Ik zit weer in de trein op weg naar school, pak mijn gameboy uit mijn tas en start Pokemon op, niks bijzonders aan. Dan komt er aan de andere kant van mij een jongetje zitten dat mij op mijn gameboy ziet spelen. Hij vindt het zeker vreemd dat een ouder meisje op een gameboy speelt? Meteen roept hij naar achter naar zijn moeder “Mama, mag ik mijn DS?”Vol trots kijkt hij naar zijn Nintedo DS en start zijn spel op. Ik kijk hem met een vriendelijke blik aan en vraag me af of hij later een gameverslaafde zal worden. Ik denk bij mezelf, je kan niet vroeg genoeg beginnen natuurlijk! Maar als hij even aan het spelen is begint hij als een gek op zijn scherm te rammen. Niet alleen met zijn stylus maar ook met zijn vingers. Nou heb ik zelf sinds kort een Witte Nintendo DS Light, waar ik op slag verliefd op ben geworden en waarvan iedereen met zijn tengels moet afblijven, zeker van het touchscreen!Op dat moment breekt mijn hart en wil ik die arme DS redden uit de handen van die kleine bruut! Met een brok in mijn keel kijk ik weg van het verschrikkelijke tafereel. Die DS is niet meer te redden.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.