Het is tijd om mijn wapens op te pakken, mijn hoogtevrees te tarten en geld te stelen! Speciaal voor jullie dook ik in de wereld van Battlefield: Hardline bèta!
Mijn ervaring met de Battlefield series is voornamelijk gemerkt door woorden als: Oh mijn god, chips chips, help! En: waar kwam dat nu vandaan!? Je begrijpt het vast al, mijn deaths binnen Battlefield is bijna episch te noemen! Maar wat ik wel altijd geniaal vind in de Battlefield serie zijn de levensechte maps en het vliegen. Tijd dus om de stad van Battlefield: Hardline te gaan bekijken in de bèta!
De eerste keer speel ik voor de “good guys” en mag ik wat gestolen geld terug stelen. Er staan politiewagens en motoren voor me klaar zodat ik sneller bij de kluis van de dieven ben. De stad ziet er minder realistisch uit dan bijvoorbeeld de stad Sjanghai in de laatste Battlefield. Voor de fans zal dit dus even een stapje terug zijn met wat ze gewend waren. Overal heerst er chaos waardoor ik een beetje het overzicht kwijt ben. Toch lukt het me om de kluis te vinden en steel ik mijn eerste partij geld terug. Helaas voor mij haal ik mijn thuisbasis niet want mijn buit vertraagd me enorm waardoor ik een makkelijke prooi ben voor de criminelen. Zie het maar als die dikke donut liefhebbende politieagent die de fitte crimineel achterna gaat en al na 50 meter de handdoek in de ring gooit. Het verbaasd me dan ook niet wanneer mijn team de eerste match verliest. Verdulleme denk ik en ga het gewoon nog een keer proberen. En dat is dus wat Battlefield: Hardline met je doet! Je wordt meegezogen in de wereld en je wilt gewoon winnen. Het is jouw geld wat je wilt verdedigen of veroveren en het is jouw stad waar je in speelt. Mijn tweede potje gaat al wat beter en het lukt mij zowaar om een crimineel neer te schieten.
De map is niet groot waardoor het niet zo moeilijk is om deze uit je hoofd te leren, als je niet zo vaak neergeschoten word. Dat is dus het nadeel van de kleine map, de criminelen en agenten zitten zo dicht op elkaar dat je niet de ruimte hebt om echt de stad te verkennen. Het lukt me uiteindelijk om een gigantische kraan, in het midden van de stad, te beklimmen. Ik leef zo met mijn personage mee, dat ik serieus last krijg van mijn hoogtevrees terwijl ik naar het topje van de kraan klim. De eerste keer val ik er dan ook af en vergeet in mijn horror dat ik een parachute heb. Hierna word het voor mij een feest om de kraan, die ook kapot gemaakt kan worden, te beklimmen en zo als sluipschutter de nietsvermoedende vijand neer te schieten.
Een van mijn favoriete dingen binnen Battlefield is vliegen. Het is mijn droom om ooit -ja, ondanks mijn hoogtevrees- in een echte chinook mee te mogen vliegen. Dus een beetje oefenen in een van de Battlefield helikopters is geen overbodige luxe. Ik kan maar beter goed voorbereid zijn mocht mijn droom ooit uitkomen. Het vliegen binnen Battlefield: Hardline gaat als vanouds en al vrij snel lukt het me om tussendoor de vele wolkenkrabbers te manoeuvreren en landen. Denk nu niet dat je in de lucht vanzelfsprekend veilig bent want helaas zijn de helikopters niet gebouwd om kogels of raketten vanaf de grond op te vangen.
Voor mij voelde Battlefield: Hardline aan als GTA. Het moment waarop heel de politiemacht achter je aan zit en je eigenlijk gedoemd bent om dood te gaan. Tenzij je enorm getraind en goed bent in combat! De multi-player bèta was voor mij als niet zo’n hele ervaren Battlefield speler, heel heftig maar het heeft me wel nieuwsgierig gemaakt naar de singleplayer. Hoewel het grafisch minder realistisch was raakte ik toch overtuigd van de wereld waar ik in liep. Dus wie weet kom je me straks na het spelen van de single-player toch nog tegen in Battlefield: Hardline en herken je me aan de “Oh mijn God” kreten!
