Wat moet ik nou? Met pijn in mijn hart heb ik gisteren de heel vette indie-game The Unfinished Swan van mijn PlayStation 3 moeten gooien, omdat ik voor Female-Gamers een game mag reviewen waar ik al tijden naar uitkijk. Maar guess what, hij past er nog steeds niet op.Ik had me er zo op verheugd, eindelijk weer een game spelen met PaRappa the Rapper erin. Maar helaas, ik moet eerst wachten tot mijn vriend terug is van zijn reis naar het buitenland, omdat ik niet weet wat ik van zijn savegames of gamedata kan en mag weggooien.. Mijn eigen gedownloade games heb ik allemaal al verwijderd. Dag A-Men, dag Unfinished Swan, dag Pixeljunk 4AM.. Erg pijnlijk natuurlijk, hoewel je ze altijd weer opnieuw kunt downloaden.Vroeger deed mijn ex-vriendje altijd dat Folding @Home van PlayStation 3 aan, omdat hij zo onder de indruk was van de enorme capaciteit van het apparaat. Als ik naar de gemiddelde game kijk, dan kan ik ook niet anders dan versteld staan van de prachtige graphics en het detail dat van het beeld spat, maar daar moet je wel een dure prijs voor ophoesten. Naast eeuwenlange updates die soms een hele avond in beslag nemen, moet je ook regelmatig games (tijdelijk) weggooien om ruimte te maken. Hoezo enorme capaciteit? “You shall not pass!” hoor ik Gandalf the Grey in mijn hoofd al zeggen.Het is zo zonde om steeds te moeten jongleren met games, helemaal omdat het voelt alsof ik met honderd ballen ben begonnen en er nu nog maar drie in handen (en de lucht) heb. Eigenlijk voelen het niet meer als ballen, maar als fakkels, een soort heet hangijzer zeg maar. Want ja, ook thuis hebben we natuurlijk wel eens wat irritatie over die ellendige PlayStation 3. Niet alleen het zuchten en steunen wanneer dat ding weer met zijn updates aankomt, maar ook als ik per se een game moet installeren en dat ten koste gaat van de gamedata van mijn vriend.Nu baal ik er al van dat hij op reis is, omdat ik hem dan ontzettend mis, maar ik zit ook met smart op hem te wachten omdat ik moet weten wat ik van dat ellendige apparaat af kan smijten. Via sms kon hij al zeggen dat de gamedata van Gran Turismo er wel af mocht. Ik was erg blij, want de PlayStation 3 deed er erg lang over om dat allemaal te verwijderen. Nu moet het wel lukken met PlayStation All-Stars Battle Royale dacht ik nog hoopvol. Nou, om met de woorden van Mickey Blue te spreken, “forgedaboudid”.Tenminste, nu maak ik het erger dan het is. Het is me weliswaar gelukt om al mijn Sony-vrienden in hun nieuwe game op de PlayStation 3 te krijgen, maar er is ook nog een apart bestand voor de Vita. Ja, dit is een van de eerste spellen die ik op beide platformen kan gaan spelen door het feest dat cross-play heet. Nou, mooi niet dus. Ik kan niet nog een bestand van ruim 1 gig kwijt op het zwarte, o-zo krachtige systeem, dus om maar met de woorden van Winnie the Pooh te spreken: “Oh, drommels!”Aan de ene kant ben ik dus toch wel blij dat ik nu naar het download-scherm van mijn Sony-console zit te staren, maar sinds ik ben begonnen met tikken is hij pas 3% verder. Dit gaat weer een lange avond worden en ik kan niet even op mijn PlayStation Vita gaan spelen en eindelijk een van mijn grootste gamehelden weer tegen te komen. Aan de andere kant, het moet vast wel goedkomen als vriendlief eenmaal thuis is.Dan zet ik gewoon mijn Sackboy-achtige puppy-ogen op en dan vraag ik: “Mag er alsjeblieft nog een beetje data van jou af, dan kan ik ook met PaRappa spelen onderweg en dan kun jij op de PlayStation verder met Assassin’s Creed of Hitman Absolution?” Dat moet wel lukken, want een wijze hond met een muts zei ooit: “You gotta believe!”
