Optimus Prime, Bumblebee, Sideswipe, Wheeljack en Grimlock zijn allemaal karakters uit een van mijn jeugdsentiment series: Transformers. Ik mocht eerder al aan de slag gaan met deze game tijdens Gamescom en was toen al enthousiast over de herkenbare tekenstijl. Nu mocht ik wat langer in het wereldje rondspelen, lees snel hoe me dat bevallen is.
De eerste keer dat ik de game speelde was ik een beetje moe en al mokkend zat ik achter de PlayStation 4 van mijn vriend te spelen. “Grumble ik ben mijn Xbox One controller gewend en al deze knoppen zitten onlogisch in elkaar.” en nog meer van dit soort mopperende commentaren kwamen uit mijn mond. Na wat meer rust en koffie ging ik in opperste concentratie aan de slag en inderdaad, zo moeilijk is de game helemaal niet. Ja er zitten wel wat lastige knelpuntjes maar goed we willen wel wat uitdaging in onze games hebben toch.
De autobots vechten op aarde tegen Megatron en de Constructicons die samen Devastator vormen. Megatron wil van aarde een nieuwe Cybertron creëren. Dit doet hij door gebruik te maken van een voormalig Autobot schip: de Proudstar. Je komt tijdens de gevechten vijanden tegen zoals Soundwave, Insecticons, Starscream en nog vele anderen kom je steeds dichter bij de controlekamer van de Proudstar. Het verhaal binnen de game houdt je wel bezig en zeker voor de Transformers fans is het heerlijk om even hun oude helden weer terug te zien.
De game brengt je echt van gevecht naar gevecht en mag zich daarmee echt met recht een hack ‘n slash game noemen. Zoals ik eerder al aangaf was ik door verschillende redenen in het begin flink aan het nooben. Maar toen mijn concentratie weer optimaal was, vocht ik redelijk makkelijk door de verschillende gevechten. De grote bazen waren iets lastiger maar ook hier is het puur een kwestie van even geconcentreerd bezig zijn. Wat soms wel zwaar irritant is tijdens het vechten is dat je de grote klappen van de vijanden niet echt kan onderbreken, terwijl zij dit wel bij jou kunnen doen. Door verschillende combo’s te maken versla je ze in een mum van tijd. Dus leer deze uit je hoofd en wees er snel mee.
Wanneer je een rijdende aanval wilt doen merk je dat de camera niet altijd echt mee wilt werken. Dit is dan ook wel een van de minpunten binnen de game. De herkenbare herhaalmomenten binnen de meeste hack ‘n slash games vind je ook binnen Transformers Devastation terug. Toch pak ik de game met plezier op en wandel ik vrolijk door de levels heen. Om je toch wat meer tijd binnen de wereld te geven kan je op zoek gaan naar verschillende “treasure” boxen die je voorzien van wat extra autobot gear. Je kan jezelf dus upgraden met gevonden wapens en upgradekits.
Waarom je deze game toch echt zou moeten spelen is vanwege de nostalgie. De tekenstijl is geïnspireerd op de originele serie en de stemmen zijn door de originele voice actors opgepakt. Peter Cullen vertolkt zo Optimus Prime en Dan Gilvezan is weer heerlijk cool als Bumblebee. Maar ook Frank Welker als Megatron en Soundwave zijn erg herkenbaar wanneer je de game aan het spelen bent. De muziek is gedaan door Vince Dicola, die eerder ook de muziek componeerde voor The Transformers: The Movie en Angry Birds Transformers, in samenwerking met Kenny Meriedeth. Je speelt dus echt een oude vertrouwde Transformers verhaal.
Sam’s oordeel:
Ik vond het heerlijk om een stukje jeugdsentiment te kunnen beleven. Helaas moest ik in het begin even wennen aan de PlayStation 4 controller maar dit mocht de pret niet drukken. Toen ik eenmaal de combo’s onder de knie had speelde ik me veel minder gevloek dan voorheen. De rijdende aanvallen vond ik wat lastiger maar over het algemeen is het een makkelijke game die je snel kan oppakken.
+ Dicht bij de originele Transformers tv-serie gebleven.
– Herhalende gevechtsmissies die vrij makkelijk zijn.
Kopen als je: graag dat nostalgische gevoel wilt hebben van de oude Transformers serie.
