Dat je niet vrijwillig in de hel wilt rondlopen is me nu wel duidelijk. Het zit vol met gruwelijke monsters en het bloed vliegt je om de oren. Of ik hier wel op zat te wachten kun je lezen in de review van Dante’s Inferno. Let op: deze game is voor 18+
Dante’s Inferno is gebaseerd op de La Divina Commedia, een belangrijk literair werk van Dante Alighieri. Het werk is als uitgangspunt gebruikt en er zijn daarom ook niet al te veel overeenkomsten te vinden. Zo is Dante in de game bijvoorbeeld geen poëet, maar een ridder uit de derde kruistocht. Natuurlijk hebben ze niet alles klakkeloos overgenomen, maar de boel flink wat bloederiger en goorder gemaakt dan nodig.
Voor Dante op kruistocht ging, sloot hij een pact met zijn geliefde Beatrice: ze zouden beiden trouw blijven aan elkaar. Beatrice gaf hem een Heilig Kruis mee als symbool van haar eeuwige liefde. Tijdens Dante’s kruistochten heeft hij nogal wat doodzonden begaan, die zijn getekend op een stuk rode stof die hij op zijn blote borst heeft genaaid. De bisschop zou na het vervullen van hun heilige missie al hun zonden vergeven, maar net voor Dante zijn laatste opdracht kan vervullen, steekt een vijand een mes in zijn rug. Hij komt oog in oog te staan met de Dood, die Dante’s ziel wilt meenemen naar de hel. Het blijkt dat de bisschop niet van plan was zijn zonden te vergeven, dus moet hij boeten voor alle verschrikkelijke dingen die hij heeft gedaan tijdens zijn kruistochten. Dante is niet van plan mee naar de hel te gaan en gaat de strijd aan met dood, die hij wint. Hij maakt de Zeis van de Dood eigen en vervolgt zijn weg naar huis. Als Dante thuiskomt, vindt hij Beatrice en zijn vader vermoord terug. Hij ziet nog net de ziel van Beatrice haar lichaam verlaten en vastgegrepen worden door Lucifer (de Duivel). Dante is ervan overtuigd dat híj voor zijn zonden moet boeten, niet zij. Zodoende gaat hij op weg met de zeis van de Dood en het Heilige Kruis van Beatrice, klaar om de 9 cirkels van de Hel te doorstaan. In de hoop haar te redden voor het te laat is.
Dante reist door de 9 cirkels van de hel, die uit de hoofdzondes bestaan: het voorgeborchte, lust, gulzigheid, hebzucht, woede, ketterij, geweld, fraude en verraad. In elke laag wordt Dante geconfronteerd met zijn eigen levensstijl en de gruwelijke dingen die hij tijdens zijn kruistochten heeft gedaan. Zo heeft hij mensen vermoord, bedrogen, bestolen en verraden.Gelukkig hoef je niet alles zelf te ontdekken, maar heb je een ‘reisleider’, namelijk de Romeinse dichter Vergilius. Hij staat op bepaalde punten klaar om je handige tips en informatie te geven. Dit doet hij aan de hand van quotes uit The Divine Comedy. Het is in nogal Oud-Engels geschreven, dus zijn teksten zijn helaas niet altijd even goed te volgen. In elke cirkel kom je hordes vijanden tegen, aangevuld met de vijanden uit de vorige cirkels. De vijanden zijn er in allerlei soorten en maten, maar ze hebben een ding gemeen: ze zijn allemaal even goor en weerzinwekkend. Zo krijg je te maken met grote, vette gedrochten die je proberen op te eten en in het rond kotsen, baby’s met messen als armpjes en vrouwen met een soort slangen uit hun genitaliën. Ook zijn er diverse bekende personages uit het verleden aanwezig, zo zul je het moeten opnemen tegen Cleopatra en koning Minos van Kreta. Wij kunnen het niet voorstellen, maar in de Hel is het de normaalste zaak van de wereld.
Dante heeft twee wapens om alle afschuwelijke monsters en misbaksels mee te lijf te gaan en ze op de meest brute manier uit de weg te ruimen. Dit lijkt misschien wat weinig voor een hack & slash game, maar dit is niet het geval, aangezien de wapens te upgraden zijn (hier kom ik zometeen op terug). De wapens:
De zeis van de Dood (unholy) wordt door Dante gebruikt voor de standaardaanvallen, lekker hakken dus. Daarnaast blijkt hij ook nog eens als goed hulpmiddel te dienen. Je kunt er bijvoorbeeld bepaalde locaties mee bereiken die anders niet toegankelijk zijn.
Met het Heilige Kruis (holy) kan Dante magische aanvallen uitvoeren. In totaal zijn er zes verschillende aanvallen die vrijgespeeld kunnen worden. Één daarvan is de Divine Armor spreuk waarmee Dante een tijdje onsterfelijk wordt, erg handig dus.Naarmate je je door de cirkels heen vecht, kom je heel wat hulpeloze zielen tegen die je kunt redden of vervloeken. Hier verdien je Holy en Unholy skills mee. De punten kun je gebruiken om er je wapens mee te upgraden. De Unholy points maken je zeis krachtiger, de Holy points je Heilige Kruis. Na het verzamelen van een bepaald aantal punten, gaan ze een level omhoog, waarna je krachtigere aanvallen kunt kopen en uitvoeren. De hulpeloze zielen die je tegenkomt hebben allemaal een eigen verhaal en een reden waarom ze in de hel beland zijn. Zo kom je o.a. Pontius Pilatus en Attila tegen, dit is vooral leuk voor mensen die bekend zijn met hun geschiedenis. Blijkbaar had ik wat beter moeten opletten bij de geschiedenislessen, want van sommige figuren had ik zelfs nog nooit gehoord.
Er ook zijn ook een boel voorwerpen te verzamelen die overal in de game verstopt zijn.- Relics (relikwieën) dienen als een extra aanvulling op je krachten en vaardigheden en zorgen er bijvoorbeeld voor dat je sneller upgrades kunt unlocken. Je kunt er maar twee tegelijk gebruiken, maar daar heb je dan ook genoeg aan.- Judas Coins vind je in fonteinen. Als je er vijf hebt gevonden, krijg je een aantal duizend zielen voor upgrades!- Beatrice Stones zijn erg zeldzaam, er zijn er maar drie van in de hele game. Ze zijn erg goed verborgen en de beloning voor het vinden van deze drie stenen is dan ook echt de moeite waard. Meer verklap ik niet 😉
Qua gameplay zit het helemaal goed in Dante’s Inferno. Dit heeft Visceral Games eigenlijk te danken aan God of War, aangezien ze de gameplay daarvan hebben gekopieerd. Degenen die de GOW games hebben gespeeld zullen het idee hebben dat ze de nieuwste GOW aan het spelen zijn, in plaats van Dante’s Inferno (uiteraard wel met een ander hoofdpersonage). De controls zijn precies hetzelfde, wat een positief punt is. Tijdens de gevechten krijg je te maken met Quick Time Events, die als finishing move dienen. De knopjes die je moet indrukken verschijnen in het beeld, als je ze allemaal goed indrukt heb je de vijand verslagen. Daarnaast beschikt Dante over een lichte en een zware aanval, die je kunt combineren in combo’s. Zo kan hij aanvallen van vijanden blokkeren en verschillende speciale aanvallen uitvoeren. Net als in GOW krijg je af en toe de mogelijkheid om grote beestachtige vijanden te besturen. Na een gevecht kun je de berijder van het beest uitschakelen en zelf plaatsnemen. De gevechten worden afgewisseld door puzzels, waarin je meestal schakelaars moet omzetten en blokken moet verschuiven. Al deze elementen hebben we al eens eerder gezien. De originaliteit ontbreekt dus bij deze game, maar goed gejat is altijd beter dan slecht verzonnen.
De graphics zijn niet wereldschokkend, maar zijn toch van een hoog niveau. De gevechten worden vloeiend in beeld gebracht, de verschillende cirkels van de hel hebben allemaal een uniek design en zien er in mijn ogen schitterend uit. Maar de tussenfilmpjes vind ik toch wel het mooiste aan de game. De tekenfilmpjes komen tot leven op het kruis op Dante’s borst en laten zijn zondes zien. Ook krijg je cutscenes (flashbacks) te zien die zorgen voor de diepgang in het verhaal, waar ik telkens met plezier naar keek. Dat de Hel een verschrikkelijke plaats is om te zijn is me meer dan duidelijk geworden door deze game. Overal hoor je gejank en geschreeuw van mensen die worden gemarteld. Hoe erg het ook klinkt, op den duur raakte ik eraan gewend. De muziek en de geluidseffecten zijn aangepast aan de cirkel waar je je op dat moment bevindt. Zo hoor je in de cirkel van gulzigheid continu misselijkmakende geluiden, zoals gekots en wordt de cirkel van de lust gekenmerkt door gekreun. De achtergrondmuziek is prachtig en maakt het totaalplaatje compleet.
Dante’s Inferno heeft al mijn verwachtingen overtroffen, de cutscenes wisten me te boeien en de gevechten werden niet eentonig. Dante’s Inferno is niet origineel in wat het doet, maar wel erg goed. Het was leuk om alle vijanden op de meest brute wijze te grazen te nemen en verveelt geen moment. De game heeft het idee van de hel aardig over weten te brengen, één ding weet ik zeker: daar wil ik nooit terecht komen.Een minpunt is de camerastand. Je kunt de camera niet zelf roteren, dus heb je een beperkte vrijheid. Dit leverde soms nogal wat problemen op, want als je van platform naar platform springt, kun je niet goed richten en voor je het weet lig je ergens in een bloedrivier. Ook de blootheid had wat minder gemogen. Telkens als Beatrice in beeld verscheen, was ze topless. De speelduur is helaas wat aan de korte kant, ik deed er zelf ongeveer 8 à 9 uur over om het spel uit te spelen. Gelukkig komen er wat DLC pakketten aan om de speeltijd te verlengen. Wat ik erg jammer vind is dat het verhaal maar één einde kent. Het zou leuk zijn geweest als je het spel op de Holy en Unholy manier kon uitspelen. Maar al met al is dit een toffe game met een brute setting, die lekker goor is. Als je geen problemen hebt met een litertje bloed meer of minder, moet je deze game zeker in huis halen.
InformatieNaam: Dante’s InfernoUitgever: Electronic ArtsPlatform: Xbox 360, Playstation 3 en PSPTaal: EngelsPlayers: SingleplayerRating: 18+Adviesprijs: € 59,95
Score– Gameplay: 9/10- Fun: 8/10- Levensduur: 7/10- Graphics: 8/10- Geluid: 9/10- Originaliteit: 8/10Totaal: 8,6
