De laatste tijd kan ik mezelf af en toe van Tsum Tsum losweken (hoewel sinds deze week Pokemon Shuffle op mijn telefoon staat, wat ook aardig wat tijd in beslag neemt) en neem ik af en toe de 3DS er weer eens bij. Eerst was dat om Tomodachi Life te spelen, waarvan binnenkort de Nederlandse versie verschijnt, maar toen viel mijn oog weer op Mario in zijn doktersjas en startte ik Dr. Mario Miracle Cure weer eens op.
De game is precies wat je verwacht van een Dr. Mario; je krijgt pilletjes die uit twee helften bestaan. Ze komen naar beneden in een Tetris-achtig veld. Omdat elke helft een bepaalde kleur heeft, moet je zorgen dat je hem zo neerlegt op pilletjes die al in het veld liggen, zodat de kleuren overeenkomen. Heb je er drie of meer van dezelfde kleur op een rijtje, dan verdwijnt het rijtje. Op die manier moet je proberen alle virusjes uit te schakelen, die je kunt vinden tussen de pilletjes (en die een corresponderende kleur hebben).
Niet zo makkelijk als het lijkt
In het begin heb je nog goede moed, dan denk je zelfs: hoezo is deze game al zoveel jaren bekend, het is een eitje! Maar daarna kom je er al gauw achter dat fans niet voor niets al zo lang fan zijn; onder het genot van een fijne soundtrack moet jij namelijk steeds harder werken om niet af te gaan. Afgaan werkt hetzelfde als bij Tetris; als je boven de top van het speelveld uitkomt, dan is het gedaan. Hartstikke tof en het is dan ook al jaren een van mijn favoriete puzzelgames.
Het lastige is alleen; wat ga je er als gamemaker aan veranderen om weer een nieuw deel uit te brengen? Immers kun je niet teveel veranderen; de simpele gameplay is juist zo verslavend om die simpelheid. Aan de andere kant moet je wel iets nieuws toevoegen, want de game zoals hij vroeger was, was al prima. Dr. Mario Miracle Cure doet dat niet echt. Er zijn drie modi: Classic, Germ Busters en Luigi, maar deze kennen we allemaal uit eerdere uitgaves van Dr Mario.
Online multiplayer met leuke pesterijtjes
Gelukkig is daar wel een nieuwe modus aan toegevoegd, namelijk die waarbij je online en lokaal tegen anderen kunt spelen waarbij je Miracle Cures kunt gebruiken om ze te dwarsbomen. Het zijn hele grappige dingetjes, zoals het sneller naar beneden laten gaan van andermans pillen en het omgekeerd maken van de controls van de ander. De ergste is de variant waarbij je je pillen niet meer kunt omdraaien, zodat je wel heel veel geluk moet hebben wil je toch nog een plek hebben waar die terecht kan.
Hoewel je van die multiplayeropties weinig merkt als je in je eentje speelt, ben ik toch blij dat de game is voorzien van deze optie. Ik speel Dr. Mario zelf liever alleen, maar ik merk dat ik door de online mogelijkheid wel vaker tegen anderen probeer te spelen. Net als Tetris is het altijd leuk om even een potje Dr. Mario erbij te pakken, en ik ben altijd direct verslaafd aan zo’n lekker simpele puzzelgame. Ik vind het heel tof dat ze de originele soundtrack hebben toegevoegd, want die is in een woord episch. Maar, ik ben wel benieuwd wat ze met een volgende Dr. Mario zouden gaan doen; trekt Peach eindelijk eens een doktersjas aan?
