Assassin’s Creed met een chick in de hoofdrol. Het is iets waarvan ik lang heb gedroomd en met Liberation zijn mijn gebeden eindelijk verhoord. Alleen kreeg de game door het tegelijk met Assassin’s Creed III uitkomen erg weinig aandacht. Is dat terecht of kan Ubisoft trots zijn op zijn vrouwelijke moordenares?
Aveline de Grandpré, zo heet de dame waar ik inmiddels al heel wat uren naar heb zitten staren. Ze is in een keer op een gedeelde eerste plek gekomen met Princess Peach, als het gaat om mijn favoriete gamevrouwen. Ze is stoer, houdt wel van een beetje bloedvergieten en ze is anders dan anderen omdat ze een vader heeft die rijk is en een moeder die juist het tegenovergestelde is: slavin. Toch betekent dit in het geval van Aveline niet dat ze een identiteitscrisis heeft. Ze weet juist precies gebruik te maken van de verschillende karakters die ze kan aannemen.Gedurende de game kun je steeds wisselen tussen drie uitdossingen: moordenares, slavin en dame van hoge stand. Het verhaal speelt zich af in de 18e eeuw, in New Orleans, ten tijde van de Franse en Indiaanse Oorlog. Het eerste dat opvalt zodra je de game voor het eerst speelt, is dan ook de prachtige omgeving die is gecreeërd. Je ademt echt de sfeer uit die tijd, die zo anders is dan wat we nu gewend zijn. Toen draaide het leven om bijvoorbeeld de handel in koffie, maar ook in die van slaven. Erg interessant en verfrissend om je in zo’n historisch moment te verdiepen door de ogen van Aveline.
Bovendien zijn de mogelijkheden enorm, omdat New Orleans in dit geval een open wereld is. Ik houd daar normaliter niet zo van, omdat ik graag de controle in handen heb en wil weten waar ik aan toe ben. Gelukkig is het in Assassin’s Creed altijd erg duidelijk wat de bedoeling is en dat geldt ook voor deze game. Met een groen ruitje of een uitroepteken wordt in de map linksonder in beeld aangegeven waar je naar toe moet en daar kun je dan gemakkelijk heenrennen.Tenminste, het gaat niet altijd zonder slag of stoot, want in sommige outfits ben je nogal berucht waardoor bewakers je proberen te doden als ze zich realiseren dat jij het was die voorbij stuifde. Hoe meer mensen je vermoordt, hoe hoger je op de ‘wanted’-lijst komt te staan en dat betekent dat je meer en meer wordt lastig gevallen als je je door de stad wilt bewegen. Overigens vind ik het nog steeds heel tof om te zien dat je soms mensen omver loopt, dat is zo’n heel klein gimmickje wat het geheel iets geloofwaardiger maakt.
Verder krijg je steeds verschillende opdrachten. De ene keer moet je bewakers uitschakelen door gifpijltjes te gebruiken zonder gezien te worden, maar soms mag je gewoon op een groep inlopen en ze allemaal in mootjes hakken. Dat mootjes hakken gaat ook met vele liters bloed gepaard, het gutst uit elk schrammetje dat je slachtoffer heeft. En dat is best een lekker gevoel, helemaal als je iemand net een hele tijd stilletjes hebt moeten volgen (en niet gesnapt te worden, door je steeds snel achter bomen te verstoppen als hij omkijkt). Vooral bij achtervolgingsmanouvres werd ik regelmatig gesnapt en ging ik ‘dood’. Verder is Assassin’s Creed III: Liberation eigenlijk een beetje te makkelijk. Aan de ene kant maakt het de game nog filmischer dan hij al is, want je glijdt heel makkelijk van de ene in de andere scene. Maar wat meer uitdaging had dit spel toch wel kunnen gebruiken. Er is ook niet echt een grote straf als je gesnapt wordt of op een andere manier ‘af’ gaat, dus dat is wel spijtig. Het waren toen best moeilijke tijden, dus die game mag daar best wat natuurgetrouwer in zijn.
Ik moet zeggen dat ik het plot, in tegenstelling tot de makkelijke gameplay, soms juist wat moeilijk te volgen vond. Het ene moment moest ik een slavenmeisje uit een hut redden en vervolgens ging ik tot mijn knieën in de moerassen, sluipend achter een foute man aan in een totaal andere setting. Gelukkig is dat iets wat vooral aan het begin van de game vervelend is, want later vallen de puzzelstukjes steeds meer op hun plaats. Toch is het in eerste instantie vooral een game die uit flarden bestaat en hoewel je steeds weer nieuwe opdrachten krijgt dus wel doorspeelt, is het in eerste instantie dus niet het verhaal dat je doet doorgaan.
Toch ga je wel door, want de cutscenes zijn fantastisch, de Franse accenten zijn heel leuk om te beluisteren en sowieso is Aveline een heldin om te bewonderen. Ik vond het in ieder geval fantastisch om me even helemaal te verliezen in die wereld van Aveline, zelfs als je hem niet uren achter elkaar speelt op de bank maar af en toe tussendoor in de trein, dan zul je merken dat je na een paar minuten weer helemaal bent gegrepen door deze mysterieuze dame en haar avonturen. 
Score:Gameplay: 9 /10Fun: 9 /10Levensduur: 8 /10 Graphics: 8 /10Originaliteit: 9 /10Totaal volgens reviewer: 8,6
