Bananasplit, het is niet mijn favoriete ijsje, maar voor een gamefranchise als Monkey Ball maak ik graag een uitzondering. Op de Wii hadden we nog Banana Blitz, maar voor PlayStation Vita maakte ontwikkelaar SEGA dus Banana Splitz. Is de game net zo saai als een echte bananasplit?

Wie AiAi alleen kent uit SEGA’s racegame met Sonic, niet gevreesd, ik zal in het kort uitleggen wat de eeuwenoude gameplay van Monkey Ball precies behelst. Het is heel simpel. Je bent een aapje in een bal en je moet de Vita tilten of gewoon het pookje bewegen om de bal een kant op te laten rollen. Steeds weer moet je aan het einde van een level zien te komen en onderweg zoveel mogelijk bananen verzamelen voor punten. Behalve de bananen heeft ook de tijd invloed op je punten, dus je moet zo snel mogelijk naar het eindpoortje zien te komen.Naarmate je verder komt of als je een moeilijker niveau kiest, dan krijg je steeds vaker te maken met smalle stukjes of aflopende levels waarin je in een verkeerde beweging in de oneindige diepte doodvalt. Er zitten zelfs levels in waarin je je moet laten vallen op een volgend stukje level. Levensgevaarlijke capriolen dus, van die apen. Zelf speel ik steeds met MeeMee, omdat zij de meisjesversie is van de schattige AiAi. Wil je liever een stoere gorilla-achtige aap, dan kun je ook voor andere aapjes kiezen.

Met deze uitleg is eigenlijk bijna alles wel gezegd over deze game. Het is steeds weer hetzelfde en hoewel ik genoeg mensen ken die Monkey Ball als verslavend bestempelen, had ik dat gevoel helemaal niet bij dit spel. Bovendien vind ik de uitleg niet zo heel goed. Niet dat deze game zoveel uitleg behoeft, maar er zijn speciale trainingssessies voor elk level te kiezen, maar daarin doe je precies hetzelfde als in het uiteindelijke level zonder daarbij uitleg te krijgen. Het leek mij een nogal loze toevoeging.Verder bevat dit spelletje weinig afwisseling. Je kunt wel op elk moment dat je wilt de besturing veranderen van tilten naar het pookje wat heel positief is, maar verder is de gameplay erg repetitief en weinig uitdagend. Wel moeilijk, maar niet fris en nieuw. Je moet vooral steeds weer de keuze maken of je snel wilt zijn, bananen wilt scoren of liever de makkelijke of voorzichtige weg kiest. Ik was er in ieder geval vrij snel klaar mee. Er is niet genoeg om te verzamelen zodat het interessant blijft, waardoor de neiging om het spelletje weer op te starten uitblijft.

Eigenlijk is deze bananasplit meer een vanille-ijsje. Je neemt alleen zo’n softijsje als het echt heel heet is en ik eet ze eigenlijk alleen maar omdat er discodip of nootjes opzitten. Heeft MonkeyBall ook zo’n fijn effect als die extra smaakmakers? Jazeker, want die komen in de vorm van de Party Mode. Kort gezegd zijn dat 8 mini-games, waaronder eentje die Pixie Hunt heet, waarin je eerst netjes uitleg krijgt van wat de bedoeling is en je vervolgens met je Vita een foto moet maken. In die foto moet je dan bolletjes aanraken en daarna krijg je bijvoorbeeld de opdracht om een bepaalde kleur te kieken. Kortom, eerst moet je gewoon een random foto maken en dan komen er bolletjes op die foto en die moet je aantikken.

Vervolgens moet je een foto maken van bijvoorbeeld iets dat rood is, als je viziertje ook die kleur aangeeft en dan komen er weer bolletjes en begint het weer van voren af aan. Erg grappig en totaal anders dan een in een bol opgesloten aapje, dus een hele fijne bijkomstigheid die de game een stukje rijker en in ieder geval aanzienlijk afwisselender maakt.Mijn score:Gameplay: 6/10Fun: 6 /10Levensduur: 5 /10 Graphics: 7 /10Originaliteit: 6 /10Totaal volgens reviewer: 6

About JennyD

Jenny schrijft graag over games, films en tech. Als ze niet te laat is met op play drukken als haar katten debiel doen, dan is ze in de bioscoop te vinden, cocktails aan het drinken of aan het genieten van een hiphopfeestje.

View all posts by JennyD

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.