De Mexicaanse ontwikkelaar Ansimuz Games noemt het de spirtuele opvolger van Zelda II: The Adventure of Link. Dat merk je ook in de game. Zo kwam ik in mijn eerste vijf minuten al in een huisje waar ik een witte kat genaamd Link ontmoette. Maar, weet Elliot Quest die belofte waar te maken, zoals de Zelda-games dat meestal wel doen?
Elliot Quest was al even uit op de PC, maar heeft nu de sprong naar Wii U gemaakt. Het is een 8-Bit sidescrolling platformer waarin je een jochie speelt genaamd Elliot. Hij zoekt naar een demoon die al het leven uit hem zuigt. Dat ontdek je overigens niet naar aanleiding van een cutscene, maar door de gesprekjes die je met mensen onderweg aangaat.
Urele Eiland
Het is dan ook een beetje een vreemde game om te beginnen. Je moet van je eigen nieuwsgierigheid op aan om te ontdekken wat deze game inhoud, wat de bedoeling is en waar het over gaat. Je gaat maar gewoon wat rondlopen en komt dan mensjes tegen om mee te praten. Je hebt geen typische levels zoals in menig oud Mario-spel, maar er is wel een wereldkaart (Urele Eiland) waar je vrij overheen kunt lopen naar allerlei level-achtige gedeeltes in de game.
In totaal ben je aan het einde vijf dungeons door gegaan en heb je 16 eindbazen moeten verslaan. Zoals een dungeon-crawler dat betaamd, kun je ook uplevelen. Dat is ook de kracht van Elliot Quest, het is niet gewoon een sidescrolling platformer, het is een game die diverse game-elementen samenvoegt tot een gevarieerde speel-ervaring. Het is erg grappig om met persoontjes onderweg te praten en het feit dat je personage pijlen kan schieten is maakt het spel net even wat anders dan anders. Aan het begin kom je al wat roze blubberbeesten tegen om neer te cupido’en, en je kunt ook springen en schieten tegelijk, wat fantastisch werkt.
Later in de game komen er uiteraard nog allerlei andere mogelijkheden bij voor Elliot, zoals de dubbele sprong, maar ik vond het toch prettig om zijn pijl-en-boog te blijven gebruiken. Op vijanden springen dat doen we al zo lang, nu we een andere manier krijgen om een platformer te spelen, doe ik dat liever op die iets zeldzamere wijze. Hoewel we ook veel lol hebben gehad met Towerfall: Ascension, dat ook 8-Bit indie is met boogschieten, maar dan in een arena-vorm (en multiplayer!).
8-Bit uiterlijk
Ik ben niet heel erg gecharmeerd van steeds weer indie-games op Wii U met een 8-Bit-uiterlijk en ik moet dan ook eerlijk toegeven dat Elliot Quest mij niet zo wist te pakken daardoor. Begrijp me niet verkeerd, ik houd heel veel van 8-Bit, het is waar games’ roots liggen, maar het had wel iets speciaals kunnen gebruiken om de game extra te doen opvallen en onderscheiden van de rest. Denk bijvoorbeeld aan Fez: dat is ook 8-Bit, maar toch heel erg herkenbaar door specifieke elementen die iets minder blokkerig overkomen.
Wat wel heel gaaf is, is dat deze game net zo’n harde kluif kan zijn als Fez. Er zitten namelijk ook nog wat puzzel-elementen in, waardoor je soms best lang vast zit om er vervolgens achter te komen dat het helemaal niet zo super-ingewikkeld was als je dacht. Ik was ook erg verrast over hoe lang de game was. Nu heb ik natuurlijk wel wat vastgezeten, maar in 10 uur moet je er wel doorheen zijn (ook als je net zo’n dompie bent als ik).
Op Wii U is de game niet heel anders dan op PC, hoewel de GamePad er wel voor zorgt dat je off-tv kunt spelen. Doe je dat niet, dan kun je de GamePad gebruiken om je inventory in de gaten te houden. Geen zorgen, er zijn niet duizenden ingewikkelde menuutjes om doorheen te gaan, de inventory is lekker simpel gehouden zodat je snel de juiste dingen kunt selecteren om in te zetten in het gevecht. En over gevechten gesproken, de eindbazen vind ik dan wel weer heel grappig. Zo is er een enorme roze blob met een kroontje, maar ook een vuurbal met een oog om tegen te vechten. Allemaal hebben ze zo hun eigen manier van bewegen en vechten en het is aan jou om uit te vogelen hoe je ze uitschakelt.
Niet onzeker zijn
Kortom, Elliot Quest doet er even over om op gang te komen. Zeker als je wat onzeker bent, dan heb je aan het begin voortdurend het gevoel van: doe ik dit wel goed? Moet ik hier wel heen? Probeer dat gevoel opzij te zetten en er gewoon in te duiken. Nee, je hebt geen cutscene gemist, en er komt ook geen tutorial. Dat is heel lastig, helemaal als je voor het eerst vast komt te zitten. Probeer de game dan niet de schuld te zetten, ga hem niet opnieuw opstarten omdat je denkt iets te hebben gemist. Je moet gewoon je verstand op 0 zetten en er vol overgave induiken, want op die manier is Elliot Quest een heerlijke verrassende game die zeker nog wel even in je achterhoofd blijft hangen.
Laura’s Oordeel:
Elliot Quest is een hardcore game. Het mixt op fijne wijze platformen, role playen en puzzelen door elkaar, wat de game lekker gevarieerd maakt. Je wordt enorm aan je lot overgelaten en soms is het keihard werken om verder te komen, maar daar tegenover staat een groot gevoel van beloning wanneer het je eenmaal lukt. De 8-Bit graphics zijn niet heel bijzonder, maar gelukkig tillen de gesprekjes onderweg en de inventory waardoor je Elliot beter kunt maken, de game naar een hoger niveau.
+ Tof pijl-en-boogschieten, fijne gameplay-variatie, lekker moeilijk
– Graphics niet zo origineel, laat je extreem aan je lot over waardoor niet iedereen het trekt
Niet kopen als je: een steunpilaar nodig hebt in je game. Elliot Quest gaat je echt niet helpen, het is helemaal aan jou om uit te vinden wat je moet doen of wie Elliot überhaupt is.
