In deze laatste maandjes van het jaar is iedereen gefocust op de triple A’s. Het is geen Sinte Maarten Mik Mak als er rond die tijd geen Call of Duty verschijnt, en het is geen Sinterklaas als je geen poppetjes van Skylanders of Disneyfiguren op je verlanglijstje kunt zetten, toch? Reden voor Female-Gamers om juist wat liefde te geven aan de indiegames, want ook dat zijn mooie titels die soms net cadeautjes zijn om te spelen.
Indiegames zijn vaak wat kleinere games die je voor een lager bedragje kunt aanschaffen op bijvoorbeeld Steam. Niet altijd; vaak. Ik zie ze dan ook een beetje zoals ik mijn tijdschriften zie; een klein cadeautje aan mezelf, waardoor ik verrast zal worden. Natuurlijk weet ik dat er altijd die Any Body in de Viva staat, en een column van een of andere miep over haar katten; maar het gaat mij juist om de onderwerpen of de grappige artikelen met originele insteek tussendoor die het blad zo lekker maken. Dan weer een pagina over hoe het is om blind te zijn, dan weer een ratjetoe aan filmtips, series die weer van start gaan enzovoorts, en zo heb je voor je het weet de achterkant van het blad alweer bereikt en wil je meer.
Heel oneerbiedig gezegd zijn tijdschriften dus een soort ‘snacks’ voor me. Lekker even lezen in de trein, en daarna laten liggen voor een andere reiziger die er wellicht plezier van heeft. Misschien vraag je je af waarom ik dan toch die vergelijking met indiegames maak. Dat hangt vooral samen met het ‘snack’-idee. Een indiegame is ook een soort kleinigheidje dat je voor jezelf koopt. Je wil jezelf verrassen, entertainen en het moet niet meteen 80 uur of 1 TB in beslag nemen. Dat klinkt onaardig, want natuurlijk zijn niet alle indies zo, maar het gros van de games op Steam die bij onafhankelijke studio’s vandaan komen, zijn games waarvan de verhaallijnen nou eenmaal een minder groot comitment zijn, qua tijd of hardeschijfruimte. Ik denk dan aan A Good Snowman is Hard to Build en Tiny Bang Story bijvoorbeeld.
Wat ik echter nooit vergeet, is dat zo’n game voor de maker helemaal geen snack is. Op een paar snel in elkaar geknutselde gamejam-spellen na, zijn ontwikkelstudio’s er juist maanden mee bezig. Ontwikkelaars leggen hun hele ziel en zaligheid in die games en leveren er vaak een heleboel slaap en sociale activiteiten voor in om hun droom waar te maken en hun visie wereldkundig te maken. Dat is een van de dingen die ik heel charmant vind. Het zijn natuurlijk niet allemaal gasten die alleen op hun zolderkamer code kloppen; alleen in Nederland al hebben we speciale panden vol met ruimtes waar de meest creatieve indiegames worden gemaakt in groepsvorm. Maar het heeft hoe dan ook meer charme dan het idee dat iemand bijvoorbeeld alleen maar die ene arm van die robot heeft gemaakt en slechts een minideeltje is van een veel groter geheel en zijn mening of fantasie daar niet compleet in kwijt kan. Dat is ook mooi, maar op een veel minder controlfreakerige manier dan wanneer je van scratch een hele game in elkaar timmert natuurlijk.
Vandaar dat Female-Gamers besloot om deze maand die mannen en vrouwen te eren die de stap durven nemen om hun tijd (en vaak ook geld) te spenderen aan het maken van die game waarvan ze al zo lang dromen. Soms beginnen ze slechts als een snel bijproject, maar is het eindresultaat verbluffend. Soms zijn de verwachtingen hooggespannen, en blijkt die toch niet te kunnen waargemaakt, ondanks het inzetten van meer mankracht. En zo zie je maar weer, indiegames hebben veel gemeen met triple A’s, met als voordeel dat ze qua bedrag beter als schoencadeautje passen dan die flinke jongens.
Ik hoop dat jullie deze maand op onze site geinspireerd raken om zelf ook eens iets vaker buiten de kaders te denken. Ga eens niet naar Bol, maar naar Steam. Of zoek eens in de eShop op je 3DS een game van 3 of 5 euro in plaats van meteen weer zo’n spel dat tientallen euro’s kost. Verras jezelf eens met een ander genre dan altijd maar weer die JRPG of shooter, ga eens voor een game die helemaal niet in een genrehokje te stoppen is. Ik ben benieuwd wat je bevindingen zijn!
