Het is weer de laatste zaterdag van de maand. Dus hoog tijd voor een oldskool game van vroeger. 30 juni aanstaande komt het spel Crash Bandicoot N. Sane Trilogy uit voor de PlayStation 4. Ter ere van dit zal deze post toegewijd zijn op deze klassieker. Deze trilogie bestaat uit drie games. En vandaag zal ik over de allereerste game schrijven waar het allemaal begon: Crash Bandicoot (PS1).

De eerste game van de Crash Bandicoot series. Nooit gedacht dat er na dit nog ruim 15 spellen uit kwamen naarmate de jaren. Moest ook wel want de game Crash Bandicoot, die in 1996 uitkwam op de PlayStation 1, werd ook een van de beste verkopende PlayStation games genoemd. In totaal werden er bijna 7 miljoen van Crash Bandicoot verkocht. Een prachtig prestatie in die tijd. En ik was ook een van de kopers en bezitter van deze geliefde game.

Ik zal eens kort uitleggen wie Crash is. Hij is trouwens de hoofdpersonage, maar dat je wist inmiddels wel. Crash is een buideldas die door een uitvinding genaamd Evolvo-Ray is gemuteerd. Deze uitvinding is gemaakt door Doctor Nitrus Brio, een assistent van de slechterik van de game. De slechterik in het spel is Doctor Neo Cortex, een gekke wetenschapper. Hij werd in het verleden belachelijk gemaakt voor zijn opmerkelijke theorieën. En door dit is hij gemotiveerd om zijn nare kwellingen naar buiten te brengen door een gemuteerd leger van dieren te creëren om de wereld te veroveren.
Kortom: het is Crash zijn taak om de wereld te bevrijden van deze kwade bedoelingen van Doctor Neo Cortex. Daarbij krijgt Crash hulp van de beschermer van Wumpa Islands Aku Aku. Een spirituele, houten masker die over de gedurende levels te vinden zijn in kisten. Wanneer je ze vindt zal Crash voor een korte tijd machtige onzichtbare krachten beschikken.

Nu kan de storytelling echt pas beginnen. Nee, dat vorige was nog maar het begin. En natuurlijk ga ik niet alles vertellen, want dat zou niet leuk zijn. Ik ga alleen het begin van het verhaal vertellen. Daarna mogen jullie zelf weten wat je ermee gaat doen.
Zoals ik al eerder vertelde is Doctor Neo Cortex en zijn assistent Doctor Nitrus Brio bezig met een uitvinding de Evolvo-Ray. Een apparaat die levende dieren te muteren met bovenmenselijke krachten. Als eerste experimenteren de heren op Crash Bandicoot. Maar Nitris Brio waarschuwt Neo Cortex dat de Vortex onvoldoende getest is, maar hij luistert niet. Op een gegeven moment kan Crash ontsnappen via het raam waar hij vervolgens in de oceaan valt. Door de ontsnapping bereidt Neo Cortex voor om de vrouwelijke bandicoot Tawna te gebruiken voor de experiment.
Crash heeft veel met Tawna opgetrokken tijdens hun gevangenschap. En zal hoe dan ook haar redden. Crash spoelt na de lange val aan op het strand van N. Sanity Island en vanaf dit punt rent hij door diverse levels heen om zijn medegevangen te bevrijden en Doctor Neo Cortex te verslaan. Klinkt als een liefdesverhaal toch?

Deze game is een typische platform-game. Crash Bandicoot kreeg toen lovende feedback van critici. De graphics waren geweldig en had unieke, geloofwaardige visuele stijl. Alleen kreeg de maker van het spel Naughty Dog (van o.a. Uncharted en Jak and Daxter) de nodige kritieken dat de besturing en het spel niet innoverend waren. Ik snap de kritieken wel. Crash rent op lineaire paden waarbij je grotendeels korte of lange sprongen maakt. En veel levels lijken hetzelfde alleen de omgeving is veranderd. En als je 100 Wumpa fruit heb verzameld, dan krijg je een extra leven. Critici noemde dit deel van het spel een ode aan de Super Mario 64 (in plaats van fruit dan coins). Maar hé? Ik vind 7 miljoen verkochte exemplaren behoorlijk veel. Vooral in het jaar 1996.  
Ik heb toen als kleine uk veel moeite gehad om door bepaalde levels heen te komen. Sommige waren echt best lastig. In een houten fort waar een stam leeft proberen ze de personage weg te drijven of het pad te blokkeren, terwijl net op het moment dat je springt een gespijkerde boomstronk gaat bewegen en tegenaan botst. Irritant. Of dat je achterna wordt gezeten door een grote, betonnen bal gedurende level terwijl jij ondertussen obstakels moeten ontwijken. Ik zeg: succes. En dan heb ik nog niks gezegd over de eindbazen. Tot op heden heb ik dit spel nog nooit uitgespeeld. Eigenlijk best wel erg.

Voor de hardcore gamers onder ons: wil je meer uitdaging? Dat kan. In dit spel kan je diamanten verzamelen. Je moet in elk level alle houten kisten kapot maken, inclusief TNT-kisten en de kisten in bonus levels. Let op: TNT-kisten tellen terug van 3 naar 1 wat daarna een explosie volgt en jouw personage kan beschadigen. En dat willen we niet.

Conclusie: menig gamer die graag van platform games houdt, heeft wellicht Crash Bandicoot of de daarop volgende games wel eens gespeeld. Het is op zich geen moeilijke game. Maar je moet soms strategisch en snel handelen. En ik snap de kritieken wel dat de levels veelal hetzelfde zijn en niet innoverend is vergeleken met games die toen zijn uitgekomen. Maar hé, zolang jij het leuk vind (zoals ik), moet je de game zeker spelen. 

About Wendela

Fan van Legend of Zelda en Pokémon-games. Een grote zwak voor game merchandise.

View all posts by Wendela

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.