De laatste maanden voel ik me een beetje zoals Arnold Schwarzenegger. Niet dat ik nou zo gespierd ben of een Duits accent heb, maar ik kan me plotseling heel goed inbeelden hoe het is om hem te zijn. Tenminste, zijn personage Howard Langston.
Langston is de man die in Jingle All The Way. Logische nadenkers zouden nu kunnen denken dat ik eigenlijk de film Last Action Hero bedoel, maar dat is juist die film waarin hij in de televisie gaat. Ik bedoel Jingle All The Way, die film waarin hij op zoek moet naar dat ene must-have speelgoedje voor in de kerstsok.
Er is in de gamewereld namelijk een ware jacht bezig. Gelukkig niet eentje met echte guns en bloedvergieten, maar een ietwat vredelievender manier. Zo hadden we de afgelopen weekend de PlayStation 4 Anniversary Edition Hunt, waarbij gamers in de echte wereld aan een soort vossenjacht meededen om zo’n felbegeerde en inmissels al peperdure PlayStation 4 Anniversary Edition te bemachtigen.
Ik ken drie mensen, misschien zelfs vier, die zo’n ding bij die hunt hebben gewonnen. Stikjaloers natuurlijk, maar eerlijk is eerlijk: ik heb niet aan deze jacht meegedaan, dus ze hebben hem sowieso meer verdiend dan ik. Mijn vriend is momenteel ook met een jacht bezig, maar dan niet voor een console maar op een console. Hij moet in Destiny Xûr weten te ontmoeten, een verkoper die alleen in het weekend op een specifieke plek komt. Tot nu toe heeft hij weinig geluk, want toen hij gisteren aan het begin van de middag keek, was de alien al verdwenen. Zo zie je maar, de jacht gaat niet altijd voorspoedig.
Ik heb zo mijn eigen jacht die niet voor of op een console is, maar bij. Dat is namelijk die op de Amiibo. Nintendo’s gamespeelgoed had me helemaal niet zo extreem in zijn greep, maar nu ik er een paar heb, kan ik niet stoppen. I gotta catch ‘em all! Ik moet er nog hartstikke veel, waaronder die inmiddels zeldzame Wii Fit Trainer, maar ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat eBay mogelijk een goede schatkaart is om er een te vinden.
Het gekke is dat ik helemaal niet zo’n verzamelaar ben. Dingen worden bij mij gewoon uit het doosje getrokken en gebruikt, in plaats van op een stoffige zolder bewaard tot dat ene Tussen Kunst & Kitch-momentje. Of, laten we het liever op dat ene Comic Book Men-momentje hebben. Maar, ik heb op dit moment toch echt een Marth-Amiibo die nog in het plastic zit.
Marth is zelfs een Amiibo die ik in eerste instantie helemaal niet als een van de eersten zou kopen. Ik ken z’n game Fire Emblem ook helemaal niet goed, maar sinds ik heb gelezen dat ze niet meer worden gemaakt, wil ik als Nintendo-fangirl toch die Amiibo allemaal hebben. En Marth hoort daar nu eenmaal bij, maar zolang ik nog niet met hem speel, houd ik hem voor de zekerheid toch maar ingepakt, zodat ik eenzelfde soort jager misschien over een paar jaar blij kan maken.
