijn. Als je er op een stapt dan worden ze allemaal kwaad en gaan ze achter je aan rennen, een beetje zoals die rupsjes in Forrest of Illusion in Super Mario World. Ook zijn er veel vijanden die je handig kunt gebruiken. Denk bijvoorbeeld aan miertjes waarbij je op de rug meelift, maar ook een soort stuiterhappertjes die je kunt gebruiken als trampoline als je ze om zeep hebt geholpen. Allemaal verfrissende, nieuwe mannetjes. Ook zul je oude bekenden tegenkomen die er net even anders of beter uitzien dan vroeger. Qua eindbazen niet heel veel nieuws onder de zon, maar wel een aantal grappige vijanden die ik nog niet eerder ben tegengekomen. Zoals altijd komen ze allemaal met een gebruiksaanwijzing en hebben ze ook allemaal wel iets koddigs.
Je hebt je tijd in de levels echt nodig.Ik heb niet vaak gehad dat ik een Mario spel speelde en in tijdnood kwam. Toch is me dat best regelmatig gebeurt in Super Mario 3D World. Omdat ik zo druk aan het zoeken was of de spelwereld aan het bewonderen was, dat ik het simpelweg niet doorhad hoe laat het al was. Bovendien zijn de levels ook wel lekker groot. Je kunt veel kanten op lopen, maar je komt ook veel verschillende secties tegen waardoor een level echt als een klein reisje voelt. Heerlijk, want voor mijn gevoel is Super Mario 3D World misschien wel wat kort. Hij is in principe niet korter dan andere games uit de franchise, dus dat zal ik niet als negatief punt noemen. Het is meer dat de game zo leuk is, dat je gewoon niet wilt dat het ophoudt. Gelukkig maar dus dat je echt redenen kunt vinden om terug te gaan in levels, namelijk voor die groene sterren. Of voor een zeker paardachtig dier dat in deze game voorkomt, maar daarover ga ik verder niets verklappen.Het ziet er fenomenaal uit.Het is een beetje standaard om te zeggen, maar Super Mario 3D World ziet er echt goed uit. Als je dichtbij een boom staat, dan zie je de textuur gewoon. Ook kun je bijna de donzige poezenvacht op het poezenpak zien zitten. Het is allemaal heel erg regenboogachtig. Heel erg felgekleurd en druk, maar wel op een hele fijne Mario-manier. Ik heb er ook erg van genoten hoe de kostuums van de personages veranderen bij het pakken van een power-up. Soms wordt zelfs het haar helemaal anders. Wat me ook opviel, was dat het spel op de GamePad ook niet zo slecht is. Het is natuurlijk geen HD, maar toch ziet het spel er ook op de GamePad netjes uit. Het komt waarschijnlijk vooral door het drukke kleurgebruik dat je goed ziet wat wat is, want soms is het beeld best wel uitgezoomd terwijl je aan het spelen bent. Ik zie het vooral graag van dichtbij, want (en ik val gewoon schaamteloos in herhaling) ik had gewoon zin om die Mario met zijn poezenpak of Peach in haar schattige schaatsje uit het beeld te trekken en te knuffelen. Is dat raar? Ongetwijfeld, maar geloof me, de kans is groot dat jij precies diezelfde neiging hebt.Ik was de laatste jaren een beetje teleurgesteld geraakt in de franchise. Niet dat de New Super Mario Bros-games niet leuk waren, maar ze waren in mijn ogen niet vernieuwend genoeg. Super Mario 3D World bevat supervette levels en een hele leuke variatie aan thema’s met een heleboel grappige referenties naar vroegere games. Je kunt jezelf in je eentje tot het uiterste drijven en alle groene sterren proberen te pakken, of het gezellig met je kleine meid of jochie te spelen op de bank met een kop thee. Houd je meer van een pesterijtje, dan kun je het natuurlijk tegen je partner opnemen. Let wel: Female-Gamers staat niet in voor echtelijke ruzies. Aan de andere kant is deze game zo snoezig, dat je onmogelijk boos kunt blijven.
Laura’s Score
Gameplay: 9/10
Fun: 9/10
Levensduur: 9/10
Graphics: 9/10
Originaliteit: 9/10
Totaalscore volgens reviewer: 9
