Het is drie uur ’s middags en ik bevind mij in mijn eigen versie van de Batcave. Gordijnen potdicht en lampen uit, want een duistere game hoort naar mijn mening gepaard te gaan met een duistere game-omgeving. En daar kan ik irritant zonlicht dat weerspiegeld in mijn tv dus niet bij gebruiken.
Arkham Origins speelt zich vijf jaar voor Arkham Asylum af. Terwijl kindjes zenuwachtig in bed liggen, hopend dat ze lief zijn geweest het afgelopen jaar, krijgt Batman op kerstavond een bounty op zijn hoofd dankzij Black Mask. Als kerstcadeau krijgt Batman acht slechteriken achter hem aan, namelijk: Killer Croc, Electrocutioner, Deathstroke, Copperhead, Lady Shiva, Deadshot, Bane en Firefly. Ik heb wel eens leukere cadeaus gehad met Kerst.
Duister is de nieuwste Batman-game zeker, maar dit waren we al gewend van zijn vorige twee delen, Arkham Asylum en Arkham City. Onze favoriete vleermuisheld, die nog lang geen Dark Knight is, maakt mooi gebruik van de schaduw en donkere nachten om zijn vijanden te verrassen. Vijanden kun je overal in de grote open wereld tegenkomen, dus doelloos rondzweven in Gotham is een leuke bezigheid naast je verhaallijn. Overigens moet je niet verwachten dat de politie van Gotham City je te hulp schiet, want die zijn in de vroege carrière van Batman nog niet zo blij met hem. Dankzij radiozenders die je op kunt vangen, krijg je distress calls te horen waar je op af kunt gaan. Ook de politiescanner kun je ermee beluisteren om zo misdaad in de open wereld te bestrijden.
Het gros van de vijanden die je op straat tegenkomt heb je zo neer. Groepen van drie tot acht badguys zijn vaak geen probleem voor Batman. Als ze bodyarmor hebben of geweren word het iets uitdagender. Deze groepsgevechten kennen we natuurlijk uit de vorige twee games. De vechtstijl is eigenlijk hetzelfde gebleven; het wisselen van target gaat in elk geval weer lekker in elkaar over. Je kunt gewoon vol erop in gaan, maar stealth is ook een optie. De open wereld is behoorlijk groot en je zou natuurlijk met je Grapple Hook al zwevend de stad kunnen verkennen. Echter, als je haast hebt dan kun je met de Batwing zogeheten Fast Travel-punten gebruiken. Fast Travel-punten krijg je niet zomaar, want je moet er wel wat voor doen. Enigma heeft stoorzenders door de stad verspreid welke de Batcomputer belemmeren en deze moet je eerst verwijderen voor je op de Fast Travel-punten kunt landen met de Batwing.
Op verschillende punten in de verhaallijn (van dertien uur) zal je de gevaarlijkere slechteriken tegenkomen. Je eerste echte uitdaging, en een die ik echt verschrikkelijk vond, is Deathstroke. Het timen van je counteraanvallen is essentieel in dit gevecht. Een ander gevecht dat het bloed onder je nagels vandaan zou kunnen halen is die met Bane. Elk van de acht ‘hoofd’ badguys heeft zijn eigen vechtstijl.
Het levelsysteem is ongeveer hetzelfde gebleven. Nieuw in het Combat Grading-systeem is het behalen van extra XP. Het verkrijgen van XP bij het neerhalen van vijanden is hetzelfde, maar door ze efficiënt uit te schakelen krijg je extra XP. Je kunt rammen op je buttons, maar sneller levelen door je vijanden met mooiere of betere manieren uit te schakelen wordt wel aantrekkelijker. Ook Detective Mode is nog steeds in de game te vinden. Ditmaal kun je dankzij Detective Mode bepaalde plekken in een omgeving scannen en zo de tijd terugdraaien om te zien wat er op de plaats van het misdrijf aan die crime vooraf ging. Het heet Casefile Systeem en veel voegt eigenlijk niet toe, behalve dat je langer bezig bent met de game.
Echt vernieuwend vind ik de game niet. Een groot deel ervan ben je weer door ventilatieschachten aan het kruipen en omgevingen aan het scannen. De slechteriken zijn net als in de vorige games zeer verbaasd wanneer je na een aanval opeens weer in de schaduw verdwijnt, maar hun monologen zijn ook in deze game weer een beetje van hetzelfde. Nieuwe gadgets zijn er wel, maar ook deze zijn niet echt vernieuwend. Een ‘soort van’ nieuwe gadget is de Glue Grenade, maar deze lijkt verdacht veel op de Freeze Blast uit Arkham City. Ook de Remote Claw is nieuw, maar deze heeft weer veel weg van de Line Launcher uit Arkham Asylum. Grappig detail is trouwens dat je in Origin het prototype van de Line Launcher op de werkbank van Batman ziet liggen in de Batcave. De Shock Gloves (van Electrocutioner) zijn wel een leuke nieuwe toevoeging. Badguys met bodyarmor gaan gemakkelijk neer dankzij de elektrische schokken.
Nieuw is het online gedeelte van de game. Multiplayer? In een Batman game? Tja, wat mij betreft hadden ze het wel weg mogen laten. Ik vind het niet bij de game passen en als ik multiplayer wil knallen dan pak ik wel een andere game. Enfin, de opties onder de noemers Invisible Predator Online en Multiplayer zitten er nu eenmaal in. Je speelt bij Invisible Predator Online als Batman of Robin of je speelt als drie elite mannetjes van Joker of Bane. In totaal kun je dus met acht spelers per game knallen. Kies voor Batman of Robin als je meer wilt stealthen, of vijanden wilt afmaken met slimme trucjes en vallen. Of kies voor de Joker of Bane eliteslaafjes als je gewoon wilt gaan met die banaan. De JoBa slaafjes hebben zelf trouwens ook wat tricks up their sleaves zoals Enhanced Vision, hun eigen versie van Batman’s Detective Mode. Ook verschijnen Joker en Bane zelf in het spel op een bepaald moment. De Elite member die als eerste de verstopplek van Joker of Bane vind kan als deze badguy spelen. Ook Joker en Bane hebben hun eigen specialiteiten. Bij Multiplayer is het gewoon knallen op een map, voor mij was het in elk geval niet entertaining genoeg met maar een modus.
Grafisch ziet het er mooi uit, zelfs Batman’s armor slijt steeds meer des te verder je in de game komt. Toch zijn er ook wat minpunten op grafisch gebied. Net als bij de vorige twee games, kom je wel erg vaak gangleden tegen met dezelfde skins. Ook de tekst-mond coördinatie van karakters is wat vreemd soms. Kleine dingetjes, maar de magere variatie in skins viel mij al op in Asylum.
Over het algemeen past Batman Arkham Origins prima in het rijtje Arkham-games. De verhaallijn is echt supervet maar multiplayer hadden ze wat mij betreft weg mogen laten en de extra’s trouwens ook. Story Synopsis en Statistics zijn nog wel leuk om te zien, maar het nut van de Character Trophies (ronddraaiende 3D karakters die je unlocked) zie ik niet zo. Het concept art gedeelte is nog wel okay, maar dat je die ook moet unlocken vind ik wat overdreven. Ik hoop voor onze lieve zwarte vleermuis dat zijn verjaardag en andere feestdagen meer meezitten, want dat heeft hij na deze game wel verdiend.
Heather’s Score:
Gameplay: 8/10
Fun: 8/10
Levensduur: 9/10
Graphics: 8/10
Originaliteit: 7.5/10
Totaalscore volgens reviewer: 8.1
