Nog minder dan een weekje en het is eindelijk zo ver, de console Wii U van Nintendo verschijnt. Om de komst van Wii U alvast te vieren, organiseerde Nintendo een premiere-evenement in de Undercurrent in Amsterdam Noord. Didi en Laura gingen ernaar toe en hier lees je wat hun bevindingen waren.
Hoewel ik in Amsterdam-Noord woon, wilden we voor het complete plaatje toch graag met de speciale Wii U-boot vanaf Amsterdam Centraal naar Undercurrent varen. Het was in de rondvaartboot hartstikke donker, maar daardoor kon je wel leuk de lichtjes van Amsterdam zien. Ik moet zeggen dat veel passagiers vooral met hun 3DS bezig waren (puzzelstukjes puzzelstukjes!), maar goed, na een half uurtje kwamen we aan bij de venue.Helaas moesten we toch even buiten staan wachten in de rij, waardoor we even spijt hadden van onze outfits. De dresscode was Black with a touch of Wii U Blue. Het was eerst al even puzzelen wat nu precies Wii U-blue was. Ik hield het op turquoise, Didi iets meer op lichtblauw, maar goed, het vervelende was in dit geval dat we allebei voor een little black dress hadden gekozen. Erg naar als je in de wind van het IJ staat te wachten.Toen we eenmaal binnen waren, kregen we meteen een flikkerend lampje, waar verder eigenlijk geen functie voor was. Niet veel mensen droegen hem ook, al kan dat ook liggen aan het heftige, blauwe geknipper. Hoe dan ook, het viel bij de entree al op dat er veel BN’ers aanwezig waren. We zagen bijvoorbeeld Willie Wartaal van de Jeugd van Tegenwoordig, Ben Saunders van de Voice of Holland, Valerio Zeno van BNN en een acteur uit GTST, die al enige tijd dood is in de serie, maar toch.
Het was goed dat we deze heren (en als dame trouwens Tanja Jess) hadden gezien bij de ingang, want in de zaal zijn de meesten van hen amper geweest. Saunders bleef netjes wel even plakken, maar bijvoorbeeld Willie Wartaal liep letterlijk binnen een kwartier weg met een Wii U onder zijn arm. Voordat je denkt dat wij Undercurrent ook glunderend van geluk met een Wii U in onze handtas verlieten, helaas, dit voorrecht was alleen voor BN’ers die niet bepaald committed zijn aan gamen of Nintendo.Nou ja, hoe dan ook, nadat twee dames in heel strakke, zwarte pakjes op het podium met zaklampen naar achteren schenen waar een dame met de GamePad in handen stond alsof het een godsbeeldje was, barstte het feestje los. Er stonden vele Wii U-pods waarin uiteraard de nieuwe New Super Mario Bros. U gespeeld kon worden, maar ook games waar we nog wel even op moeten wachten zoals Pikmin 3 en Rayman Legends.Dat vond ik ontzettend tof, heb er erg van genoten om mede-gamejournalisten te irriteren door via de GamePad overal blokjes te plaatsen in Mario en ik heb erg gelachen toen Didi even niet meer wist hoe ze verder moest komen in Rayman Legends en toen het bijltje er maar bij neergooide met het excuus: “laten we nog maar een wijntje halen bij de bar.”
Die quote klopt ook wel met de rest van de avond, want het was behalve gamen op Wii U meer een soort borrel om weer even te catch-uppen met collega-gamers. Hoewel de wijn de volgende ochtend een Chateau Migraine bleek, hadden Didi en ik het goed naar ons zin op het feestje. Ik verwonderde me wel nogal over de in strakke pakjes gehulde dames en het feit dat er alleen maar meisjes bij de pods stonden (voor zover ik zag).Vooral omdat we bij de uitgang dus geen Wii U kregen, maar een tas van Wii U met daarin een reep chocolade (altijd goed), de laatste editie van Gamer.nl (prima) en de laatste editie van weekblad Grazia (huh?). Nou ja, het was een erg leuke avond voor ons twee, maar wel misschien meer een borrel dan een game-event omdat er geen toernooitjes of iets waren. Dat zou wel een goede zijn voor volgende keer, gewoon toernooitjes doen waarmee een Wii U gewonnen kan worden zodat het feit dat ongeinteresseerde BN’ers een onterechte voorkeursbehandeling krijgen iets minder slikken is?
