In mijn dierenvelletje wandel ik rond terwijl levensgevaarlijke dieren rondom me heen niets liever willen dan mij als lunch. Alsof dat nog niet genoeg is zijn er ook nog een aantal stammen die liever iets anders met je doen dan een gezellig spelletje spelen. Het is echt overleven in de wereld van Far Cry Primal lees hier hoe ik dat heb gedaan.
Terwijl ik als woestaantrekkelijke man door de wereld trek beland ik na verloop van tijd in een grot. Daar red ik een vrouw in nood of zij red juist mij het is maar net hoe je het bekijkt. Ze ziet hoe veelbelovend ik ben en besluit me op te nemen in haar kring. Samen gaan we aan de slag om haar stam groter te maken zodat we wat meer overlevingskansen hebben. Ze is niet onaantrekkelijk om te zien en heeft een goed gevoel voor humor dus er is geen betere basis dan dat! Het voelt dus al meteen vanaf het begin erg primitief aan en toch zit de game vol humor. De personages lopen allemaal historisch correct rond in doeken en vacht gehulde gewaden die vooral praktisch zijn.
De wereld:
In het begin lijkt je wereldje nog erg klein maar na verloop van tijd ben je heel blij als je alle fast travel punten hebt ontluikt. Ik werd vooral blij toen ik mijn mount skill had vrijgespeeld en ik de gevreesde, sterke en snelle sabeltandtijger wist te temmen. In de wereld vind je niet alleen heerlijk zonnige plaatsen met veel groen maar ook onherbergzame gebieden. Terwijl ik lekker in mijn zomers geitenvelletje richting wat kouder gebied loop word ik gewaarschuwd. Het is raadzaam om even wat beertjes neer te schieten en te leren bij een van de stamleden een winters outfitje te maken. Ja de wereld zit vol dieren, soms zelfs hele zeldzame en om verder te komen moet je jagen. Dus met je pijl en boog, speer, vallen en knots sluip je door de struiken om de dieren van hun vel, botten en vlees te ontdoen. Dit ziet er best bloederig uit en is dan ook een van de vele redenen waarom deze game niet voor kinderoogjes aan te raden is. De wereld zit ook vol met diverse houtsoorten, steensoorten, planten en ander verzamelbare objecten. Het voelt echt aan als een wildernis en de verschillende vestigingen waar andere stammen leven voelen authentiek aan. De hutten zijn gemaakt met takken en klei hier en daar een gekleurde poeder of verf om hun stamkleur aan te duiden.
Verzamelen:
Deze game is ontzettend verslavend voor de hoarder, ik val onder die categorie. Ieder moment dat ik ook maar even vrij had sprong ik achter mijn Xbox om nog even wat nieuwe items te verzamelen. Er zitten ook flink een aantal quests in de game die deze verslaving aanwakkert. Om deze skill/item te krijgen moet je vier beverhuiden verzamelen, drie specifieke steensoorten en acht takken van deze houtsoort. Dus je reist de wereld rond om op jacht te gaan naar deze items en als je dan toch aan het verzamelen en jagen ben, waarom dan ook niet meteen deze planten meenemen om die potion te kunnen maken. Ook het upgraden van je vesting doe je door materialen te verzamelen en ook mensen te verzamelen. Nee je hoeft ze niet te temmen en vangen, door ze te bevrijden in spontane quests die in je directe omgeving verschijnen, heb je zo een aantal stamleden erbij. Het leukste om in de game te verzamelen zijn de tembare wilde dieren die hierna jouw hulpje worden. Ja ik ben echt zo’n gamer die valt voor dit soort quests en geef mijn diertjes zelfs allemaal een naam. Maar ja dat is ook logisch want bijvoorbeeld Beasty mijn sabeltandtijger heeft me al geregeld uit een benarde situatie gehaald. Wat ik binnen de game wel echt een nadeel vind, is dat mijn plunjezak voor verzamelbare items nooit groot genoeg is. Plus ik ben er ook nog niet achter hoe ik bepaalde items die ik niet nodig heb kan dumpen in de virtuele opslagplaats van mijn vesting. Hierbij is het ook nog zo dat wanneer ik iets wil upgraden dan moet ik in de opslagplaats kijken, dit kan overigens via verschillende locaties. Dan kijken wat er in mijn eigen plunjezak zit en wat ik nodig heb. Vervolgens hopen dat de missende onderdelen in de opslagplaats ligt, deze eruit halen en dan kan ik upgraden. Het zou toch handig zijn wanneer dit automatisch uit de verzamelplaats en plunjezak tegelijk gehaald kan worden.
Quests:
Hoewel veel van de quests draaien om het verzamelen van items zijn er ook nog quests waar je op ander wild mag schieten dan dieren. Nu wilde ik deze game heel graag spelen maar ik was vooral in het begin een beetje bang dat ik nooit goed genoeg zou kunnen schieten. Inmiddels kan ik aardig overweg met mijn pijl en boog en is speerwerpen een tweede kunst van me geworden. Maar zoals altijd vecht ik ook heel graag van dichtbij waarbij ik mijn gemodificeerde knots graag neerhaal op de hoofden van mijn vijanden. Je weet wel zoals de Bear Jew in Inglorious Bastards of wat meer recent zoals Negan uit The Walking Dead, he getver wat moeten we lang wachten voordat we weten wie hij neer geknuppeld heeft! Enfin terugkomend op Far Cry Primal er zijn meer dan voldoende redenen waarom pegi de game 18 plus heeft gelabeld. De game zit flink vol met verschillende quests en je komt er niet onderuit om geweld te gebruiken tegen mens en dier. Wat ik zo nu en dan wel heel verwarrend vind, is de moeilijkheidsgraad aanduiding. Zo stond het vangen van de sabeltandtijger, een aparte quest die je krijgt, erom bekend dat deze ontzettend moeilijk zou zijn. Maar met wat geduld, hulp van mijn al getemde diertjes en flink ontwijken had ik de sabeltandtijger al snel voor me gewonnen. Misschien omdat hij wist dat ik een goed baasje voor hem zou zijn. Toch merk ik dat sommige quest die aangeduid worden met lastig ik vrij makkelijk voltooi terwijl er ook een aantal zijn die ik een paar keer over moet doen. Het heeft denk ik vooral te maken met de tactiek die ik soms gebruik en hoe vermoeid ik ben. Want bij sommige quests zijn het aantal vijanden die je moet verslaan overweldigend. Een woeste mammoet wil je ook niet tegenkomen op je pad, die beestjes zijn allerminst schattig en gewoon woeste, gigantische stoommachines klaar om je plat te walsen.
Voordat je ook maar op de helft van de quests bent heb je toch al snel een 20 uur in de game gestopt. Ik zit nu ongeveer op 40 uur en vermaak me nog steeds prima in de game, maar dan ben ik ook wel zo’n verzamelaar en wil ik alles halen. Binnen de game ben je ook intensief bezig met dieren. Je kan niet alleen zelf je vijanden verkennen maar als je wat meer overzicht wilt hebben, kun je een getrainde uil erop uitsturen. Deze uil die maakt dan een vogelvlucht die je zelf bestuurd om zo te zien hoeveel vijanden je moet verslaan. Deze uil kun je ook trainen en hoe meer je de uil traint hoe meer deze kant. Zo kan de uil zelfs bommen gooien op de vijanden, een luchtaanval doen en vijanden taggen zodat je weet wie waar zit. Voor dierenliefhebbers ondanks het jagen ook nog wel een leuke game om te doen.
Geluid en grafische:
Nu heb ik deze game op de Xbox One en mocht hem spelen op een ontzettend mooie 55″ tv. Ik zat hierdoor helemaal in de wereld en liet het allemaal op me afkomen. Voor alle pc gamers ja jullie hebben gelijk met een goede gaming pc is de game nog mooier dan mooi. Maar ik ben toch altijd niet ontevreden met mijn Xbox One en verbaas me soms dat er toch nog aardig wat details te zien zijn. Toch zitten er ook wel wat glitches in deze game en ik heb een paar keer meegemaakt dat ik een quest opnieuw mocht doen omdat ik gewoon vast zat. Dit gebeurde terwijl ik stoer van een berg af wilde abseilen en ineens kon ik niet meer naar boven of beneden en ook links of rechts gaan had weinig nut. Ja dan baal je af en toe behoorlijk en voelt dan erg jammer aan. Wat me ook wel stoorde was dat mijn lieve getemde diertjes soms de uitgang van een gebouw blokkeerde waardoor ik er niet zomaar uit kon. Nu kun je gelukkig je dier het commando geven dat hij moet wieberen maar het speelt niet lekker door dan. Wat betreft sound zit het in mijn ogen goed in elkaar. Er zijn herkenbare deuntjes voor quest die in je omgeving verschijnen en ook het wildleven klinkt echt. Na verloop van tijd ga je zelfs de dieren herkennen aan de geluiden die ze maken. Het geluid is ook niet storend zelfs na uren achter elkaar spelen.
Sam’s oordeel:
Mijn dochter heeft het geluk dat ik de zorg voor haar toch nog wel belangrijker vind dan gamen. Maar vele vrienden hebben toch wel moeten lijden onder mijn tijdelijke verslaving aan Far Cry Primal. Het verzamelen is voor mij gewoon de grootste triggerpoint geweest. Daarnaast vond ik de opbouw van moeilijkheidsgraad binnen quests erg prettig werken. Ik durfde ook de lastige quests aan en raakte trots wanneer ik weer eens een headshot schoot. De personages binnen de game vond ik ook allemaal leuk uitgewerkt een eigen karakter maar allemaal met een dosis humor in zich. Het enige wat voor je zou kunnen vervelen is dat je flink moet verzamelen en dat dit soms aanvoelt alsof je quest na quest hetzelfde doet. Toch zit er zoveel content in de game dat je gemakkelijk tussendoor even naar een andere quest kan uitwijken. De glitches en de omslachtige manier van items inwisselen voor upgrades konden bij mij de pret in de game niet drukken. Een aanrader voor als je op zoek bent naar een game waar je lekker single-player uren in kan stoppen.
