E3 is geweldig. Het is mijn tweede keer in LA ter plaatse en ik bruis van energie, geniet met volle teugen en meer van dat soort overdreven manieren om te zeggen dat je met een big smile op je gezicht rondloopt omdat je je zo thuis voelt. Niet alleen vanwege het event en het prachtige Los Angeles, maar ook vanwege de vrouwen.
Nu bedoel ik niet zozeer de knappe wannabe-filmsterren die hier allemaal over de boulevards paraderen, maar de digitale dames. We hebben vandaag een hele reeks presentaties achter de rug, waaronder Sony, Microsoft en Electronic Arts, waarbij een ding heel duidelijk is geworden zonder dat daar per se de nadruk op werd gelegd: vrouwelijke hoofdpersonages in games zijn normaal.
Of ze worden steeds normaler. We zagen gisteren bij Bethesda dat Dishonored 2 met Emily gespeeld kan worden (en met Corvo, mocht je toch liever baardgroei en ballen hebben) en ook in Fallout 4 kies je zelf of je je post-apocalyptische avontuur met een man of een vrouw aangaat. Vandaag zagen we bij Microsoft een stuk Rise of the Tomb Raider waarin de sinds een paar jaar lekker gewoon geworden Lara Croft in een spannende ijsklimsituatie terechtkomt.
En toen was daar Horizon, de nieuwe game van het Nederlandse Guerrilla. De game die mij verrassend genoeg tot tranen wist te roeren. Niet zozeer omdat ik een groot fan ben van Guerrilla (Killzone ligt nog in plastic in de kast wegens tijdsgebrek), maar omdat ik zo blij was om nog een vrouwelijk hoofdpersonage te zien vandaag.
Terwijl ik op het scherm het hoofdpersonage van Horizon (dat ze wat mij betreft als leuke woordgrap Kim zouden moeten noemen) zag vechten met een robot, waarbij ze haar verontschuldigingen aanbood voor het laten sterven van het ‘beestje’, besefte ik me dat ik ook precies dat zou zeggen en voelen, dat een mannelijk personage dat waarschijnlijk niet zou delen met de gamer en dat ik niet kon wachten om de game te spelen.
En nog veel meer besefte ik mij, en daarom ook de tranen, omdat ik allerlei mannelijke gamejournalisten om me heen als wildemannen zag klappen en juichen voor Horizon. Oprechte blijdschap voor deze nieuwe franchise voor de PlayStation 4. Het deed me terugdenken aan vijf jaar geleden, toen ik serieus over games begon te schrijven. Hoeveel is er veranderd? Natuurlijk was er wel Nariko en hadden we de blokkerige curves van Lara Croft plus al die dames in fightinggames.
Maar er waren nagenoeg geen games met verhalen die een vrouwelijk hoofdpersonage konden uitdiepen. Al die jaren speelden we misschien wel 95 procent met mannelijke hoofdrollen. E3 2010 barstte bovendien nog van de boothbabes en de games met en door mannen. En zagen we een virtuele dame, dan was ze waarschijnlijk een bloedje-irritant leeghoofd.
Ik vind het mooi dat de industrie en ook de gamers zelf op dit punt zijn aangekomen. Ik ben er trots op dat we dit met zijn allen hebben klaargespeeld. Ik bedoel niet alleen die tijgerinnen die in deze mannenwereld voet bij stuk hebben weten te houden, ondanks alle tegenslag, ik bedoel ook de mannen, die het mogelijk hebben gemaakt dat vrouwen ook aan games konden werken (door ze aan te nemen) en gamebedrijven die op E3 vrouwen het podium opsturen.
Het vrouwelijke hoofdpersonage is een pijnlijke discussie geweest en zal het ongetwijfeld op kleinere schaal ook blijven. Maar daar denk ik nu niet aan. Het is veel te bevredigend om geweldige games met vrouwen aan het roer gepresenteerd te zien worden op dit grootse evenement, zonder dat er een punt van wordt gemaakt. Niemand vroeg vandaag om een schouderklopje, want vrouwen werden eindelijk normaal gevonden en dat hebben we te danken aan: iedereen. Dankjewel.
