Terwijl ik ondertussen hard bezig ben met Injustice 2, is er nog een andere vechtgame op mijn radar: ARMS. Deze vrolijke brawler-achtige vechtgame is echter totaal niet te vergelijken met standaard fighting games: Dit is third person-perspectief en dit is lange afstand: je armen zijn namelijk een soort springveren die zich mijlenver kunnen uitrekken.
Dat is even wat anders en brengt ook zeer originele gameplaymechanieken met zich mee. Zo heb je levels waarin je gaat beachvolleyballen of waarin er schietschijven en blokken tussen jou en je vijand opdoemen die eerst uit de weg geslagen moeten worden. Maar het gros is met zijn tweeen tegenover elkaar staan en zorgen dat jij de eerste bent die de ander tot moes weet te slaan.
Dat doe je door gewoon een vuist op de vijand af te vuren, maar je kunt de vijand ook met beide handen proberen beet te pakken om hem vervolgens weg te gooien. Weet je dat goed te voltooien, dan krijg je de mogelijkheid een speciale slag uit te voeren waarbij je met wat buttonbashen keihard en pijlsnel schade aanricht.
Maar voor dat allemaal zover is, kies je eerst zelf je modus. Je kunt straks online multiplayer doen, maar vooralsnog is dit een solospelletje waarin je het een tegen een opneemt tegen gekke personages met namen als Spring Man, Ribbon Girl en een van mijn favorieten: Master Mummy. Zoals je wellicht al vermoedt: de naam zegt meestal iets over de armen.
Zo is Ribbon Girl een schattige cheerleader met linten als armen en heeft Byte en Barq als ene arm een loslopende mechanische hond die je af en toe probeert te bijten. Het is een bont gezelschap: enorm kleurrijk en origineel bedacht. Bovendien hebben alle personages hun eigen handschoenen: dat wil zeggen dat je aan het begin van elk potje kunt kiezen waarmee je je personage uitdost: zijn het een soort raketten aan de armen, of gewoon vuisten, of misschien een soort parasollen?
Daar zit hem ook meteen het verzamelelement in: voor elke gewonnen match krijg je namelijk geld, en dat geld kun je gebruiken om nieuwe handschoenen te kopen. Daaraan vooraf gaat een soort grappige minigame waarbij je tegen schietschijven aan moet beuken: best cool, want daardoor is het niet een simpele kwestie van geld neertellen voor goodies.
Bovendien kan Arms ook wel een uitdaging als deze gebruiken. Het is namelijk wel veel van hetzelfde: juist omdat je in het gevecht maar een x aantal bewegingen hebt, is het na een tijdje ietwat saai om maar door te blijven spelen. Je kunt natuurlijk wel de moeilijkheidsgraad opschroeven, een ander personage kiezen enzovoort, maar in de hoofdmoot is de gameplay erg veel van hetzelfde.
Het is voor nu nog wat lonely om ARMS te spelen, maar als online multiplayer beschikbaar komt en mogelijk dlc, dan zal de game veel aantrekkelijker zijn. Het is nu al een topper, maar hij kan wel wat variëteit gebruiken: elke keer tegen de computer is toch anders dan tegen een echt persoon aan de andere kant van de wereld.
Laura’s Oordeel
ARMS is een goede game in de dop, maar pas in de komende maanden wanneer online een grotere rol gaat spelen op Switch dan zal de game echt tot zijn recht komen. Het vechten is vermakelijk, maar heel lang tegen de computer losgaan wordt op een gegeven moment een beetje saai.
+Moeilijkheidsgraad goed in te stellen, veel kleurrijke personages, zeer originele gameplay
– Repetitief, nog geen online mogelijkheden
