Hij komt regelmatig voor in lijstjes met de beste Zelda-games ooit: The Legend of Zelda Twilight Princess. Niet verwonderlijk dus dat Nintendo besloot de Gamecube-game na een succesvolle Wii-port in HD uit te brengen op Wii U. Het is natuurlijk een hele commitment om weer al die uren in de game te steken, maar games van deze kwaliteit spelen we graag opnieuw.
Het voordeel van Twilight Princess is niet alleen dat het een heel goede game is, maar ook dat het een heel tijdloze titel is. Hoewel het soms verwarrend kan zijn hoe de tijdslijn van Links avonturen nu in elkaar zit, uiteindelijk is het eigenlijk best slim: het maakt dat zo’n beetje alle games de tand des tijds overwinnen. Niet dat je op sommige gebieden niet toch proeft dat dit geen originele game maar een HD-port is trouwens, want Twilight Princess is in optima forma op Wii U.
Als je het spel start wordt het verhaal al vrij snel ingezet, volgens mij eerder dan in de originele versie. Geen zorgen, de game geeft je alsnog genoeg tijd om te leren hoe je Link bestuurt en wat hij zoal kan, voor zover je hiervan nog niet op de hoogte was. Twilight valt over Hyrule heen, wat betekent dat de altijd zo vrolijke wereld verandert in een duistere plek. Sowieso is deze Zelda-game veel realistischer dan wat we gewend zijn uit bijvoorbeeld Phantom Hourglass; dit is meer tiener-Link dan kleuter-Link, om het even oneerbiedig te omschrijven.
Hoewel, Link is veel meer in Twilight Princess, want het is in deze game dat hij de vorm van een hele prachtige wolf aanneemt. Door twaalf Tears of Light te sparen, kun je de Twilight opheffen. Bovendien ontmoet hij in dit spel Midna, die hem gedurende zijn avontuur bijstaat. Midna is heerlijk bijdehand en is een waar feest om voortdurend mee te hebben. Helemaal nu alles in kristalhelder HD is, want Hyrule komt nu nog beter tot zijn recht als voorheen, met zoveel detail dat je er kippenvel van krijgt.
Opvallend aan deze HD-versie is dat er toch veel aan het origineel is gesleuteld. Vooral bij verzamel-items en vertellingen, merk je dat er het een en ander uit is gehaald om de game wat soepeler en sneller te laten verlopen. Daarentegen zit er ook meer actie in door bijvoorbeeld de toevoeging van extra vijanden voor extra uitdaging. Maar er zijn ook hulpstukken, zoals de Ghost Lantern die je helpt bij het zoeken naar specifieke goodies.
Verder ga ik je niet al te veel over de game te vertellen, want die is gewoon supergoed, dat heeft ie al op diverse platformen bewezen en is ook hier op Female-Gamers al meer dan eens ter sprake gekomen. Wat nog wel een dingetje is, is die toevoeging van die Gamepad. Die had je natuurlijk nog niet toen je gewone ‘analoge’ controllers gebruikte op de Game Cube. De Gamepad kan worden gebruikt om via de gyroscoop wapens te richten, maar als je dat een beetje te modern vindt, dan kun je dit ook uitzetten. Sowieso laat de Gamepad je inventory zien of de landkaart, wat hij ook deed in The Wind Waker HD.
Het is tof om te zien dat Nintendo niet alleen het gebruik van de Gamepad heeft toegevoegd aan deze klassieker, maar ook nog eens de moeite heeft genomen de game meer in evenwicht te maken zodat niet alleen nieuwe gamers de beste versie van dit epos meemaken, maar zodat ook de oude rotten op een frisse manier hun dierbare Zelda-herinneringen kunnen herbeleven.
