Pak je Indiana Jones hoed en je geweren maar uit de kast. We gaan de wildernis in om schatten te zoeken in Deadfall Adventure.
Een nieuwe game van Nordic Games. Ik heb nog geen andere game van hen gespeeld, maar houdt van het actie avonturen genre. Jij speelt James Lee Quartermain, kleinzoon van Alan Quartermain. Deze held is voorzien van een outfit die Indiana Jones niet had misstaan. Het geheel van schatten zoeken en schieten doet me aan Uncharted denken. Nou denk ik niet dat het eerlijk is om deze game met Uncharted te vergelijken. Aan de andere kant is het wellicht een compliment dat deze game me daaraan herinnert.
Het is een spel wat je in first person speelt. Op de website noemt Nordic Games deze game een action-driven first person shooter, aangevuld met elementen van action-adventure games. Je wordt gevraagd om mee te gaan op expeditie om het hart van Atlantis bij elkaar te zoeken. Nadat daar een flink bedrag voor op tafel wordt gelegd, besluit je akkoord te gaan. Jennifer Goodwin, de dame die je inhuurt, vergezeld je op je avontuur. Ze is me gaandeweg de game wel gaan vervelen, want ze staat ontzettend vaak in de weg. Qua graphics ziet de game er niet slecht uit. Omgevingen zien er mooi uit. Maar de sprites zijn niet goed uitgewerkt. Dus het kompas in mijn hand kleurt soms zwart. Daarbij worden wapens soms niet herkent en kun je ze niet oprapen. En als je met flashlight bij schijnt, zie je de pointer van je wapens niet meer. En je blijft regelmatig in pixels hangen. Ik vind dat jammer, want ik krijg daardoor het gevoel dat de ontwikkelaars haast hadden. Het voelt een beetje onaf.
Ook zijn de puzzels erg makkelijk, terwijl het niveau op normal stond. Ik moest een schat bemachtigen, die in een stellage van balken met bakjes erop lag. Je moest bepaalde balken wegschieten en dat waren vervolgens ook de enige balken die ik kon wegschieten. Met andere woorden, het kon niet fout gaan. De puzzels zijn alleen moeilijk, omdat je soms niet precies weet wat je moet doen. Zo voelt het als ‘op avontuur voor beginners’. De AI in deze game zijn niet bijster intelligent. In een kamer met zombiemummies die niet tegen licht kunnen, staan twee schijnwerpers. Ik loop naar een kant van die kamer en de zombiemummies lopen dwars door die lichtstraal en sterven. Hmm, dat ging wel heel makkelijk.
Toch is het ergens wel een game die me blijft boeien. Wanneer ik de dag erna opsta, heb ik toch zin om ‘m weer te gaan spelen. Dat vind ik een goed teken. Ondanks de ietwat cheesy personages, de foute one-liners en de onafgemaakte graphics. Het verhaal is echt leuk om doorheen te lopen. Deze game heeft wel de potentie om een goede game te zijn. Naar mijn mening hadden de ontwikkelaars een paar maanden langer hun best moeten doen. Bijvoorbeeld dat je in de controller settings de vibration kunt uitschakelen. Echter of je ‘m nou in- of uitschakelt, je controller blijft trillen. Dat zijn dingen waardoor ik denk dat er net wat te weinig aandacht is besteed en dat is gewoon jammer.
Diana’s Score
Gameplay: 7/10
Fun: 8/10
Levensduur: 7/10
Graphics: 7/10
Originaliteit: 6/10
Totaalscore volgens reviewer: 7
