Soms wil je thuis feesten met anderen en lekker samen gamen, soms wil je in eenzaamheid rustig op je eigen gemakje een spel aanzetten. Voor die eerste categorie is Wii Party U gemaakt, hoewel je die ook prima alleen kunt spelen.
Je kunt gigantisch veel vrienden uitnodigen op je feest, als je er een vertragende factor hebt zitten (lees: oma), dan weet je gewoon dat alles wat meer moeite kost. Het kost moeite om een verhaal van je langzaam sprekende oma aan te horen, terwijl een vriendin die in je oor praat en praat en praat veel beter te handelen is.
Zo is het ook een beetje bij Wii Party U. Als je de game opstart met je vrienden, dan is het net alsof er een omaatje bij zit. Dat komt omdat de game wat vertragende elementen kent, zoals computergestuurde personages waarvan je de beurt niet kunt overslaan en sommige tussenschermpjes die er niet in hadden gehoeven. Verder is Wii Party U eigenlijk hartstikke leuk. Ik ben persoonlijk niet een heel groot fan van games waarin de Mii’s de boventoon voeren, maar in dit spel trekken ze zulke grappige gezichtjes. Vooral als ze verloren hebben, dan komt er een pruillipje dat werkelijk onweerstaanbaar is.Ik heb mijn vriend zover gekregen een potje met me mee te spelen en daarbij hebben we erg gelachen. We speelden een speltype waarbij je op een soort weg wandelt, waarop vakjes staan zoals je kent uit een Ganzenbord. Sommige vakjes zijn gewoon wit, anderen betekenen dat je tien stappen achteruit moet of dat je zelfs tien dobbelstenen krijgt om mee te gooien.
Het kan dus vele kanten opgaan, wat natuurlijk een glimlach op je gezicht kan toveren als je op de winnende hand bent, maar je ook compleet kan frustreren als je juist even niet zo lekker gaat. Het mooiste is natuurlijk om te zien dat je vrienden eerst winnaars lijken te worden om vervolgens genadeloos te falen.Het grappige is dat het niet zo is als je zou verwachten. Je gooit niet steeds met twee dobbelstenen om vervolgens op het vakje te ontdekken welke mini-game iedereen moet doen. Nee, je doet steeds voordat iedereen weer een rondje met de dobbelstenen mag gooien de mini-game. Die mini-game wordt uitgezocht door de speler die er het slechtst voorstaat of door de computer. Naar aanleiding van hoe die mini-game verloopt, krijgt de winnaar vervolgens 8 dobbelstenen om mee te gooien, de een-na-beste krijgt er 6, de volgende 4 en de laatste persoon krijgt er slechts 2. Als je gooit en je komt op een vakje waarin iets staat zoals dus dat je nog een keer mag gooien of terug moet lopen, dan voer je dat uit en waar je ook terecht komt, je beurt is dan klaar.
Als iedereen zijn beurt geweest is, dan ga je weer een mini-game doen en begint alles weer van voor af aan. Het klinkt niet zo leuk misschien, maar dat is het wel. De mini-games zijn namelijk erg leuk bedacht. Er is een grote veelzijdigheid aan thema’s, maar ook aan gameplay. Sommige spelletjes zijn wel erg afhankelijk van geluk, dus die zijn niet zo leuk, maar over het algemeen weten de spelletjes het beste (of juist het slechtste) in je naar boven te halen.De game ziet er ook geweldig uit. Het is duidelijk dat Nintendo graag wilde laten zien dat Wii U echt HD aankan, want het spelletje met zijn kleurrijke achtergronden ziet er zeer aantrekkelijk uit. Het is bijna jammer dat je je zo moet inspannen tijdens de mini-games, want er gebeuren vaak allerlei leuke dingen in het scherm. Hoewel je de game maar met zijn vieren (want vier remotes) kunt spelen, is het helemaal niet erg om het op een feestje te doen waar meer aanwezigen zijn, het is namelijk ook een feestje om lekker mee te kijken. Toch zal je waarschijnlijk snel overstappen naar twee personen-1 mii, want als je kijkt dan krijg je toch zin om te spelen.Misschien vraag je je nu af wat je dan toch met de gamepad doet. Dat is simpel. Die wordt namelijk heel soms gebruikt in mini-games waarin het de bedoeling is dat een speler het de anderen moeilijk maakt, zonder dat de anderen zien wat hij doet. Ook wordt de gamepad ingezet als mini-console, want je kunt er spelletjes op doen zoals tafelvoetbal. Ik was er niet heel erg van gecharmeerd, het is misschien een enorm ding als je het in je eentje vast hebt, maar als twee mensen aan allebei de kant vasthouden dan is het al gauw wat ongemakkelijk.
Ik heb nog wel een dingetje te zeuren, want het menu is nogal vaag. Er staan allerlei vakjes met minutieuze informatie waar je dan maar uit moet destilleren wat het in houdt. Ik had er erg veel moeite mee, dus ik heb willekeurig wat vakjes gekozen. Waarschijnlijk kom je er na vele uren spelen uiteindelijk wel achter wat wat is, maar er is zoveel keuze in deze game dat het je wel even wat tijd en studie kost.Op zich eigenlijk heel positief, want zo blijven de mini-games (waar er gigantisch veel van zijn) steeds een leuke verrassing. Het is niet zo dat je bij twee potjes spelen al bij het tweede potje weer dezelfde mini-games voorbij komen. Nintendo heeft er een heleboel bedacht en dat houdt jou en je vrienden avondenlang bezig, daar ben ik zeker van. De game is ook deels alleen te spelen, maar dan moet je wel weer tegen de computer waarvan je de beurt niet kan doorspoelen. Dus daar moet je wel trek in hebben.In ieder geval werd ik heel vrolijk van Wii Party U. De Mii’s worden leuk gebruikt en soms is het eigenlijk wel goed dat er niet een rotvaart zit in een spel als dit. Op feestjes wil je elkaar toch ook even spreken, dus dat kan mooi in die tussenmomentjes. Oh, de beurt van de computer is weer voorbij, ik moet weer door, doeiii!
Laura’s ScoreGameplay: 8/10
Fun: 8/10
Levensduur: 7/10
Graphics: 7/10
Originaliteit: 7/10
Totaalscore volgens reviewer: 7.4
