Hoewel ik nu de PC bijna alleen nog aanraak om artikelen te tikken en mijn mail te checken, was er een tijd dat ik er uren achter kon zitten. Sterker nog; ik kon er een hele tijd achter zitten en dan maar een en dezelfde taak doen; urenlang, zonder me te laten storen door plingende telefoontjes, MSN-berichten, enzovoorts. Het was net voordat Bacardi Breezers een trend werden, en de reden dat ik zo gefascineerd was door slechts een ding op de PC, was omdat ik er Rollercoaster Tycoon op speelde.
Nu heb ik wel meer ge-PC-gamed natuurlijk; het begon al op mijn oude 486’je met Wacky Wheels, een SNES-simulator en later ook nog The Sims toen ik een fatsoenlijke PC had die ik liefkozend Leftovers noemde (omdat het een soort tweedehands bouwwerk van mijn broers oude PC-onderdelen was), en nog steeds speel ik af en toe The Sims of slinger ik eens een Steam-game aan als daarvan een review benodigd is. Maar er zijn maar weinig games die me zo lang bezig wisten te houden als Rollercoaster Tycoon.
Als je de game kent, dan vraag je je misschien af of ik dan mijn plezier haalde uit het heel sadistisch weglaten van stukken rails zodat mijn bezoekers allemaal te pletter vielen, of dat ik misschien elke keer weer trachtte de Efteling na te bouwen. Allebei niet, kan ik je zeggen. Of misschien juist allebei een beetje. Ik denk dat je automatisch enigszins nabouwt wat je kent, en ik denk dat je gek bent als je in Rollercoaster Tycoon nog nooit een rollercoasterwagentje hebt laten ontsporen. Daar is niks mis mee, ik ben ook volwassen geworden met een hypotheek en een vast contract en al die burgerlijke ellende. Zie je je kind dus als een soort Repelsteeltje heel sadistisch achter de computer zitten lachen terwijl nietsvermoedende pretparkbezoekers op de vetste manieren aan hun einde komen in Rollercoaster Tycoon World straks, maak je dan geen zorgen; het hoort erbij.
Rollercoaster Tycoon was echter veel meer dan dat alleen. Het was een van de meest legendarische simulatiegames, waarin je ontzettend veel keuze had. Zo kon je het ‘torentje’ bij de meeste attracties naar smaak aanpassen qua text, en kon je de prijzen van je pretpark opdrijven tot er geen mensen meer kwamen en je er gauw wat korting in moest gooien. Ik had er zoveel lol mee om steeds die spelletjes te spelen met mijn bezoekers, en om ze te plagen door idiote wandelpaden aan te leggen. Maar het was ook tof om naar ze te luisteren en ze proberen te helpen met al hun behoeften (wat meestal simpelweg ‘prullenbakken’ waren).
Dankzij Rollercoaster Tycoon, dat al in 1999 verscheen, raakte ik verslingerd aan sims. Al gauw kwam daar natuurlijk ‘The Sims’ bij, maar ook simulatiegames als Zoo Park en Zoo Tycoon vond ik heerlijk om te spelen. Rollercoaster Tycoon had als nadelen dat er geen sandbox-modus was, dat de camera wat statisch was en dat er geen even-de-tijd-doorspoelen-want-ik-heb-geen-geduld-knopje in zat. Vooral dat laatste vond ik irritant, want ik heb geen geduld en ik spendeer altijd veel te veel geld in een keer.
Rollercoaster Tycoon heeft volgens mij mijn ouders wel wat bezorgd gemaakt, hoewel die arme schatten geen idee hadden dat het alternatief (naar buiten gaan en veel te lang wegblijven), dat later kwam, eigenlijk veel minder fijn was dan het leek. Dankzij Rollercoaster Tycoon leerde ik gevleugelde spreekwoorden kennen als: “Je zit alleen maar met je kop in dat ding!” en “We spreken je nooit meer!”, maar ik vind die nog altijd beter dan: “Het is hier geen hotel!” en “Je bent om 2 uur thuis vannacht, geen minuut later!”
Ik heb de delen na Rollercoaster Tycoon overigens nooit echt serieus opgepakt, omdat ik toen te druk was met een irritante tiener te zijn. Toch ben ik er wel klaar voor om Rollercoaster Tycoon World te spelen. Hij is uitgesteld, wat ik als een positief ding zie: schijnbaar kan hij beter, dus laat de ontwikkelaar dat dan in hemelsnaam ook verzorgen. Want het probleem met zo’n legendarische game is natuurlijk dat iedereen er enorm naar uitkijkt, en dan kan het best eens een tegenvaller gaan worden. Denk aan Tony Hawk Pro Skater 5 dit jaar.
Ik hoop dat Rollercoaster Tycoon World een Guitar Herootje doet, en dat het straks niet mijn moeder, maar mijn vriend is die zegt: “Ik zie je nooit meer!?”
