Al die nare verhalen over Nintendo vergeten we even, want Mario Kart is terug. Hoe hard hij terug is, dat lees je in de review van Mario Kart 8.Mario Kart is een franchise die al sinds 1992 loopt en net als de Mario-serie zelf, is het zaak dat Nintendo niet alleen op elk platform weer een nieuwe game uit die series uitbrengt, maar ook even met een stoffer en blik door de oude games gaat. Dat wil zeggen, om inspiratie op te doen voor hun nieuwe game, want elke Mario-titel moet iets nieuws bevatten. Hoe sterk de gameplay elke keer ook weer is, want met Mario Kart kun je weinig verkeerd doen, elke game moet zo zijn specialiteit hebben en die heeft Mario Kart 8 dus ook.
Sowieso ben ik fan, want ik ben dol op Mario Kart op Wii. Het besturen van je autootje met de remote, of zelfs met het stuurtje erom, is net even wat moeilijker dan gewoon knopjes naar links en rechts drukken en ik houd wel van die nieuwe manier van gamen. Ik weet dat ik daarin een van de weinigen ben, dus geen zorgen: in Mario Kart 8 kun je zelf kiezen of je voor gyroscoopbesturing gaat, of toch gewoon knoppen rost.Wat wel meteen opvalt, is dat de gamepad niet zoveel wordt gebruikt. Je hebt eigenlijk geen speciale dingen op de gamepad, behalve dan dat je het scherm ook daarop kunt zien zodat je off-tv kunt spelen. Dat is natuurlijk een grote plus, maar ik had liever gezien dat je (ik zeg maar wat) alvast het volgende circuit kon kiezen op de gamepad, of van autootje kon wisselen tijdens het racen, dat zou toch supergrappig zijn?
Wat aan de ene kant een hele toffe nieuwe power-up is, maar aan de andere kant een flauwe, is die waarbij je alles tegelijk krijgt. Schildjes, bommen, alles cirkelt om je heen en je schiet het met gemak weg. Het blijft een feit dat je in de eerste positie nu eenmaal weinig heel boeiende power-ups krijgt. Je krijgt bijvoorbeeld een muntje, waar je direct niet iets aan lijkt te hebben, totdat je het scorebord ziet. Het oprapen van muntjes heeft dan ineens een heleboel invloed op waar je eindigt. Toch nog hoop voor je als je tegenstander je net voor de finish vloert met een schildje. Of dat verdomde blauwe schild, want die is er ook weer. Maak je daarover geen zorgen, het jarenlange gezeur van gamers is door Nintendo gehoord. We hebben eindelijk iets gekregen om ons te bewapenen tegen power-ups. Het is een soort hoorn die je kunt krijgen op dezelfde wijze als dat je een power-up krijgt, door ze op de weg op te pakken en op het beste te hopen. Het blijft natuurlijk een soort gokspelletje wat je krijgt. Hetzelfde geldt voor het vrijspelen van personages, circuits en auto-onderdelen. Je kunt ze vrijspelen als je het goed doet en het is een verrassing wat je beloning dan precies inhoudt. Maar ja, krijg je een nieuw onderdeel, dan start je natuurlijk meteen weer een nieuwe game op om het uit te testen. Win-win toch?
Verder is deze game heel erg fijn en Mario Kart-fun als vanouds. Mario Kart blijft een game die je met je hele familie op de bank wilt spelen. De vorige heb ik in ieder geval een hele vakantie lang met mijn moeder gespeeld die normaal nooit een game aanraakt. Wat het leuke is, is dat je kunt terugzien wat er allemaal is gebeurd. Immers krijg je tijdens een race niet echt de kans om rustig te kijken wat je vriend/vriendin/moeder doet en dankzij de toevoeging van de flashbackbeelden kun je nog even alle grappige en slinkse acties van elkaar terugzien. Erg leuk, want zo blijf je nog even wat langer hangen bij een race in plaats van dat je direct naar de volgende race racet.Uiteraard wil het oog ook wat en ook daarin schiet Mario Kart 8 niet tekort. Het is altijd een nogal overweldigend feestje op het beeld in de achtergrond, waardoor het extra leuk is om deze game mee te kijken in plaats van mee te spelen. Er gebeurt van alles en het is een hele drukke bedoening met alle kleuren, maar aan de andere kant wordt er wel op elk circuit een zekere sfeer neergezet en die komt ook echt binnen. Het viel me bovendien heel erg mee hoe mooi het beeld blijft als je split screen speelt.
Wat ik in eerste instantie niet direct begreep maar later wel kon waarderen, is wanneer je kart in een soort hovercraft veranderd. Je moet daar zeker even aan wennen, want je kart lijkt even wat minder makkelijk bestuurbaar te worden. En dat gevoel wordt versterkt als je je in een soort waterval-achtige omgeving bevindt. Sowieso wil ik absoluut mijn review eindigen met het feit dat de circuits zo briljant zijn. Niet alleen de sfeer, maar ook de obstakels en hoe makkelijk je ze rijdt; het is heerlijk. Oude favorietjes zijn weer terug (zij het soms op een iets andere wijze), waaronder ‘mijn’ schattige moomoo meadows koetjes. Ik ben schijnbaar heel Hollands, want dat circuit staat vol molentjes en is redelijk ‘doe maar gewoon…’. Een van de tofste nieuwe circuits is het vliegveld. Ik vond in de Wii-game de shopping mall erg tof, en dit level heeft wel een beetje dezelfde feel.Conclusie? Als je een Wii U hebt, dan heb je Mario Kart 8. Het voelt meer dan ooit als een game waarin je zelf in de hand hebt hoe je spelervaring is. Je kunt zelfs die flashbacks op je race zelf enigszins beïnvloeden. Ik wil niets verklappen over nieuwe personages, maar er nemen steeds meer baby’s plaats achter het stuur. Dat is een zin die je niet snel verwacht te typen. Een zin die wel verwacht is als je deze review hebt gelezen, is de volgende: Mario Kart 8 verdient een hele dikke pink prize.
Laura’s Score:
Gameplay: 9/10
Fun: 9/10
Levensduur: 9/10
Graphics: 10/10
Originaliteit: 9/10
Totaalscore volgens reviewer: 9.2
Volgende week gaan we dieper in op de multiplayer/online mogelijkheden.
