De hype machine rondom Gears of War 2 heeft zijn werk goed gedaan. De verwachtingen van de Gears opvolger zijn hoog en ik zit te trappelen om het te kunnen spelen. Een week voordat het spel uitkwam sloeg de anticipatie helaas om in ‘anticipain’. De -onder xbox bezitters- gevreesde red ring of death kwam ons feestje verpesten. Vandaar dat deze review even op zich liet wachten.
Gelukkig is het voor een xbox-er met een red ring even troostend om het spel dan eindelijk te kunnen spelen als dat een ‘nijntje-pleister-plakkende en snoep-uit-delende moeder’ troostend is voor een kind met een zere knie. Je begrijpt dat de frustratie als sneeuw voor de zon verdween zodra we de eerste Locust (De griezels) aan onze Lancers (mix tussen een ketting zaag en een machinegeweer) hadden voorgesteld. “Guess who’s back!”
Qua uiterlijk en gameplay is Gears of War 2 precies dat wat je van de opvolger mag verwachten. Hetzelfde, maar dan: meer, groter en beter! Je speelt het spel als de oude bekenden Marcus Fenix en Dominic Santiago. Mocht je de training door willen lopen zal het je aangenaam verassen dat Epic Gaming je een rookie genaamd Carmine oftewel ‘rook’ mee geeft om te trainen. Een leuke oplossing om nieuwe spelers wegwijs te maken in het spel zonder dat je een ongeloofwaardige of niet logisch training lvl door moet met twee oude rotten in het vak.
Gears of War 2 is een feest van herkenning. De setting is grotendeels vergelijkbaar met die in deel een maar is diverser en eigenlijk nog sfeervoller. De wapens zijn (grotendeels) het zelfde als in deel een, het cover systeem is onveranderd, veel vijanden zijn oude bekenden (en de Locust hebben nog steeds evenveel al dan niet meer hekel aan je) en ja zelfs de humor en one-liners zijn eigenlijk even flauw. Maar goed, dit zijn wel de elementen die Gears 1 tot een succes maakten en aan succes-formelen hoeft niet veel gesleuteld te worden. Het gevaar hierin is natuurlijk dat je spel een déjà vu ervaring kan worden, maar ‘Cliffy B’ en zijn Epic Gaming hebben niet teleurgesteld. Zo zijn er behalve een aantal nieuwe characters, voldoende nieuwe tegenstanders. Naast de bekenden zoals Drones, Wretches, Reavers en Boomers krijg je in gears2 ook te maken met Brumaks, Kantus, Bloodmounts, Rockworms, Sirens, mijn persoonlijke favoriet: Tickers (soort wandelende landmijnen) en dat is nog maar het begin. De AI van deze vijanden is ook veel afwisselender dan in deel een.
Een van de dingen die echt verbeterd zijn is hoe de vijanden reageren op kogels. Als je een Locust in zijn been schiet dan strompelt hij bijvoorbeeld. Of als je een Bloodmount op zijn hoofd schiet dan rukt hij zijn helm af, zo kan je hem heel eventjes vertragen. Ook kunnen de Locust elkaar “uppen” (1e-hulp geven als ze neer geschoten zijn) net zoals de Gears dat kunnen. Als de Locust down zijn kunnen ze net als jij rond kruipen (wat je in gears 1 overigens niet kon, dan moest je op je plek wachten tot iemand je kwam uppen). Op de grond kan je ze dan een “trap na” geven of je kan ze oppakken en gebruiken als levend schild.
Epic Gaming had ons dit keer een heus verhaal beloofd! Vooruit, in Gears 1 zat ook een soort van verhaal. Ik (en velen met mij) heb er toen echter weinig om gegeven (en om die reden ook weinig van begrepen). Er was dan ook de nodige scepsis rond deze belofte. Maar, eer we eer toekomt.. Gears 2 heeft zo waar een verhaal! Goed, het wint misschien niet de originaliteitsprijs. En hoewel de meeste dialoog goed in elkaar zit blijven sommige one-liners een beetje flauw. Toch boeit en motiveert het plot voldoende. De sfeervolle graphics die de Unreal Engine 3 uitpoept en de geweldige setting en monster designs helpen hier ook behoorlijk aan mee. Het beste komt nog, het verhaal bied veel meer ruimte voor diversiteit in de levels. Af en toe vind je jezelf in een level die je haast een soort mini-game of puzzel kan noemen. Ik ga er niet teveel over uitweiden omdat ik geen spoilers wil geven, maar op dit punt heeft het spel mij zeker aangenaam verrast.
Als laatste wil ik nog even kwijt dat de nieuwe multi-player mode: de “Horde” mode ook de moeite waard is. In Horde krijgt je team op een relatief kleine map telkens een nieuwe wave met boze Locusts op zijn dak. De waves zijn steeds anders qua samenstelling, ze worden sterker, en ze spawnen op verschillende plekken. Omdat de waves zo variëren blijf je constant nieuwe tactische besluiten maken met je team. Horde mode is verslavend en een serieuze uitdaging! Wij zijn met 4 spelers tot wave 30 gekomen ongeveer (toen besloot xbox live dat het tijd was om naar bed te gaan door ons allemaal van live te trappen). Het is wel mogelijk om de mode met minder spelers te doen maar ik raad het niet aan.
De slotvraag is natuurlijk; is Gears of War 2 een waardige opvolger? Het antwoord is luid, duidelijk, twee stemmig en in canon: jazeker!
