Het akkefietje vorige week op het IDGA-feestje op de GDC heeft mij doen besluiten mezelf niet langer feminist te noemen. Geloof ik er niet meer in? Wil ik graag kijken naar schuddende, enorme borsten in games?
Nee hoor, ik geloof nog steeds in feminisme en heb niet voor niets een minor Gender Studies gedaan, maar ik ga me niet langer ‘feminist’ noemen. Het is te pijnlijk. Het is te pijnlijk om steeds weer te zien dat mensen niet begrijpen wat het inhoudt. Zelfs als ik uitleg dat je je bij wijze van spreken al feminist kunt noemen als je ervan overtuigd bent dat een homostel zou mogen trouwen. Of als ik tegen bijvoorbeeld een gast zeg: “Oke, dus het volgende meisje dat jij per ongeluk bezwangerd, moet het vooral houden?”Vaak wordt er dan wel wat teruggekrabbeld, maar dat hele beeld van de feminist, het beha-verbrandende cliché met de tuinbroek aan en het korte haar, schreeuwend op de barricade, daar wil ik me niet mee associeren. Ik geloof er simpelweg in dat iedereen gelijk zou moeten worden behandeld, of daar in ieder geval de kans toe zou moeten krijgen en dat is op dit moment niet zo in de wereld. En ja, ik vind het ook flauw dat vrouwen ineens niks hoeven te betalen als de kroeg een ladies night heeft georganiseerd en de mannen de portemonnee moeten trekken.Dat negatieve beeld zag ik vorige week in mijn Twitter-timeline voorbij schuiven toen het bericht de wereld in werd geslingerd dat Brenda Romero, Game Designer en co-chairvrouw van de IDGA (International Game Developers Association) die de IDGA’s Women in Games SIG heeft. Romero gaf aan ontslag te hebben genomen bij IDGA, omdat ze zich niet zo serieus genomen voelde nadat ze op een feestje tijdens de GDC mocht kijken naar halfnaakte vrouwmensen op een podium.Terecht natuurlijk, want je komt daar voor zaken, je komt daar immers omdat je laat zien dat vrouwen ook in games zitten op andere manieren dan met onmenselijk grote tieten en onmenselijk kleine hersens. Lekker netwerken dames, terwijl je kijkt naar vrouwen die ervoor betaald worden uit de kleren te gaan (zelfs als dat maar half is). Toch probeer ik me er steeds minder druk om te maken. Natuurlijk ga ik geen afscheid nemen van feminisme, maar ik stop met het woord te gebruiken.Hier op Female-Gamers hebben we ook regelmatig te maken met mensen die het F-woord verkeerd gebruiken en hoewel we heus niet allemaal standaard feministen zijn omdat we gamende vrouwen zijn en ons dus in een enorme mannenwereld begeven, wil dat niet zeggen dat het ons niet stoort dat er zo wordt gereageerd. Als je iets tegen feministen hebt, dan vind ik dat prima, maar ik vind wel dat je dan goed over je argumentatie moet nadenken en je moet beseffen dat het feminisme al in de kleinste dingen zit. Maar goed, wat ik het allerbelangrijkste vind is dat ik net zo lekker kan gamen als mannen, want dat is waar ik uiteindelijk wel voor sta, ik ben een Female-Gamer en daar verantwoord ik me erg graag voor, elke dag hier op Female-Gamers.
