In het jaar 2005 werd de gamewereld letterlijk opgeschrikt door Resident Evil 4. Zonder te liegen kan en moet ik zelfs concluderen dat dit een van de beste spellen ooit is. Alles leek ineens te kloppen in dit meesterwerk van Capcom. Kunnen ze tegen het enorme verwachtingspatroon opboksen met dit 5e deel of bezwijken ze aan de hype? Lees snel verder!

Resident Evil…
De meeste console-gamers hebben in het verleden de mogelijkheid gehad om wel eens een Resident Evil episode gespeeld te hebben. Alle delen zijn op meerdere consoles uitgekomen, zodat het overgrote deel van de gamers wel gecovered is. Het nu al legendarische deel 4, verscheen zelfs op de Gamecube (als eerste), Playstation 2, PC én Wii (opgepoetste editie). Dit deel werd zowel door pers als publiek bejubeld en als je het simpel bekijkt is dat ook vrij logisch: De verwachtingen waren, na de ietwat tegenvallende delen daarvoor, ook niet zo hoog als nu. Daarnaast waren de graphics prachtig en de spanningsopbouw, het makkelijk te volgen verhaal, de locaties, tegenstanders en actiemomenten van een niveau dat we nog niet hadden meegemaakt tot dan toe. De variatie in het spel begeleide de lange speelduur (25 uur) waardoor het leek alsof je het in 3 uurtjes had uitgespeeld.

…is niet meer Evil
Hoe anders staan de zaken er nu voor. Jarenlang is dit deel 5 de hemel ingeprezen, zonder dat iemand nog daadwerkelijk een idee had hoe de precieze invulling zou gaan worden. De voortekenen waren ook ideaal: dezelfde stijl als deel 4, maar dan met nóg meer actie, een nóg beter verhaal en natuurlijk next-gen graphics/effects! Dit kon toch niet meer misgaan? Maar jawel, helaas is het wel misgegaan en heeft Capcom een zekere best-seller flink de nek omgedraaid.

Broeierig Afrika
Het verhaal luister je in het begin gelaten aan en zal je dan nog niet zo interesseren. Het is alleen aardig om te weten wat je nou plots in Afrika doet. Je bent op zoek naar ‘Bio-Weapons’, maar later merk je dat je niet alleen op zoek bent naar ‘iets’, maar ook naar iemand. De broeierige sfeer bootst Afrika goed na, zodra je je eerste stappen zet voel je al dat er iets goed mis is met de personen in je omgeving. Een woedende menigte komt op je af en weldra maak je je uit de voeten. Dit alles doe je samen met je partner, welke 24/7 met je mee zal vechten – Sheva.

Sheva
Buiten dat ze goed geproportioneerd is en alle vrouwelijke vormen bezit welke je mag wensen, slaat ze af en toe toch een modderfiguur. Ze loopt vaak in de weg, maakt acties waarbij je je wenkbrauwen doet fronsen en helpt je vaker de sloot in dan de wal op. Het is dan ook overduidelijk dat dit spel gemaakt is om met z’n 2-en te spelen in de Co-op mode. Best leuk hoor, maar zorg er dan voor dat het goed verzorgd is. De stelregel zou moeten zijn: Of je maakt een goede singleplayer (BioShock) of je doet het gewoon goed met een AI-gestuurd personage (Gears of War 2), maar niet een geforceerde medespeler van wie je liever had gehoopt dat ze wat minder knap was, maar wat beter in de samenwerking.

De slang en het ei
Enfin, eenmaal op weg kom je veel gelijkenissen tegen uit deel 4. De besturing is vrijwel identiek gehouden. Dat kun je een voordeel vinden, maar gezien de bergen kritiek is het toch vreemd dat ze dat maar minimaal hebben verbeterd. De gebeurtenissen lijken zich ook min of meer in dezelfde volgorde af te spelen. De tegenstanders tonen angstvallige gelijkenissen met het vorige deel, zo kom je wederom tegenover een reusachtig gedrocht te staan en vecht je weer in een bootje tegen een uit de kluiten gewassen reptiel. Ook de slang uit de box, het explosieve ei en het puzzelen met je inventory passeren weer de revue. Zonder echt bewust erbij na te denken, zit je constant alles te vergelijken….en tot de conclusie komend dat alles nét even wat minder is.

Gewoon doorgaan
Je speelt door en gaat steeds dieper de spelwereld in en het gaat allemaal leuk en aardig, maar je hebt nergens het gevoel dat het spel je meesleept. Af en toe dreigt de opbouwende spanning zich te vertalen in brute actie, maar dan plots houdt het weer op of neemt een cut-scene de regie over. Steeds als je het moment hebt dat het spel enigszins sterke momenten gaat vertonen, valt het weer keihard van z’n voetstuk. Zelfs bij chapter 5 (van de 6) heb je het gevoel dat het nog moet loskomen en dat je pas net begonnen bent. De puzzels zijn leuk doch simpel, maar het biedt een verfrissende afwisseling tussen het eentonige knallen op veelal eenzelfde opponenten (zie trailers).

Standaard shooterZoals je al aanvoelt heeft dit spel mij weinig kunnen boeien. Toch heb ik zitten denken of dit spel niet teveel gehyped is, hetzij door de media dan wel door zichzelf. Het is op zich geen slecht spel, maar het is geen schim van Resident Evil 4. Maar als je het gewoon los bekijkt als game, is het nog niet eens zo heel beroerd. Als voorbeeld – neem een game als Uncharted; een spel zonder historie en geen enkele verwachting en bleek uiteindelijk een geweldige verassing. Terwijl dat spel wellicht in alle opzichten minder goed is dan deze Resident Evil 5. In mijn ogen ligt dat dus puur aan het verwachtingspatroon. Als je ervoor gaat zitten en denkt dat je een lekker enge, actievolle opvolger van deel 4 gaat spelen, kom je bedrogen uit. Het is een standaard shooter, absoluut geen survival-horror. Simpelweg, omdat het nergens echt eng wordt. Op de hoes staat ook: ‘Een angst die je niet meer loslaat’ – helaas heb ik die angst niet mogen meemaken. Het enige wat me niet meer loslaat is de gedachte dat hier veel meer had ingezeten.

Conclusie:Resident Evil 5 stelt heel veel gamers teleur, dat is gewoon een heldere constatering. Het feit alleen al dat dit spel op veel gamesites geen topcijfer krijgt, zegt al genoeg (Gamer.nl geeft zelfs een 7!). De creativiteit is soms ver te zoeken en van een Survival-horror is absoluut geen sprake. De keuze om het hele spel met een vriend te doorlopen (Co-op) is natuurlijk prima, maar zorg dan wel dat het de singleplayer niet belemmert als je dit niet wilt. Natuurlijk ziet het er onwijs goed uit allemaal; lichteffecten, weersinvloeden en niet te vergeten de geluiden zijn duidelijke pluspunten van dit spel. De diverse acties komen goed in beeld en technisch is er ook weinig reden tot klagen. Maar is dit wel belangrijk? Wij willen gewoon fun en lekker ouderwets Resident Evil’en! Schrikken als een klein kind en items zoeken en combineren tot we een ons wegen. Helaas is dit spel geen schim van het sublieme Resident Evil 4, wat de teleurstelling doet vergroten. Het is geen weggegooid geld, maar verwacht zeer zeker geen revolutie.


+ Grafisch zeer sterk
+ Mooie effecten/geluiden
+ Verassende plotwending
+ Toffe wapens…
– …maar in de inventory werkt alles zeer bedenkelijk
– Niet erg onderhoudend- Geen memorabele scenes
– Samenwerking met Sheva komt niet altijd lekker uit de verf
– Weinig originaliteit
– Vrij korte speelduur (8-10 uur)
– Enkele storende boss-battles

Verkrijgbaar vanaf 13 maart 2009 op PS3 en Xbox360

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.