Zo lang op gewacht, maar nu toch eindelijk aangebroken. Het moment dat ik The Last of Us kan gaan spelen. Al eerder heb ik een impressie geschreven over mijn verwachtingen van deze game. Maar zijn die ook uitgekomen?
Het verhaal begint bij Joel thuis. Je leert zijn dochter Sarah kennen en de eerste paar minuten van de games zal je ook spelen als Sarah. Dat vond ik verrassend, want in de trailers en screenshots komen vooral Joel en Ellie voor. Je kruipt echter al snel in de rol van Joel. En maken we een sprong naar 20 jaar later. Joel wordt vergezeld door een dame genaamd Tess. Ook haar ken ik niet van screenshots of trailers. Er is geen introductie of uitleg wie ze is en waarom ze bij jou is. Dat verhoogt de spanning voor mij alleen maar meer. Wanneer komt Ellie nou?
Na een half uurtje komt dan toch eindelijk Ellie in het verhaal. Ik heb het een gemiste kans genoemd dat het spel niet (local) coöp te spelen is. Maar dat had echt afbreuk gedaan aan het verhaal. De wederzijds afhankelijkheid wordt nu zo mooi in beeld gebracht en gebruik van gemaakt. Dat was minder naar voren gekomen, als er een coöp aan toe was gevoegd. Daarbij, wat Naughty Dog echt heel goed kan is de computergestuurde mede-hero’s leuk aanwezig laten zijn, zonder dat ze in de weg lopen. Bij Uncharted liepen Sully of Elana niet in de weg en schieten ze daadwerkelijk vijanden neer. Bij The Last of Us is dat gelukkig niet anders. Ellie en Joel hebben een goeie chemie, het klopt in de verhaallijn en ontwikkelt zich ook gaandeweg. En Ellie leert steeds meer skills, dus in gevechten draagt ze steeds meer bij. Het is opvallend hoe rustig het verhaal wordt opgebouwd. Je loopt in het begin wat achter anderen aan zonder precies te weten wat er aan de hand is. Dat doet me denken aan Heavy Rain. Maar waar Heavy Rain me niet lang kon boeien, lukt dat The Last of Us wel. Natuurlijk weet ik dat er vroeg of laat een vrachtwagenlading aan Infected opengetrokken gaat worden. En daar verheug ik me op. Het spel is echter heel anders dan ik verwachtte. Je bent een gewone man en het survival aspect wordt optimaal gebruikt. Het gaat er soms rauw en hard aan toe in deze game. Je gedraagt je in dit spel zoals je waarschijnlijk ook zou doen als je daadwerkelijk in een verlaten, verwoeste stad vol met Infected zat. Je houdt je gedeisd en probeert problemen te vermijden. Ook erg realistisch is hoe Joel reageert als er op hem geschoten wordt. Hij valt een stukje achteruit wanneer hij wordt geraakt, dus even rennen en dan de vijand neerslaan zit er niet in. Niet handig, maar wel de realiteit. Je speelt een mens.
Wat bijdraagt aan het realistische gevoel, is de focus op horen in dit spel. Erg mooi bedacht. Joel kan hearing inschakelen om te horen waar vijanden zich bevinden. Je kan dit goed gebruiken om je tactiek te bepalen. Die heb je ook wel nodig, want je vindt geen overload aan kogels. Gelukkig is mijn hoop op een goed combatsysteem vervuld, aangevuld met een goede stealth attack. De vijanden (soldaten of de Infected) maken echter ook goed gebruik van hun gehoor. Met name de Clickers (een geëvolueerde vorm van de Infected), want die zijn blind. Apart is wel dat jij als Joel heel stil moet zijn, zodat de Clickers je niet horen. Je reisgenoten rennen echter vrolijk in het rond en worden niet gepakt.De graphics zijn fenomenaal. Gedetailleerd, realistisch en adembenemend. Er is duidelijk veel aandacht voor geweest. Grassprietjes, haren, lichtinval, het ziet er allemaal werkelijk fantastisch uit. Wat ik een beetje jammer vind, is de bijna perfecte cirkel bloed onder je slachtoffers, wanneer je die hebt omgelegd. Dat is echter het enige puntje van kritiek wat betreft de graphics. Bij een scene kijken Ellie en Joel over de verlaten en verwoeste stad uit en zien een kudde giraffen. Die is echt waanzinnig, het ziet er zo echt. Dan ben je de perfecte cirkels bloed zo vergeten.
De gameplay is prettig en ook weer realistisch. Je kunt veel meenemen. Maar als je bijvoorbeeld een tweede handgun vindt betekent wisselen van wapen, ook echt wisselen van wapen. Joel zet zijn rugzak neer en verruilt het ene wapen voor het andere. En dat kost tijd die je niet hebt in een vuurgevecht. Het betekent plannen en zorgen dat je genoeg kogels hebt. Gelukkig kun je wel upgrades uitvoeren, waardoor een tweede holster om kunt hangen. Zo kun je sneller wisselen van handgun. Hetzelfde geldt voor je secondary weapons, zoals een shotgun, rifle en een handboog.
Mijn conclusie is dat de hoge verwachtingen rondom The Last of Us niet onterecht waren. En Naughty Dog heeft die verwachtingen weten te evenaren, zo niet overtroffen. Ik heb nog nooit zo’n realistische game gespeeld. Een game die van begin tot eind je op het puntje van je gamestoel laat zitten. Als je een PlayStation 3 hebt, moet je deze game echt spelen.
Diana’s Score:Gameplay: 9/10Fun: 10 /10Levensduur: 9/10 Graphics: 9/10Originaliteit: 10/10Totaal volgens reviewer: 9,4
