Terwijl oom en ‘tante’ al druk doende zijn op de Xbox One (waarvan je volgende week de eerste gamereview op Female-Gamers kunt lezen), is het neefje vandaag voorzien van een Xbox 360. Of hij daar nou echt blij mee was…?Hoewel ik geen enorme kindervriend ben, helemaal niet zelfs, zijn de kinderen van de broer van mijn vriend dan wel weer heel lief. Soms zelfs schattig. Wat zeg ik nu? Hoe dan ook, met een oom en ‘tante’ die flink gamen is het natuurlijk op een dag het geval dat ze jou een console geven. Dat was een ding dat we al jaren zagen aankomen. Immers had ik mijn Xbox 360, Wouter zijn Xbox 360 en kreeg hij er nog een als steekpenning een paar E3’s geleden. We hadden er dus eentje ‘teveel’ en wat is er nou mooier dan een bekende met het gamevirus te injecteren.
Vriendlief had alle essentials ingepakt en voor hij het ubercoole cadeau gaf, een kort preekje gehouden over hoe fantastisch het cadeau zou zijn. Zijn broer, vader van het neefje, voegde daar wel aan toe: wil je dit cadeau, of wil je een sociaal leven? Hij zag zijn mooie bink al vermageren en de deur niet meer uitkomen. In eerste instantie had het kindje, dat over enkele dagen zeven jaar oud wordt, geen idee wat hij moest denken. Een Xbox, wat is dat eigenlijk?
Moeders gaf aan dat vriendjes en vriendinnetjes waar hij wel eens ging spelen ook zo’n apparaat hadden en toen werd hij al enthousiaster. Toen mijn vriend en ik nog wat games opratelden, toen werd hij nog blijer. Eenmaal aangesloten, zat hij als een koninkje op zijn kinderfauteuiltje heen en weer te wippen, wachtend tot we dat saaie proces van het profiel aanmaken enzovoorts door waren. Eerst even Burnout Paradise gedaan en dat ging wel goed. Toch wilde hij ook graag Madagascar uitproberen en dat deden we. Hierin zit een mini-game waarbij de tijger door brandende ringen moet springen. Dat ging het neefje niet bepaald goed af. Ik was even bang dat hij met de controller zou gooien of zijn zusje zou uitschelden, maar dat deed hij niet. Hij ging gewoon wat anders doen en later startte hij die mini-game opnieuw op. Heel fascinerend wat er toen gebeurde, want naarmate hij langer speelde (en we hebben het hier echt over minuten), snapte hij steeds beter hoe het werkte en sprong hij moeiteloos door de ene na de andere ring. Toch merkte ik aan de andere kant dat hij steeds zombie-achtiger werd, hij luisterde niet meer als je hem riep, hij zat helemaal in de game. Heel erg tof, want als het puntje bij paaltje komt, natuurlijk luistert hij dan, hij genoot gewoon echt van waar hij mee bezig was en die concentratie lijkt me ook heel belangrijk in het ‘echte leven’ straks.Kortom, het was ontzettend leuk om hem zo bezig te zien en toen ook zijn kleine zusje van drie wilde meedoen, hebben ze best even leuk samen uitgeprobeerd wat die Xbox 360 toch allemaal kan. Ook zijn ouders zagen er de lol wel van in, hoewel natuurlijk wel is gezegd dat die Xbox 360 zo weer naar oom en tante worden gestuurd als neeflief boos wordt op zuslief als iets niet lukt in een spelletje of keihard gaat schelden. We zullen zien, als ze hem (de Xbox, niet het neefje) dan maar wel aangetekend versturen.
