Zelf heb ik er niet vaak bij stilgestaan, maar de legende van Robin Hood lijkt eigenlijk maar vrij weinig te zijn vertaald naar games. Gangs of Sherwood steekt hier een stokje voor en laat spelers op een geheel nieuwe manier kennismaken met Robin Hood, combineerd met een vleugje sci-fi, fantasy en Middeleeuwse elementen. Klinkt goed op papier, maar hoe komt dit uit de verf?
Gangs of Sherwood is een actie-avonturengame voor één tot vier spelers. Speel als één van de iconische helden uit de legende van Robin Hood, maar dan met een moderne twist; Maid Marian, de ervaren sluipmoordenaar, Friar Tuck, de genezende monnik die je team kan beschermen, Little John, de krijger met stalen vuisten, en natuurlijk Robin Hood, de beroemdste boogschutter ooit. Dankzij de krachten van de Philosopher’s Stone, beschikken de legers van de Sheriff van Nottingham over ongekende macht, waarmee ze de burgers van Engeland onderdrukken. Aan de speler (of spelers) dus de taak om het leger van de Sheriff tegen te houden.
Grafisch ziet de game er goed uit, heel polished en verzorgd. De omgevingen zijn mooi vormgegeven, en de animaties zijn vloeiend en voelen heel natuurlijk. De game doet denken aan een combinatie tussen Dishonored en Fable, op grafisch vlak, maar dan moderner. Het is een leuke stijl en past bij de eigenzinnigheid van de game. Qua humor doet Gangs of Sherwood af en toe denken ook aan Fable. De sfeer zit er in ieder geval goed in.
De gameplay is in beginsel oké, en bevat over het algemeen vrij simpele controls, wat de game erg toegankelijk maakt. Van echt tactiek is geen sprake; met button bashen kom je al een heel eind. Wel voelt de gameplay af en toe een beetje knullig – en vooral buggy – aan. De bewegingsvrijheid van de speler is hierdoor beperkt; zo kun je bijvoorbeeld niet zomaar op een plateautje springen – ondanks dat deze op ooghoogte is – maar moet je deze echt via een trapje benaderen en ook moet je deze recht van voren bewandelen, je kunt er niet zomaar vanaf de zijkant op springen. Dit zorgt voor de nodige frustratie, want dit betekent ook dat je in gevechten beperkt bent in je bewegingsvrijheid. Niet handig als je constant achter een enorme onzichtbare pixel blijft hangen, omdat je dat ene stukje in de map niet op de juiste manier benadert, net terwijl je belaagd wordt door een groep vijanden. En dat terwijl het zo belangrijk is om tijdens de gevechten in beweging te blijven en snel te reageren.
Elk gevecht wordt beoordeeld (de zogenaamde encounter evaluation) en ook krijg je aan het einde van elke missie een beoordeling op je scherm te zien. Deze beoordeling s gebaseerd op de hoeveelheid combo’s die je maakt, of je schade opgelopen hebt en hoe gevarieerd je het gevecht aangepakt hebt. Hoe hoger het cijfer, des te meer goud je toebedeeld krijgt en status. De tussentijdse beoordeling van de narrator werkt soms aardig op de zenuwen (“classy! DULL!”), helemaal in combinatie met de soms wat knullige controls.
Wel is erg leuk hoe elk personage een unieke speelstijl heeft, met elk eigen aanvallen en vaardigheden. Het is daarnaast ook mogelijk je personage te upgraden en te voorzien van nieuwe combo’s en movesets. Tevens kun je ook een soort superaanval (Rebel Instinct) vrijspelen, waarmee je nog meer schade aanbrengt, en zijn er Shards waarmee je bestaande vaardigheden kunt aanpassen en nog specialer kunt maken.
De game is helaas wel heel erg lineair, van echt exploren is geen sprake – al kun je soms wel een ander pad nemen wat leidt tot een schatkistje. Deze schatkistjes bevatten echter enkel goud of een artifact, wat erg jammer is. Er is dus niet echt loot te vinden, zoals je dat in andere vergelijkbare games wel kunt, zoals nieuwe wapens, armor of andere soorten uitrusting. Hierdoor voelt de game wel erg basic en daardoor niet helemaal af – is het de intentie geweest om dit soort loot niet toe te voegen, of zijn de makers er simpelweg niet aan toe te komen om dit te implementeren?
Daarnaast kent elke missie dezelfde structuur; heel simpel gezegd is het de bedoeling dat je van A naar B gaat – of eigenlijk van gevecht naar gevecht, met als afsluiting een eindbaas die je even het leven zuur maakt. Vooral in je eentje beginnen deze missies erg repetitief te worden en helaas is het mij niet gelukt om een gang bij elkaar te zoeken. De servers leken dood of heel weinig bezocht door andere spelers.
Leuk is wel dat je de omgeving in jouw voordeel kunt gebruiken tijdens gevechten, of voordat je het gevecht induikt. Denk hierbij aan bijennesten die op vijanden kan laten vallen en valluiken die je kunt openen. Hierbij maak je gebruik van de grijphaak, die je overigens ook moet gebruiken om soms van de ene kant van de map naar de andere map te kunnen slingeren. Dit zorgt voor een leuke afwisseling van gameplay-elementen.
Gangs of Sherwood klinkt op papier ontzettend goed en heeft ook zeker potentie, maar komt in deze huidige staat toch niet helemaal goed uit de verf. De playthrough is aan de korte kant, de missies voelen vrij beperkt en repetitief, en ook op technisch vlak schiet de game te kort. De gameplay voelt net te buggy aan, wat onhandig is voor een snelle actiegame als deze. Gangs of Sherwood is daarmee een ruwe diamant, want op grafisch vlak is de game prima, zijn de personages erg leuk en bieden deze ook genoeg variatie qua vaardigheden. Een aantal updates en uitbreidingen zal de game goed doen.
+ Graphics
+ Leuke personages en vaardigheden
+ Toegankelijk
+ Heeft potentie…
– … Maar wordt niet volledig benut
– Lege servers
– Buggy gameplay
– Repetitieve missies (vooral solo)
– Geen ‘echte’ loot
