Review: Ori and the Blind Forest (Xbox One)

Het is net alsof je in een schilderij stapt. Ori and the Blind Forest begint met een meeslepend verhaal over een duo wezens dat elkaar liefdevol behandeld, om vervolgens hun vriendschap te zien sterven tijdens een apocalyptische gebeurtenis. Heel zielig, een echte tranentrekker. Je verwacht dat wanneer de game echt van start gaat, de graphics niet meer zo sprookjesachtig zijn, maar dat is niet zo.

Ori and the Blind Forest biedt gedurende de hele game visueel spektakel. Gek genoeg went dat ook eigenlijk niet, het is niet dat je na een uur of vier in de game niet meer opmerkt hoe mooi de wereld is. Wat dat betreft heeft ontwikkelaar Moon Studios een fantastisch interactief prentenboek neergezet. Het heeft een uiterst charmante animatiestijl die zowel oudere als jongere gamers zal aanspreken.

Belachelijk moeilijk
De animatiestijl wel, de moeilijkheidsgraad iets minder. Het lieflijke uiterlijk van Ori and the Blind Forest weet goed te verhullen dat dit spel eigenlijk belachelijk moeilijk is. Het platformen kost heel veel energie, want je moet vaak weer opnieuw proberen. Gelukkig heb je gedeeltelijk zelf in de hand waar je savepoint is, zodat je niet altijd heel ver terug moet lopen naar de plek waar je het loodje legde.

Deze game werkt met allerlei natuurlijke elementen, zoals energie, en als je een bolletje energie hebt, dan kun je een ‘opslagpoortje’ neerzetten. Dat kan enorm handig zijn, maar soms zal je hem wel eens wat ongelukkig plaatsen. Kortom, je gaat heel vaak tegen jezelf zeggen: “Oh, waarom heb ik nou niet even opgeslagen!?” voordat je gillend van ergernis je haar uit je hoofd trekt. Eigen schuld, dikke bult. En zo geldt dat eigenlijk voor bijna alle zaken in deze game.

Deze game straft je keihard af op waar het je aan schort in je eigen spel, hoewel heel af en toe het platformen zo extreem is dat het soms net een gelukstreffer kost om door te gaan. Wat me vooral opviel in die platformstukken was dat soms dingen onmogelijk lijken die je dan toch echt moet doen. Als je gewend bent dat twee keer springen een double-jump is, dan zul je ook een hele kluif hebben aan dit spel; het enige dat je kunt doen om hoger te springen, is de springknop langer ingedrukt houden.

Dat klinkt misschien wat negatief, maar eigenlijk willen we niets liever dan keihard verslagen worden door een game. Het is lekker! Helemaal een titel die je helemaal warm en fuzzy van binnen maakt door de artstijl en de verhaalvertelling, blijft boeien. Je denkt voortdurend bij jezelf: “Waarom lukt dit mij niet, deze wereld is toch heel schattig!?” Fantastisch om dit te zien gebeuren, om te zien dat het niet alleen de ruig uitziende games zijn die voor veel inspanning zorgen. Ori is daardoor niet alleen in rijke omgevingen een verrassing, maar ook in het steeds weer weten hoe de gamer voor het blok te zetten.

Meer dan alleen pittig platformen
Bovendien is het niet alleen het platformen dat soms ingewikkeld is in Ori and the Blind Forest. Regelmatig kom je voor dilemma’s te staan, raadsels; je moet oplossingen zoeken om verder te komen en hoe intelligent je ook bent, je zal minstens een paar keer op je hoofd krabben. Hoe nu verder? Het is een kluif waar je even je tanden in moet zetten, en in combinatie met het lastige platformen zal je je tanden er mogelijk op stukbijten uit frustratie. Toch kom je overal uiteindelijk echt wel uit hoor, en zo niet; wij checken heus je browser niet op zoektermen als “walkthrough”.

Ik denk dat Ori and the Blind Forest zeer hoog zal eindigen in mijn top 10 games van 2015. Natuurlijk zijn we nog wat vroeg in het jaar, maar als je van platformen houdt dan is dit eigenlijk een no-brainer. De game is prachtig om te zien, biedt je een van de meest uitdagende platform-ervaringen van de afgelopen jaren en weet je hersens ook nog te kraken met puzzel-elementen. Het is een game die Xbox One goed kon gebruiken, omdat er nog niet heel veel schattige of platform-games op het apparaat te vinden zijn.

Hoewel ik uiteraard in mijn review de verschillende facetten van de game los beschrijf, is een van de dingen die Ori and the Blind Forest zo goed maakt, juist die samenkomst van al die elementen bij elkaar. Je komt in dit spel geen zaken tegen waarvan je denkt: hey, dat valt uit de toon! In andere reviews las ik over glitches, maar daar heb ik nagenoeg geen last van gehad. Gelukkig maar, want dat zou ik inderdaad als een enorme dealbreaker zien in een game die zo’n fantastische ervaring biedt waarin je je helemaal kunt verliezen.

Laura’s oordeel:

Ori and the Blind Forest speelt als een film van Ghibli, minstens net zo mooi, en net even wat makkelijker te begrijpen. De game is betoverend en weet je niet alleen door zijn mooie uiterlijk te hypnotiseren. Ook de uitdagende platformactie en subtiel in het spel vervlochten puzzels trekken je steeds dieper dat blinde bos in.

+ Magisch mooie spelwereld, meeslepend verhaal en heel veel sterke puzzelplatform-actie.
– Soms wordt de platformactie bijna een kwestie van geluk, schijnt bij sommigen wat te haperen

Niet kopen als je: een gloeiende hekel hebt aan platformen, maar ook echt alleen dan niet.