Na de videogame van Brave en die van The Amazing Spider-Man, begon ik weer wat hoop te krijgen in filmgames. Nu is de super toffe animatiefilm The Croods voorzien van zo’n filmgame. Is hij inderdaad van deze tijd of brengt hij toch weer het slechtste in de filmgame naar boven?Ik heb altijd geleerd dat er geen feestje was als het geen alcoholisch feestje was, maar daar denken The Croods duidelijk anders over. Zelfs zonder alcohol weten zij zich als holbewoners te gedragen, maar dat kan er ook aan liggen dat ze holbewoners zijn. Beroemde holbewoners, want de familie speelt de hoofdrol in de animatiefilm van Dreamworks, The Croods. In deze zeer leuke film zien we een familie die steeds in een grot blijft zitten, omdat het ‘buiten’ gevaarlijk is. Raken ze die grot kwijt door natuurgeweld, dan zit er niets anders op dan op reis te gaan naar een nieuwe grot.
De game is, net zoals de meeste filmgames, niet heel origineel. Je hebt het gevoel dat je Mario Party aan het spelen bent, dus what’s in a name? Prehistoric Party, Mario Party. Ik kom ter zake, want deze is natuurlijk lang niet zo goed als Mario Party. Sterker nog, ik begreep in eerste instantie niet wat ik moest doen. Ik stond maar in de hub met de vader van de familie, niet wetende naar welk plekje ik moest lopen en wat er dan moest gebeuren.
Niet dat alle mini-games per definitie niet leuk zijn trouwens, want toen ik eenmaal de sprong in het diepe nam (net zoals papa Croods in de film deed door uit de grot te gaan in de nacht), toen ontdekte ik toch nog een paar leuke gimmicks tussen de dertig minigames zoals het belachelijk verslavende Drop ‘n Chomp, waarmee de grijper op de kermis wordt gesimuleerd door een vleesetende plant. Het leukste vond ik als filmfan dat je Preshistoric Points krijgt, waarmee je plaatjes uit de film kunt vrijspelen in de gallery van de game.Wat ik wel altijd prettig vind aan games van animatiefilms, is dat ze er vaak herkenbaar en goed uitzien. Immers ken je de figuurtjes al geanimeerd en dat wordt in de games eigenlijk altijd wel goed doorgevoerd. Nu kent The Croods ook nog achterlijk schattige personages zoals een soort sabeltandtijger en een luiaard waar ik in de film verliefd op ben geworden, dus dat die wollige vriendjes er weer inzitten is een grote plus.
Verder valt er weinig positiefs te vertellen over deze game, want hij is ook wat kort. Dertig mini-games klinkt als veel, maar veel spelletjes lijken heel erg op elkaar. Natuurlijk, ze zijn in een ander jasje gegoten, maar als de uiteindelijk activiteit toch op hetzelfde neerkomt, dan ben je daar al gauw klaar mee. Het is fijn als je lekker aan het werk wordt gezet door een game, maar het moet geen lopende bandwerk worden.Wat ik vooral spijtig aan deze game vind, is dat hij zo makkelijk is. De besturing is heel simplistisch. Zo simplistisch, dat volgens mij zelfs de allerkleinste kinderen er snel op zijn uitgekeken. Natuurlijk is een partygame altijd meer geschikt om met het hele gezin te spelen en kinderen zullen heus wel plezier hebben als hun vader steeds faalt, maar vanuit een singleplayer-point-of-view is deze partygame niet zo best.
En ook vanuit een multiplayerview niet, want in dit genre zijn simpelweg veel betere games verkrijgbaar. Vandaar dat ik deze game ook niet aanraad voor een regenachtige zondagmiddag, want je kunt dan beter gewoon de film gaan kijken. Daar heb ik in ieder geval veel meer plezier aan gehad, dan aan de game. 
Laura’s Score:Gameplay: 5 /10Fun: 4 /10Levensduur: 2 /10 Graphics: 7/10Originaliteit: 5 /10Totaal volgens reviewer: 4,6
