Pokémon, move over! Yo-Kai Watch komt heel binnenkort uit op Nintendo 3DS en ik heb reden om te geloven dat dat best eens het begin kan zijn van het einde van een Pokémon tijdperk. Oke, dat is misschien iets te veel, maar het kan best zijn dat mensen die Pokémon na al die jaren wat moe beginnen te raken, wel enthousiast worden van Yo-Kai Watch. Waarom? Voornamelijk om de Yo-Kai zelf.
In eerste instantie denk je bij het zien van Yo-Kai: help, waar is de nooduitgang? Er is een Yo-Kai die bestaat uit een paar benen en een soort Chinese hoed bijvoorbeeld, helemaal gestoord. Kijk hier echter doorheen, want voor je het weet kun je zelfs in dat rare wezen met die enorme stelten iets charmants ontdekken. Wat ik ervaarde toen ik Yo-Kai Watch op de Nintendo-stand op e3 vorig jaar voor het eerst speelde, was direct de kwaliteit van de game, die Level-5 stijl waar ik helemaal dol op ben.
Die Yo-Kai leken me wat vreemd, maar eigenlijk ben je daar veel sneller aan gewend dan je zou verwachten. Dat komt door twee dingen: ten eerste hebben alle Yo-Kai een speciale gave, die heel erg handig te pas kan komen (onderzee duiken bijvoorbeeld), en ten tweede hebben ze allemaal een persoonlijkheid en daarbij behorende buien. Zo weet je maar nooit in welke hoedanigheid je de Yo-Kai ontmoet: sommigen vallen direct aan, anderen willen direct vrienden worden. En soms kost het een gevecht om dan alsnog vriendschappen te sluiten.
Mijn favorite Yo-Kai is nu al Jibanyan, een poesje dat een geweldige special move heeft, maar ook op een hele leuke manier geintroduceerd wordt. Hij is een Yo-Kai (een geest) geworden omdat hij is aangereden door een auto, en als Yo-Kai probeert hij het juist van die auto’s te winnen. Heel bizar, maar wel heel origineel. Typisch Japans ook, want de game is gedoopt in een sausje van gekke Japanse humor en willekeur.
Op e3 vorig jaar was ik al enorm geinteresseerd geraakt in Yo-Kai Watch, en ik kan dan ook niet wachten tot de game volgende week verschijnt.
