Zelf moet ik mijn tekst echt een paar keer goed controleren voor ik iets publiceer over Mario-games. Ze heten tegenwoordig bijna allemaal iets met New Super Mario Bros. … (vul hier Wii, U, 1 of 2 in). Nu vind ik dat niet zo erg, want in mijn snelle werken is wat extra controle nooit verkeerd, maar ik merk onder fans dat ze die Mario-spellen een beetje zat beginnen te worden.Wie New Super Mario Bros. 2 heeft gespeeld, begrijpt waarschijnlijk al waar dit heen gaat. Er zit simpelweg te veel herhaling en te weinig innovatie in de laatste Mario-games. Het was aan de ene kant hartstikke grappig en een mooie herinnering om weer even tegen die Whomps aan te lopen (niet letterlijk natuurlijk), maar we misten de toevoeging van nieuwe, interessante thema’s, werelden en vijanden. Toppunt waren wel de terugkomst van de Reznor. Ik vind ze superschattig, maar zelfs dat kon niet voorkomen dat ik er na twee werelden wel klaar mee was (en ze kwamen in elke wereld weer terug, steeds net zo makkelijk als de vorige).Je mag het best weten, dat doet een beetje pijn. Vanaf dat ik zelfstandig kan nadenken heb ik Mario gespeeld, dus ik ben eigenlijk met hem opgegroeid. Ik wil niet zeggen dat hij ook iets in mijn opvoeding van doen heeft gehad, maar hij was altijd mijn rots in de branding. Ik wist altijd dat ik iets origineels van hem kon verwachten, maar is die tijd nu voorbij, nu we acht keer tegen diezelfde Reznors aanlopen? Aan de andere kant begin ik ook aan mezelf te twijfelen. Ben ik te oud voor Mario aan het worden? Die laatste vraag is makkelijk met nee te beantwoorden, want ik heb ondanks de kritiek altijd weer plezier met Mario. Zelfs als ik het gevoel heb een level al vijf keer te hebben gespeeld, dan blijf ik het elke keer weer een uitdaging vinden om al die munten te vinden. Er zijn levels in Super Mario 3D Land die ik al vijftien keer heb gespeeld, maar waar ik nog steeds niet die ene Star Coin in heb weten te lokaliseren. Wat dat betreft weet ik ook dat ik de rest van mijn leven screwed ben. Ik zal altijd Nintendo-consoles blijven kopen en ook altijd Mario-games. Zijn games zijn en blijven voor mij een reden om een nieuw Nintendo-apparaat aan te schaffen, hoewel ik me dus de laatste tijd wel wat in de steek gelaten voel.Fans die de 2D-sidescrollers met de befaamde loodgieter zat (of ontgroeid?) zijn, hopen dat er met een nieuwe console, de Wii U, ook een gloednieuwe Mario komt. Dan bedoel ik dus niet de volgende New Super Mario Bros. (want die komt al in de vorm van U), maar eentje die de wereld op zijn grondvesten doet schudden, zoals het razend goed ontvangen Mario Galaxy. Zelfs het tweede deel van Mario Galaxy werd als vernieuwend gezien, ondanks dat de gameplay over het algemeen erg veel gelijkenissen vertoonde met het eerste deel. Waarschijnlijk werkt Nintendo ook wel aan zo’n gloednieuw Mario-deel, zeker nu het Miyamoto (nog) in zijn midden heeft. Het is alleen zo jammer dat het er toch voor gekozen heeft eerst weer met zo’n 2D-platformer op de proppen te komen, zeker nu de moed zelfs de grootste fans van het eerste uur in de schoenen begint te zakken na het niet bepaald originele New Super Mario Bros. 2. Zoals de laatste tijd vaker met Nintendo (*kuch* Wii U releasedate *kuch*) is het wederom een kwestie van afwachten, maar ik blijf moed houden in de getuinbroekte snordrager.
