Het is me de laatste tijd opgevallen dat sommige mannelijke gamers geneigd zijn om te denken dat vrouwelijke gamers die voor zichzelf opkomen, dat doen als een soort hobby. For the record: wij struinen niet het interwebz af op zoek naar discriminerend gedrag tegenover vrouwen.
Nu is dat enerzijds niet nodig omdat je niet lang op zoek hoeft om dat te vinden. Zelfs op een LAN-party kunnen mannen het schijnbaar niet laten om fantastische vrouwen die gamen onterecht af te zeiken op hun uiterlijk, veilig op een of ander forumpje.Maar goed, ik dwaal af: het is niet een hobby van gamende dames om steeds weer op de barricade te moeten staan zwaaien met beha’s en roze controllers. Het is pure noodzaak, omdat het gedrag maar zo langzaam verandert. Het is niet zo dat ik met vuur in mijn ogen, grijnzend als de duivel met mijn vuist in de lucht ga staan. Nope, ik sleep mijn handen als het ware naar mijn toetsenbord om weer iets te tikken in de trant van: laat vrouwen met rust, hoe meer zielen hoe meer vreugd, je kent het wel.Meestal krijg je overigens meteen het F-woord naar je hoofd geslingerd als je ook maar iets durft te zeggen tegen mannen die keihard vrouwen discrimineren en ik vind dat spijtig. Ik wil verder niet ingaan op het woord feminisme, maar ik vind het schokkerend dat dit zo vaak in negatieve context wordt gebruikt. Als die blanke, gamende mannen zich eens zouden realiseren dat ze in de meeste gevallen niet eens weten wat discriminatie is, dan zouden we misschien wat verder komen als vrouwelijke gamers.Mochten er mannen zijn die dit lezen, hier, een gratis advies: probeer eens een hele gamebeurs lang vrouwen niet de discrimineren, op uiterlijkheden te beoordelen en gewoon te genieten van het feit dat je met alle mensen op de wereld kan gamen in plaats van alleen met je eigen clubje jongens. Ik vind het niet leuk om een column als deze te schrijven, juist omdat ik nu weer op de barricade moet, maar ik wil duidelijk maken hoe zeer dit nog steeds nodig is.Graag wil ik dit ook positief brengen, want dat kan natuurlijk ook. Op Firstlook enige weken geleden stond ik met Female-Gamers-maatje Marieke te kijken naar een podiumquiz waarin Gameking Skate een drietal gamers bestookte met vragen. Het onderwerp was een Kickstarter-achtig platform en de prijs was dan ook duizend euro om daarop te spenderen. Hartstikke leuk dus, een prijs die menig gamer graag zou verdienen.Zo ook een vrouwelijke gamer, waarvan de naam me helaas is ontschoten. Ze stond naast twee mannelijke kandidaten en ik waardeer het heel erg hoe Skate met haar omging. Wat deed hij namelijk? Hij deed normaal tegen haar, alsof ze een gamende mens was. Dat was erg verfrissend. Als ze iets niet wist dan grapte hij niet dat vrouwelijke gamers toch alleen maar casual titels spelen en daarom deze vragen niet konden beantwoorden, hij sprak haar op geen enkele manier aan op haar vrouw-zijn en ik vond dat hartstikke fijn. Zo voelde ik me ondanks dat ik tussen allerlei sletterig geklede boothbabes stond, toch een beetje welkom op een groot evenement.Helaas waren er wel jongens om ons heen die het nodig vonden dit leuke meisje te veroordelen op haar uiterlijk en haar gamekennis, maar goed, in ieder geval heeft Skate laten zien dat het ook anders kan en ik hoop dat andere gamers daar een voorbeeld aan nemen. Het is voor dames niet leuk om naar LAN-party’s te gaan, wetende dat we veroordeeld gaan worden. En voor personen die deze levenswijze aanhangen: “Vrouwen verwachten om hun minderheidspositie een speciale behandeling.” Hell nee, we willen juist eens een keertje niet die speciale behandeling krijgen…Denk je nu dat het allemaal wel meevalt? Dan moet je even goed luisteren. Diezelfde Firstlook stonden Marieke en ik namelijk bij de Nintendo-booth en de meneer die ons begeleidde bij The Wonderful 101, vond het ongelooflijk dat wij als vrouwen gameden. Hij deed daar overigens nog een schepje bovenop toen hij verwonderd vroeg: “En jullie zijn nog pers ook?!” Kortom, als vrouw word je zo’n beetje elk event wel op een manier aangesproken op je vrouwelijkheid.De ene keer is dat minder heftig dan de andere keer en het is heus niet zo dat Marieke en ik die jongen bij de Nintendo-booth de huid hebben volgescholden, maar het zijn wel treffende voorbeelden van hoe het niet moet. Vrouwelijke gamers willen in de eerste plaats behandeld worden als gamers en daarna als vrouwen. Ik wacht op de dag dat internetsites en game-events een gezellige praatplaats wordt voor alle gamers, in plaats van een hostile environment waarin je als vrouw alles moet slikken omdat de ‘doelgroep’ nu eenmaal mannelijk en clueless is.
