Een game is nooit perfect; er kan altijd wel iets verbeterd worden. Hoewel games inmiddels naar een veel hoger vlak zijn gebracht, worden er nog regelmatig een aantal storende fouten gemaakt. We hebben er hier een paar op een rij gezet.Cut-scenes: De ene keer zijn ze te lang, de andere keer te kort en weer een andere keer bevatten ze gewoon geen interessante of belangrijke informatie. De grootste fout die wordt gemaakt in cut-scenes is echter het gebrek aan de mogelijkheid om de cinematics weg te klikken. Je wordt hierdoor eigenlijk gedwongen om de cut-scenes te bekijken, terwijl het je misschien geen reet interesseert of misschien heb je er gewoon het geduld niet voor. Ook erg irritant is als je de game of het desbetreffende stuk opnieuw nog een keer speelt. Je moet de cut-scenes dan namelijk soms weer helemaal opnieuw kijken.
Te veel tekst: Ik snap dat wanneer je een game maakt, je vrijwel elk detail in je game een achtergrond geeft. Hoe is een stad ontstaan? Wat is de achtergrond van een personage; wie is zijn/haar familie?. Door dingen uit je verhaal een achtergrond te geven is het makkelijker om je game meer diepte te geven en voeg je ook een soort waarde aan je personages toe. Veel ontwikkelaars willen dan ook laten merken hoeveel aandacht ze aan een een spel hebben besteed, door deze informatie weer te geven (d.m.v. bijvoorbeeld dialogen), maar willen wij, de spelers, dit wel weten? Opties om zelf bewust voor deze informatie te kiezen (denk aan RPG’s, waaronder bijv. The Elder Scrolls IV en Fallout 3), zijn hier een goede oplossing voor. Mocht iemand dus werkelijk geïnteresseerd zijn in de diepgang van het spel, dan kunnen ze er zelf voor kiezen om deze te lezen. Degenen die het niet interesseert, wat waarschijnlijk het merendeel van de gamers is, kunnen dus gewoon lekker hun gang gaan zonder de storende, overbodige tekst. Uitmelkerij: Zodra een game goed wordt ontvangen bij de massa, zijn de makers van het spel al snel geneigd om een vervolg of een andere soortgelijke game te maken. De Star Wars franchise is hier een goed voorbeeld van, want wat is die shit toch flink uitgemolken! En dan te bedenken dat er zelfs nu nog steeds games worden gemaakt die betrekking hebben op die franchise. Begrijp me niet verkeerd, deze hoeven natuurlijk niet allemaal slecht te zijn! Want The Old Republic is toch een titel die menig gamer in de gaten zou moeten houden. Desalniettemin ligt er nog steeds een slechte Star Wars games op de markt. Ik heb het nu overigens nog niet eens over slechte ports gehad, waarvan er gewoon te veel zijn om op mijn blote hand te tellen. Is het spel een succes op de console? Ach, waarom dan niet een handheld versie erbij, ook al werkt de interface waarschijnlijk totaal niet op zo’n klein apparaat. Zucht. Gelukkig zijn er journalisten die gamers ervan op de hoogte houden welke ports/games nou wel en niet onder uitmelkerij vallen.
A.I.: Één van de grootste minpunten in games is denk ik toch wel de A.I. van NPC’s. Het zal verwacht ik ook nog wel een paar jaar duren voordat men de A.I. van NPC’s naar zo’n niveau heeft gebracht, dat er weinig op aan te merken is. Gelukkig zet Splintercell: Conviction al een kleine stap in deze richting met een ‘laatste plek herinnering’. In Splintercell: Conviction zullen de vijanden namelijk naar de plek gaan waar ze je het laatst hebben gezien. Nu maar hopen dat dit ook goed zal worden uitgewerkt, maar ik heb er toch redelijk vertrouwen in.Checkpoints: Het is irritant dat je bij vele games het spel niet op ieder moment kan opslaan, wat dus betekend dat je zal moeten wachten tot je een volgend checkpoint tegenkomt. Erg irritant als je bijvoorbeeld wil of moet stoppen met spelen. Checkpoints kunnen echter ook een probleem vormen bij het respawnen. Wanneer je dood gaat loop je hierdoor namelijk de kans een redelijk stuk terug in het spel te spawnen, waardoor je dan ook weer een redelijk stuk overnieuw moet bewandelen! Gelukkig hebben de meeste games tegenwoordig wel checkpoints wanneer er moeilijke stukken, zoals bijvoorbeeld boss battles, aankomen.Te veel keuzes: Regelmatig willen ontwikkelaars gamers zoveel mogelijk keuzes en mogelijkheden aanbieden; wij houden immers toch van vrijheid. Wij zijn echter veel ingewikkelder dan dat. Vrijheid in games kan ons namelijk ook te veel worden, er is een grens! Hoewel ik de game nooit lang genoeg gespeeld heb om er echt een goed oordeel over te kunnen geven, geloof ik dat Borderlands hier een goed voorbeeld van is. Volgens een artikel in de GamesTM bevat de game namelijk rond de 600 shotguns. Shotguns! Ik zwijg hier dus nog over andere soorten wapens (snipers, pistols enz.). Verwachten ze nou echt dat wij bij zo’n groot aanbod wapens kunnen onthouden welk wapen nou waar goed voor is? Ik denk het niet.
Puzzels in een niet-puzzel game: Ik ben iemand die snel verdwaald raakt in games. Misschien omdat ik het gewoon geweldig vind om op ‘ontdekkingsreis’ te gaan, om het zo maar even te noemen. Zelfs als dit betekend dat ik totaal in de verkeerde richting loop. Het is voor mij dan ook echt een nachtmerrie om weer zo’n stomme puzzel tegen te komen in een game die niet eens onder het ‘puzzel genre’ valt. “Zoek deze geheime weg” ja dikke lul ermee, ik was allang blij dat ik net die terminals in Fallout 3 kon unlocken, om maar te zwijgen over Half Life 2. Daar moet je namelijk soms door zo’n klein, onopvallend tochtgat kruipen. Met name die puzzels waarbij je uren moet zoeken naar een uitweg zijn zwaar irritant. Het liefst schiet je gewoon een gat in de muur in plaats van het zoeken naar een switch o.i.d. en ga je weer verder met je quest. Een klein puzzeltje, wat voor mij dus al snel een flinke klus is, kan er goed mee door. Maar van die ‘zoek-de-juiste-manier-om-de-brug-over-te-steken’ puzzels krijg ik echt meer dan genoeg.
